سرطان معده دومین عامل مرگ‌ومیر ناشی از سرطان در سراسر جهان برشمرده می‌شود. جراحی تنها درمان قطعی است که برای بیماران مبتلا به این سرطان ارائه می‌شود. بااین‌حال، میزان بقا (survival) هنوز ضعیف است. انجام شیمی‌درمانی پس‌از جراحی به‌منظور بهبود این نتایج توسعه یافته است. ما 34 کارآزمایی را با 7824 بیمار شناسایی کردیم که بیماران را به‌صورت تصادفی برای دریافت جراحی با شیمی‌درمانی پس‌از جراحی در مقابل جراحی به‌تنهایی اختصاص دادند. گروهی که شیمی‌درمانی دریافت کردند، با افزایش بقا و بهبودی در بقای بدون بیماری مواجه شدند (به ترتیب، 15% و 21%)، اگرچه همه کارآزمایی‌ها دارای خطر بالای سوگیری (bias) بودند. تفاوت معنی‌داری از نظر مرحله بیماری یا عامل شیمی‌درمانی استفاده‌شده وجود نداشت.
شیمی‌درمانی پس‌از جراحی باید به‌طور معمول برای سرطان معده قابل برداشت، در صورت امکان، استفاده شود. انجام RCTهای بیشتری برای تعیین نقش این مداخله در هر مرحله از بیماری مورد نیاز است.
جراحی برای سرطان معده، درمان اصلی است. به نظر می‌رسد شیمی‌درمانی نتایج بقا (survival) را بهبود می‌بخشد. اما شیمی‌درمانی یک درمان بدون عارضه نیست و نقش آن توسط برخی کارآزمایی‌ها مورد تردید قرار گرفته است.
تعیین اینکه شیمی‌درمانی پس‌از جراحی باید به‌طور معمول در سرطان معده قابل برداشت استفاده شود یا خیر.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) در کتابخانه کاکرین ؛ MEDLINE؛ EMBASE، و Science Citation Index Expanded را تا جولای 2013 جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) که شیمی‌درمانی پس‌از جراحی را با جراحی به‌تنهایی برای سرطان معده قابل برداشت مقایسه کردند.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم به بررسی کارآزمایی‌ها برای ورود پرداخته و داده‌ها را مستقلا استخراج کردند. داده‌ها را با هر دو مدل اثر ثابت (fixed-effect) و مدل اثرات تصادفی (random-effects model) و با استفاده از نرم‌افزار RevMan Analysis آنالیز کردیم. ما نسبت خطر (HR) را با 95% فاصله اطمینان (CI) براساس آنالیز موارد در دسترس (available case analysis) یا آنالیز قصد درمان (intention-to-treat; ITT) محاسبه کردیم.
نویسندگان 34 مطالعه (7824 بیمار) را شناسایی کردند که بقای کلی (overall survival; OS) را گزارش کرده و فقط 15 مطالعه، بقای بدون بیماری (disease free survival; DFS) را نیز گزارش کردند. شیمی‌درمانی پس‌از جراحی بهبودی در OS (HR: 0.85؛ 95% CI؛ 0.80 تا 0.90) و بهبودی در DFS (HR: 0.79؛ 95% CI؛ 0.72 تا 0.87) را نشان داد، اگرچه همه کارآزمایی‌ها دارای خطر بالای سوگیری (bias) بودند.
تکمیل تجزیه‌وتحلیل برنامه‌ریزی‌شده کیفیت زندگی، بازگشت به کار، و تعداد بستری‌های بیمارستانی غیرممکن بود، زیرا داده‌های پیامد برای آنالیز از هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها در دسترس نبود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.