ساده‌سازی رژیم درمانی را می‌توان به صورت تغییر در درمان موثر برای کاهش بار (burden) قرص‌ها و دفعات دوز، افزایش تحمل‌پذیری یا کاهش نیازهای غذایی و مایعات خاص تعریف کرد. بسیاری از بیمارانی که تحت درمان ضدرتروویروسی سرکوب‌کننده هستند، و میان آنها، کسانی که به سرکوب ویروسی دست یافته‌اند، ممکن است برای دریافت یک استراتژی ساده‌سازی درمان مناسب باشند. ما کارآزمایی‌های بالینی را مرور کرده‌ایم که به بررسی کارآمدی و بی‌خطری (safety) ترکیب نوکلئوزیدی سهگانه حاوی آباکاویر (abacavir) به عنوان یک درمان ساده‌سازی در بیماران بزرگسال مبتلا به HIV پرداخته‌اند که با یک رژیم حاوی مهارکننده پروتئاز (Protease-Inhibitor; PI) و با بار ویروسی غیرقابل شناسایی، درمان شدند. بیماران تحت درمان با رژیم حاوی PI، سه احتمال داشتند: ادامه رژیم PI یا تغییر به یک رژیم ساده‌سازی نگهداری با ترکیب نوکلئوزیدی سهگانه (abacavir-zidovudine-lamivudine) یا با رژیم‌های حاوی غیرنوکلئوزیدی (favirenz یا nevirapine). این مرور شامل 8 RCT و 1675 بیمار آلوده به HIV بود. ساده‌سازی درمان با رژیم نوکلئوزیدی سهگانه، نرخ شکست کلی مشابه با ادامه رژیم PI یا ساده‌سازی با رژیم‌های غیرنوکلئوزیدی را نشان داد. نرخ شکست درمان ناشی از عوارض جانبی با ترکیبات نوکلئوزیدی سهگانه در مقایسه با گروه کنترل کمتر بود، اما این تفاوت اهمیت آماری نداشت. در مقابل، نرخ شکست‌های ویروسی با ترکیب نوکلئوزیدی سهگانه بیشتر از PI یا NNRTI بود، اما در هر دو مقایسه، تفاوت‌ها اهمیت آماری نداشتند. ساده‌سازی درمان با آباکاویر تاثیر مطلوب و معنی‌داری بر متابولیسم لیپید در مقایسه با گروه کنترل داشت. ساده‌سازی درمان با رژیم‌های نوکلئوزیدی سهگانه همچنان باید برای افرادی که قادر به تحمل رژیم‌های مبتنی بر NNRTI یا PI نیستند یا منع مصرف آنها را دارند، در نظر گرفته شود.
استراتژی تغییر به رژیم‌های نوکلئوزیدی سهگانه شواهد ضعیفی را از بروز کمتر عوارض جانبی و بروز بیشتر شکست ویروسی در گروه 3NRTI در مقایسه با گروه کنترل نشان می‌دهد. ساده‌سازی با 3NRTI، مزایایی دارد، از جمله حفظ کلاس‌های دیگر داروهای ضدرتروویروسی، کاهش سطح چربی‌های خون و مقرون‌به‌صرفه بودن و سهولت تجویز آن. بنابراین، ساده‌سازی درمان با رژیم‌های سهگانه نوکلئوزیدی AZT + 3TC + ABC باید همچنان برای افرادی که قادر به تحمل نیستند یا منع مصرف رژیم‌های مبتنی بر NNRTI یا PI را دارند، در نظر گرفته شود. داده‌های بیشتری در مورد کارآمدی طولانی‌‌مدت‌تر رژیم‌های سهگانه NRTI، به ویژه در توسعه مقاومت ضدرتروویروسی مورد نیاز هستند. اگرچه مطالعات در مرور کنونی میان سال‌های 2001 و 2010 انجام شدند، اکثر بیماران از مطالعات مورد آنالیز، رژیم‌های قدیمی PI (مانند ایندیناویر (indinavir)، ریتوناویر (ritonavir)، نلفیناویر (nelfinavir)، ساکویناویر (saquinavir)) را دریافت کردند که دیگر توسط دستورالعمل‌های بالینی بین‌المللی توصیه نمی‌شدند. از آنجایی که دستورالعمل‌های بالینی فعلی، PI «چربی‌دوست» جدید را توصیه می‌کنند، مطالعات آینده باید رژیم‌های حاوی این PIهای جدید را با رژیم‌های سهگانه NRTI مقایسه کنند. با این حال، واقع‌بینانه‌تر آنکه، فرصت‌هایی برای بررسی این موضوعات در کوهورت‌های موجود وجود دارد.
ساده‌سازی رژیم درمانی را می‌توان به صورت تغییر در درمان موثر برای کاهش بار (burden) قرص‌ها و دفعات دوز، افزایش تحمل‌پذیری یا کاهش نیازهای غذایی و مایعات خاص تعریف کرد. بسیاری از بیمارانی که تحت درمان ضدرتروویروسی سرکوب‌کننده هستند، و میان آنها، کسانی که به سرکوب ویروسی دست یافته‌اند، ممکن است برای دریافت یک استراتژی ساده‌سازی درمان مناسب باشند. چندین کارآزمایی بالینی، کارآمدی ترکیب نوکلئوزیدی سهگانه را به عنوان یک درمان ساده شده در بیمارانی که به سرکوب ویروسی دست یافته‌اند، ارزیابی کرده‌اند.
