طول دوره مطلوب درمان برای ریشه‌کنی H. pylori بحث‌برانگیز است و توصیه‌ها از 7 تا 14 روز متغیر هستند. استفاده از یک مهارکننده پمپ پروتون (proton pump inhibitor; PPI) به‌همراه دو آنتی‌بیوتیک، شایع‌ترین روش درمانی برای ریشه‌کنی عفونت H. pylori است. داده‌های کنونی نشان می‌دهند که افزایش طول درمان به 14 روز از یک PPI به اضافه آموکسی‌سیلین و کلاریترومایسین یا آموکسی‌سیلین و یک نیترویمیدازول میزان ریشه‌کنی را به‌طور قابل توجهی افزایش می‌دهد، در حالی که عوارض جانبی را به میزان کمی بیشتر می‌کند. براساس شواهد کلی، طول درمان مطلوب با PPI به‌علاوه آموکسی‌سیلین و کلاریترومایسین حداقل 14 روز است.
افزایش طول درمان سه‌گانه مبتنی بر PPI، میزان ریشه‌کنی H. pylori را افزایش می‌دهد. برای PCA، طولانی شدن مدت درمان از 7 به 10 یا از 10 تا 14 روز با میزان ریشه‌کنی بسیار بالاتری همراه است. مدت مطلوب درمان برای PCA و PAN حداقل 14 روز است. برای تائید اینکه افزایش طول مدت درمان برای درمان PCN مزیتی دارد یا خیر، به داده‌های بیشتری نیاز است. اطلاعات برای رژیم‌های درمانی غیر از درمان سه‌گانه PPI محدود است؛ برای نتیجه‌گیری معنادار در مورد طول دوره مطلوب دیگر رژیم‌های درمانی ریشه‌کنی H. pylori ، انجام مطالعات بیشتری مورد نیاز هستند.
طول دوره مطلوب برای درمان ریشه‌کنی هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) بحث‌برانگیز است و توصیه‌ها از 7 تا 14 روز را دربرمی‌گیرند. چندین مرور سیستماتیک برای بررسی این موضوع تلاش کرده‌اند، اما نتایج متناقضی را ارائه داده و آنالیز خود را به درمان با مهارکننده پمپ پروتون proton pump inhibitor; (PPI)، دو آنتی‌بیوتیک (سه‌گانه PPI) محدود کرده‌اند. ما یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز را برای بررسی طول دوره مطلوب استفاده از رژیم‌های درمانی ریشه‌کنی H. pylori انجام دادیم.
هدف اولیه، ارزیابی اثربخشی نسبی دوره‌های مختلف (7، 10 یا 14 روز) رژیم‌های مختلف درمانی برای ریشه‌کنی H. pylori بود. پیامد اولیه، ماندگاری H. pylori بود. پیامد ثانویه، عوارض جانبی در نظر گرفته شد.
کتابخانه کاکرین ؛ MEDLINE؛ EMBASE و CINAHL تا دسامبر 2011 برای شناسایی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) واجد شرایط جست‌وجو شدند. هم‌چنین مجموعه مقالات شش کنفرانس را از سال 1995 تا 2011، رساله‌ها و پایان‌نامه‌ها، و منابع علمی خاکستری (grey literature) را جست‌وجو کردیم. هیچ محدودیت زبانی برای جست‌وجو وجود نداشت.
فقط RCTهای گروه موازی (parallel group) واجد شرایط بودند که کارآمدی یک تا دو هفته استفاده از رژیم‌های درمانی ریشه‌کنی H. pylori خط اول را در بزرگسالان ارزیابی کردند. در هر رژیم درمانی، ترکیبات یکسانی از داروها در دوز یکسان در طول دوره‌های مختلف مقایسه شدند. مطالعات با حداقل دو بازو و مقایسه 7، 10 یا 14 روز واجد شرایط بودند. شرکت‌کنندگان واردشده می‌بایست با حداقل یک تست مثبت برای H. pylori بر اساس تست سریع اوره‌آز (rapid urease test; RUT)، بافت‌شناسی، کشت، تست تنفس اوره (urea breath test; UBT) یا تست آنتی‌ژن مدفوع (stool antigen test; HpSA) پیش‌از درمان تشخیص داده شده بودند. کارآزمایی‌های واجد شرایط می‌بایست ریشه‌کنی H. pylori را به‌عنوان پیامد اولیه حداقل 28 روز پس از اتمام درمان ریشه‌کنی تائید می‌کردند. کارآزمایی‌هایی که فقط از سرولوژی یا واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (polymerase chain reaction; PCR) برای تعیین عفونت یا ریشه‌کنی H. pylori استفاده کردند، حذف شدند.
تعیین واجد شرایط بودن مطالعه و استخراج داده‌ها توسط دو نویسنده مرور مستقلا انجام شدند. آنالیز داده‌ها طی هر نوع مداخله، برای پیامدهای اولیه و ثانویه انجام شدند. نسبت خطر (relative risk; RR) و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (numbers needed to treat; NNT)/تعداد افراد مورد نیاز برای بروز یک آسیب (number needed to harm; NNTH) با توجه به مدت درمان با استفاده از پیامدهای ماندگاری H. pylori و عوارض جانبی محاسبه شدند. از مدل اثرات تصادفی (random-effects model) استفاده شد. انجام آنالیزهای زیرگروه و آنالیزهای حساسیت (sensitivity) از قبل برنامه‌ریزی شدند.
