استفاده از سوزن‌هایی که پوست را پاره می‌کنند و باعث درد می‌شوند، یک روش شایع در سراسر جهان برای نوزادان یک ماه تا 12 ماه است (پیوست 4). در این مرور علاقه‌مند بودیم که بدانیم مصرف محلول‌های با طعم شیرین، در زمانی که سوزن پوست را پاره می‌کند، به کاهش درد نوزادان کمک می‌کند یا خیر. تعداد 14 مطالعه جداگانه را پیدا کردیم که این سوال را مطرح کردند. با این حال، تفاوت بین مطالعات اغلب آنقدر زیاد بود که اجازه نمی‌داد یافته‌های آنها را ترکیب کنیم. به‌طور کلی، مطالعات نشان می‌دهند که انواع مختلفی از محلول‌های شیرین-مزه موثر بوده‌اند، اما نتوانستیم با اطمینان ادعا کنیم که شواهد قوی برای نشان دادن تاثیر این درمان در کاهش درد وجود دارد. شواهدی را پیدا کردیم که نشان می‌دهد اگر محلول‌های قندی به نوزادان داده شوند، ممکن است برای مدت طولانی گریه نکنند. نتایج این مرور به‌طور کلی با یافته‌های دو مرور دیگر هم‌خوانی دارند، یک مرور این سوال را در کودکان کوچک‌تر و مرور دیگر در کودکان بزرگ‌تر مطرح می‌کند. نیاز به انجام مطالعات بهتر در این زمینه وجود دارد.
شواهد کافی برای قضاوت مطمئن در مورد اثربخشی محلول‌های با طعم شیرین در کاهش درد ناشی از سوزن در نوزادان (یک ماه تا 12 ماه) وجود ندارد. با این حال، درمان‌ها امیدوارکننده به نظر می‌رسند. داده‌های به دست آمده از مجموعه‌ای از کارآزمایی‌های مجزا، و نتایج حاصل از متاآنالیز زیر-مجموعه‌ای از مطالعاتی که مدت زمان گریه را اندازه‌گیری کردند، امیدوارکننده هستند. برای تعیین غلظت بهینه، حجم، روش تجویز و عوارض جانبی احتمالی، انجام RCTهای کنترل‌شده بیشتر در این جمعیت ضروری هستند.
استفاده از ساکاروز (sucrose) یا گلوکز خوراکی با و بدون مکیدن غیر-تغذیه‌ای، بیشترین مداخله غیر-دارویی مورد مطالعه برای تسکین درد ناشی از پروسیجرهای مرتبط با سوزن در نوزادان است.
تعیین اثربخشی محلول‌های شیرین-مزه در کاهش درد پروسیجرال ناشی از سوزن در نوزادان یک ماهه تا یک ساله در مقایسه با عدم-درمان، دارونما (placebo)، دیگر محلول‌های با طعم شیرین، یا روش‌های تسکین درد دارویی یا دیگر روش‌های غیر-دارویی.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library)؛ 2012)؛ MEDLINE از طریق Ovid (از 1966 تا 2012)؛ CINAHL از طریق OVID (از 1982 تا 2012) را جست‌وجو کردیم. پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت را نیز برای یافتن هرگونه کارآزمایی در حال انجام جست‌وجو کردیم. پایگاه‌های ثبت کارآزمایی بالینی، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها و منابع برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) نیز جست‌وجو شدند. پیش از نهایی شدن مرور در اپریل 2012، یک جست‌وجوی به‌روز شده برای به دست آوردن هرگونه مقاله جدید انجام شد، هیچ مطالعه وارد شده جدیدی شناسایی نشد. دو نویسنده مرور (MK & JF) به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج و کیفیت آنها را با استفاده از یک فرم استاندارد ارزیابی کردند. برای به دست آوردن داده‌های ازدست‌رفته با نویسندگان تماس گرفته شد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که از یک محلول با طعم شیرین برای تسکین درد در نوزادان ترم سالم (سن بارداری 37 هفته و بالاتر)، بین یک ماه تا 12 ماه و نیازمند به انجام پروسیجرهای مرتبط با سوزن استفاده کردند. این پروسیجرها وارد شدند اما به این موارد محدود نبودند: تزریق زیر-جلدی یا داخل عضلانی، سوراخ کردن ورید (venipuncture)، و خون‌گیری از پاشنه پا. مطالعاتی که در آنها پروسیجر دردناک عبارت بودند از ختنه، پونکسیون کمری یا آسپیراسیون فوق-شرمگاهی (supra-pubic) مثانه، در نظر گرفته نشدند، زیرا این روش‌ها شدیدتر و دردناک‌تر از پروسیجرهای مرتبط با سوزن هستند. شرایط کنترل شامل عدم-درمان یا دارونما (آب) یا هر مداخله مشابه دیگری (با ظاهر و قوام یکسان) بدون ماده موثر، محلول شیرین-مزه دیگر، یک روش دارویی تسکین درد (مانند پاراستامول (paracetamol)، کرم بی‌حس کننده موضعی)، روش تسکین‌دهنده غیر-دارویی درد (برای مثال روش دیسترکشن (distraction)، مکیدن غیر-تغذیه‌ای) بودند.
ارزیابی کیفیت کارآزمایی، استخراج داده‌ها و سنتز داده‌ها با استفاده از روش‌های استاندارد گروه درد، مراقبت تسکینی و حمایتی در کاکرین انجام شد. تفاوت میانگین (MD) را با 95% فواصل اطمینان (CI) برای معیارهای پیامد پیوسته با استفاده از مدل‌های اثر-ثابت گزارش کردیم. قصد داشتیم خطر نسبی (RR) و تفاوت خطر (RD) را برای پیامدهای دو-حالتی (dichotomous outcome) گزارش کنیم. برای ارزیابی ناهمگونی بین-مطالعه، از تست Chi2 و آماره I2 استفاده کردیم.
شصت-پنج (65) مطالعه برای ورود احتمالی به این مرور شناسایی شدند. چهارده RCT منتشر شده با مجموع 1551 شرکت‌کننده، معیارهای ورود را داشتند. مدت زمان گریه در نوزادانی که محلول شیرین-مزه دریافت کردند در مقایسه با آب به‌طور قابلتوجهی کاهش یافت [MD: -13.47؛ 95% CI؛ 16.80- تا 10.15-]، P < 0.00001. با این حال، ناهمگونی قابلتوجهی بین مطالعات وجود داشت (I2 = 94%) که قادر به توضیح آن نبودیم. به دلیل تفاوت در طراحی مطالعه، متاآنالیز برای هیچ یک از معیارهای پیامد دیگر، به جز مدت زمان گریه، انجام نشد. با این حال، اکثر مطالعات مجزا که درد را اندازه‌گیری کردند، نشان دادند که ساکاروز در مقایسه با گروه کنترل به‌طور قابلتوجهی میزان درد را کاهش می‌دهد. یک مطالعه ساکاروز و کرم لیدوکائین-پریلوکائین (Lidocaine-prilocaine) را مقایسه کرد، و هیچ تفاوت معنی‌داری بین دو درمان برای پیامدهای درد و مدت گریه یافت نشد. به دلیل تفاوت بین مطالعات، قادر به شناسایی غلظت، حجم یا روش بهینه تجویز محلول‌های با طعم شیرین در نوزادان یک تا 12 ماه نبودیم. انجام RCTهای بیشتر و در مقیاس بزرگ مورد نیاز است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.