هدف از این مرور، ترکیب کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده برای بررسی این موضوع بود که در بیماران مبتلا به ویرمی غیرقابل شناسایی که روی یک درمان ساده‌سازی رژیم مبتنی بر مهارکننده پروتئاز (Protease inhibitor; PI) با ترکیبات سهگانه نوکلئوزیدی مبتنی بر آباکاویر (abacavir; ABC) بودند، در مقایسه با یک رژیم PI یا ساده‌سازی درمان با یک رژیم حاوی NNRTIs (efavirenz-EFV- یا nevirapine-NVP)، نرخ کارآمدی و تحمل‌پذیری مشابهی دارند یا خیر. مطالعات در صورتی وارد شدند که حداقل دو مداخله از سه مداخله را، از جمله یک بازوی 3NRTI، داشتند.
بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی و خلاصه مقالات کنفرانس‌ها (1996-2012) با عبارات جست‌وجوی مرتبط و بدون محدودیت در زبان، جست‌وجو شدند.
فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) در این مرور وارد می‌شوند. جمعیت بیماران عبارت بودند از بیماران بزرگسال آلوده به HIV که با یک رژیم حاوی PI (PI یا PI تقویت شده)، با بار ویروسی (viral load) غیرقابل تشخیص، درمان شدند. بیمارانی که از یک رژیم حاوی PI استفاده کردند، سه احتمال داشتند: ادامه رژیم PI یا تغییر به یک رژیم ساده‌سازی نگهداری، از جمله تغییر به یک رژیم حاوی NNRTI (EFV یا NVP) یا تغییر به یک رژیم NRTI سهگانه (ABC-zidovudine-lamivudine)
پیامدهای اولیه عبارت بودند از: نسبتی از بیماران که درمان ضدرتروویروسی را به دلیل شکست در درمان ویروسی یا عوارض جانبی قطع کرده یا تغییر دادند؛ مرگ‌ومیر (همه علل) و بیماری تعریف‌کننده ایدز؛ وقوع انفارکتوس میوکارد و بیماری‌های قلبی‌عروقی. پیامدهای ثانویه، شامل نسبتی از بیماران که بار ویروسی غیرقابل شناسایی را حفظ کردند (به عنوان مثال HIV-RNA <50 یا <400 کپی/mm 3 )؛ تغییر در میانگین تعداد سلول‌های +CD4؛ وقوع لیپودیستروفی (lipodystrophy)، بودند. از ابزار سازمان همکاری کاکرین (Cochrane Collaboration) برای ارزیابی هر مطالعه مجزا از نظر خطر سوگیری (bias)، استفاده کردیم.
ما هشت RCT را با مجموع 1610 بیمار وارد کردیم. تمام مطالعات، شامل بیماران آلوده به HIV-1 بودند که پس از یک درمان موفقیت‌آمیز با PI حاوی ART، دچار سرکوب ویروسی شدند. مقالات واردشده در آنالیز بین سال‌های 2001 و 2010 منتشر شدند، و می‌توان آنها را به عنوان کارآزمایی‌هایی با خطر پائین سوگیری در بیشتر حوزه‌ها طبقه‌بندی کرد. به‌طور کلی، هیچ تفاوت معنی‌داری میان شرکت‌کنندگان در ترکیب نوکلئوزیدی سهگانه و کنترل‌ها، چه بر اساس PI یا بر اساس NNRTI از نظر شکست کلی، مرگ‌ومیر و رویدادهای مرتبط با AIDS، و نرخ بیماران با بار ویروسی کمتر از نقطه برش (cut-off) قابل تشخیص، وجود نداشت. برای پیامدهای قطع درمان ناشی از عوارض جانبی و شکست‌های ویروسی، RRها معنی‌دار نبودند، اگرچه از سطح آلفا 0.05 فاصله زیادی نداشتند، بنابراین شواهد ضعیفی را از بروز کمتر عوارض جانبی و بروز بیشتر شکست ویروسی در گروه 3NRTI در مقایسه با گروه کنترل نشان می‌دهند. تغییر در لیپیدها و سلول‌های CD4 نسبت به سطح پایه در 7 مطالعه گزارش شدند، اما ناهمگونی در گزارش این داده‌ها اجازه انجام آنالیز کمّی (quantitative) را نداد. با این حال، همه موافق بودند که ساده‌سازی درمان با ABC در مقایسه با گروه کنترل، تاثیر مطلوب و قابل توجهی بر متابولیسم لیپید داشت. افزایش تعداد سلول‌های CD4 نسبت به سطح پایه در تمام مطالعات آنالیز شده مشهود بود، بدون اینکه تفاوت معنی‌داری میان ABC و گروه کنترل در مطالعات مجزا وجود داشته باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.