سندرم ترک مصرف الکل (alcohol withdrawal syndrome; AWS) مجموعه‌ای است از نشانه‌ها در زمانی که فرد مصرف الکل را پس از دوره‌های طولانی مصرف الکل کاهش می‌دهد یا متوقف می‌کند. برخی از مطالعات نشان می‌دهند که AWS هم‌زمان با سطوح پائین منیزیم در خون رخ می‌دهد. از آنجایی که منیزیم ممکن است نقشی در کاهش تحریک‌پذیری سیستم عصبی مرکزی داشته باشد، برخی از محققان معتقدند که سطوح پائین منیزیم ممکن است سیستم عصبی مرکزی را «بیش از حد تحریک‌پذیر» کند و نشانه‌های AWS را ایجاد کند، که شامل بی‌خوابی، لرزش، اضطراب، سردرد، تعریق زیاد و کاهش اشتها می‌شود. بنابراین بسیاری از پروتکل‌های درمانی AWS مصرف مکمل منیزیم را توصیه می‌کنند.
هدف از مرور، تعیین این موضوع بود که مصرف مکمل منیزیم مانع از بروز AWS یا درمان آن در بزرگسالان می‌شود یا خیر. مرور ما متشکل از چهار کارآزمایی با 317 شرکت‌کننده نشان داد که شواهد کافی در مورد فواید یا مضرات استفاده از مکمل‌های منیزیم برای پیشگیری یا درمان AWS در بزرگسالان وجود ندارد.
برای تعیین اینکه مصرف منیزیم برای درمان یا پیشگیری از بروز سندرم ترک مصرف الکل مفید است یا مضر، شواهد کافی وجود ندارد.
برای درمان یا پیشگیری از بروز نشانه‌های سندرم ترک مصرف الکل (alcohol withdrawal syndrome; AWS) به بیماران منیزیم (magnesium) داده شده است. شواهد برای حمایت از این عمل محدود بوده، و اغلب براساس ارتباط بحث‌برانگیز بین هیپومنیزیمی (hypomagnesaemia) و AWS است.
ارزیابی تاثیرات مصرف منیزیم برای پیشگیری یا درمان AWS در بزرگسالان بستری در بیمارستان.
ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده گروه مواد مخدر و الکل در کاکرین (آگوست 2012)، PubMed (از 1966 تا آگوست 2012)، EMBASE (از 1988 تا آگوست 2012)، CINAHL (از 1982 تا مارچ 2010)، Web Science (1965 تا آگوست 2012) را جست‌وجو کردیم. جست‌وجوهای اینترنتی را هم انجام دادیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده یا شبه-تصادفی‌سازی شده از تجویز منیزیم برای بزرگسالان بستری در بیمارستان با، یا در معرض خطر، ابتلا به نشانه‌های حاد ترک مصرف الکل.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را با یک فرم استاندارد استخراج داده به‌دست آورده، و درصورتی‌که اطلاعات لازم در گزارش‌ها در دسترس نبودند، با محقق مکاتبات تماس گرفتند. پیامدهای دو حالتی (dichotomous outcome) با محاسبه خطر نسبی (RR) برای هر کارآزمایی محاسبه شده، و با عدم قطعیت (uncertainty) در هر نتیجه با 95% فاصله اطمینان (CI) بیان شدند. پیامدهای پیوسته (continuous outcome) با محاسبه تفاوت میانگین استانداردشده (SMD) با 95% CI آنالیز شدند. برای پیامدهای ارزیابی‌شده توسط مقیاس‌ها، تفاوت‌های میانگین نمره را در پایان درمان نسبت به ابتدای مطالعه، در گروه‌های آزمایش و کنترل، مقایسه و ادغام کردیم.
چهار کارآزمایی، شامل داده‌های 317 نفر، واجد معیارهای ورود بودند. سه کارآزمایی، منیزیم خوراکی را، با دوزهای 12.5 میلی‌مول/روز تا 20 میلی‌مول/روز، بررسی کردند. در یک کارآزمایی، منیزیم تزریقی (16.24 میلی‌اکی‌والان هر 6 ساعت یک‌بار به مدت 24 ساعت) مورد مطالعه قرار گرفت. هر کارآزمایی در حداقل یک حوزه، در معرض خطر بالای سوگیری (bias) قرار داشت. تفاوت‌های بالینی و روش‌شناسی (methodology) قابل توجهی میان کارآزمایی‌ها وجود داشتند.
ما هیچ مطالعه‌ای را پیدا نکردیم که همه پیامدهای اولیه شناسایی‌شده را اندازه‌گیری کرده و اهداف این مرور را برآورده کند. فقط یک کارآزمایی نشانه‌های بالینی تشنج، دلیریوم همراه با لرزش ( delirium tremens) یا اجزای نمره موسسه بالینی ارزیابی نشانه‌های ترک مصرف الکل (Clinical Institute Withdrawal Assessment for Alcohol; CIWA) را اندازه‌گیری کرد. یک پیامد واحد (قدرت گرفتن دست) در سه کارآزمایی (113 نفر)، در متاآنالیز وارد شد. هیچ افزایش قابل توجهی در قدرت گرفتن دست در گروه منیزیم دیده نشد (SMD: 0.04؛ 95% CI؛ 0.22- تا 0.30). هیچ تغییر مهم از نظر بالینی در عوارض جانبی گزارش نشدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.