در مجموع، 75 مطالعه معیارهای ورود را داشتند. هشت نوع رژیم درمانی با حداقل دو دوره مشابه واجد شرایط، گزارش شدند. آنها شامل موارد زیر بودند: درمان سه‌گانه PPI + دو آنتی‌بیوتیک (n = 59)؛ درمان چهارگانه PPI و مبتنی بر بیسموت (bismuth) (n = 6)؛ درمان چهارگانه PPI + سه آنتی‌بیوتیک (n = 1)، PPI و درمان دوگانه (n = 2)، درمان چهارگانه آنتاگونیست گیرنده هیستامین H 2 ؛ (H 2 RA) و بیسموت (n = 3)، درمان سه‌گانه H 2 RA و مبتنی بر بیسموت (n = 2)، درمان سه‌گانه H 2 RA + دو آنتی‌بیوتیک (n = 3) و درمان سه‌گانه بیسموت + دو آنتی‌بیوتیک (n = 2). برخی از مطالعات داده‌هایی را برای بیش از یک رژیم درمانی یا بیش از دو دوره ارائه کردند.
برای درمان سه‌گانه PPI، تعداد 59 مطالعه با پنج رژیم درمانی گزارش شدند: PPI + کلاریترومایسین (clarithromycin) + آموکسی‌سیلین (amoxicillin) (PCA)؛ PPI + کلاریترومایسین + یک نیترویمیدازول (nitroimidazole) (PCN)؛ PPI + آموکسی‌سیلین + نیترویمیدازول (PAN)؛ PPI + آموکسی‌سیلین + یک کینولون (quinolone) (PAQ)؛ و PPI + آموکسی‌سیلین + یک نیتروفوران (nitrofuran) (PANi). صرف‌نظر از نوع و دوز آنتی‌بیوتیک، افزایش طول دوره درمان سه‌گانه PPI از 7 به 14 روز به‌طور قابل توجهی میزان ریشه‌کنی H. pylori را افزایش داد (45 مطالعه، 72.9% در مقایسه با 81.9%)، RR برای پایدار ماندن H. pylori : 0.66 (95% CI؛ 0.60 تا 0.74)؛ NNT: 11 (95% CI؛ 9 تا 14). تاثیرات قابل توجهی در زیرگروه PCA (34 مطالعه، RR: 0.65؛ 95% CI؛ 0.57 تا 0.75؛ NNT: 12؛ 95% CI؛ 9 تا 16)؛ PAN (10 مطالعه، RR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.52 تا 0.86؛ NNT = 11؛ 95% CI؛ 8 تا 25)؛ و در PAQ (2 مطالعه، RR: 0.37؛ 95% CI؛ 0.16 تا 0.83؛ NNT: 3؛ 95% CI؛ 2 تا 10) مشاهده شدند؛ اما نه در درمان سه‌گانه PCN (4 مطالعه، RR: 0.87؛ 95% CI؛ 0.71 تا 1.07). نرخ ریشه‌کنی با درمان سه‌گانه PPI با 10 روز در مقابل 7 روز (24 مطالعه، 79.9% در مقایسه با 75.7%؛ RR: 0.80؛ 95% CI؛ 0.72 تا 0.89؛ NNT: 21؛ 95% CI؛ 15 تا 38) و 14 روز در مقابل 10 روز (12 مطالعه، 84.4% در مقایسه با 78.5% RR: 0.72؛ 95% CI؛ 0.58 تا 0.90؛ NNT: 17؛ 95% CI؛ 11 تا 46)؛ به‌ویژه در زیرگروه PAC برای 10 روز در مقایسه با 7 روز (17 مطالعه، RR: 0.80؛ 95% CI؛ 0.70 تا 0.91) و برای 14 روز در مقایسه با 10 روز (10 مطالعه، RR: 0.69؛ 95% CI؛ 0.52 تا 0.91)، افزایش قابل توجهی داشت. روندی به سمت افزایش نرخ ریشه‌کنی H. pylori با افزایش طول دوره PCN به مدت 10 روز در مقایسه با 7 روز و PAN برای 10 روز در مقایسه با 7 روز و 14 روز در مقایسه با 10 روز مشاهده شدند، اگرچه از نظر آماری معنی‌دار نبود. نسبتی از بیماران دچار عوارض جانبی، براساس تعریف نویسندگان، فقط میان 7 روز و 14 روز افزایش قابل توجهی در حد مرزی یافت (15.5% در مقایسه با 19.4%؛ RR: 1.21؛ 95% CI؛ 1.06 تا 1.37؛ NNTH: 31؛ 95% CI؛ 18 تا 104) اما نه برای دیگر مقایسه‌ها میان طول دوره‌ها. نسبتی از بیمارانی که درمان را به دلیل عوارض جانبی قطع کردند، میان طول دوره‌های درمان تفاوت معنی‌داری نداشت.
فقط داده‌های محدودی برای دوره‌های مختلف رژیم‌های درمانی غیر از درمان سه‌گانه PPI گزارش شدند. تفاوت معنی‌داری در نرخ ریشه‌کنی برای همه رژیم‌های درمانی با توجه به مدت‌های مختلف درمان مشاهده نشد، به‌جز درمان چهارگانه بیسموت و H 2 RA، که در آن میزان ریشه‌کنی بسیار بالاتری برای 14 روز در مقایسه با 7 روز مشاهده شد، بااین‌حال فقط یک مطالعه داده‌های پیامد را گزارش کرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.