انجام ازوفاژکتومی به دنبال ازوفاگوگاستروستومی، که در آن یک آناستوموز میان مری باقیمانده و جایگزین معده ایجاد می‌شود، جراحی استاندارد برای بیماران مبتلا به سرطان مری است. هر روش جراحی که انتخاب شود، یعنی ازوفاژکتومی ترانس‌توراسیک (transthoracic oesophagectomy; TTE) با مشاهده مستقیم مری قفسه سینه یا ازوفاژکتومی ترانس‌هیاتال (transhiatal oesophagectomy; THE) با اجتناب از ایجاد برش روی قفسه سینه، نشت آناستوموز پس از جراحی باعث ایجاد عوارض و مرگ‌ومیر قابل توجهی می‌شود. اومنتوپلاستی، که در آن امنتوم (omentum) برای بستن آناستوموز استفاده می‌شود، توسط برخی از محققان برای پیشگیری از نشت آناستوموز پس از جراحی - یکی از جدی‌ترین عوارض ازوفاژکتومی و به دنبال آن ازوفاگوگاستروستومی برای بیماران مبتلا به سرطان مری، توصیه شده است. این مرور سیستماتیک به‌روز شده، شامل 633 شرکت‌کننده در سه کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده، نشان می‌دهد که اومنتوپلاستی توانست بروز نشت آناستوموز و مدت زمان بستری در بیمارستان را پس از جراحی کاهش دهد. اگرچه تفاوت در نشت آناستوموز فقط میان بیماران تحت THE معنی‌دار بود، خطر نسبی اومنتوپلاستی برای THE و TTE مشابه بودند. علاوه بر این، به نظر نمی‌رسد که اومنتوپلاستی باعث افزایش یا کاهش مرگ‌ومیر بیمارستانی و بروز عوارض پس از جراحی، مانند تنگی آناستوموز، عوارض ریوی و قلبی، عفونت، فلج تارهای صوتی و نشت پری‌ژژنوستومی (perijejunostomy) شود. انجام کارآزمایی‌های بالینی بیشتری برای بررسی تاثیرات اومنتوپلاستی بر بروز نشت آناستوموز و تنگی آناستوموز، بقای طولانی‌مدت، طول مدت بستری در بیمارستان و کیفیت زندگی پس از ازوفاژکتومی و ازوفاگوگاستروستومی، در صورت استفاده از روش‌های جراحی مختلف، مورد نیاز است.
اومنتوپلاستی ممکن است مزیت بیشتری در کاهش بروز نشت آناستوموز پس از ازوفاژکتومی و ازوفاگوگاستروستومی برای بیماران مبتلا به سرطان مری بدون افزایش یا کاهش در دیگر عوارض، به ویژه میان افراد درمان‌شده با THE، داشته باشد. همچنین این پتانسیل را دارد که مدت زمان بستری در بیمارستان را پس از جراحی کاهش دهد. انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بیشتری برای بررسی تاثیرات اومنتوپلاستی بر بروز نشت آناستوموز و تنگی آناستوموز، بقای طولانی‌مدت، طول مدت بستری در بیمارستان و کیفیت زندگی پس از ازوفاژکتومی و ازوفاگوگاستروستومی، در صورت استفاده از روش‌های مختلف جراحی، مورد نیاز است.
انجام ازوفاژکتومی (oesophagectomy) به دنبال ازوفاگوگاستروستومی (oesophagogastrostomy)، درمان ارجح برای سرطان مری در مراحل اولیه است. این روش خطر نشت از آناستوموز را پس از آناستوموز مری و معده به همراه دارد، که باعث بروز عوارض و مرگ‌ومیر قابل توجهی شده و یکی از خطرناک‌ترین عوارض است. برخی محققان انجام اومنتوپلاستی (omentoplasty) را به منظور پیشگیری از نشت آناستوموز مرتبط با ازوفاگوگاستروستومی توصیه می‌کنند. با این حال، ارزش انجام اومنتوپلاستی برای ازوفاگوگاستروستومی پس از ازوفاژکتومی به‌طور سیستماتیک بررسی نشده است.
ارزیابی تاثیرات انجام اومنتوپلاستی برای ازوفاگوگاستروستومی پس از ازوفاژکتومی در بیماران مبتلا به سرطان مری.
با استفاده از پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ PubMed و دیگر منابع معتبر، یک جست‌وجوی جامع برای شناسایی مطالعات واجد شرایط برای ورود انجام شد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) که به مقایسه اومنتوپلاستی در مقابل عدم انجام آن برای ازوفاگوگاستروستومی پس از ازوفاژکتومی در بیماران مبتلا به سرطان مری پرداختند، واجد شرایط ورود بودند.
دو نویسنده مرور (Yong Yuan و Xiaoxi Zeng) به‌طور مستقل از هم کیفیت مطالعات واردشده را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند؛ اختلاف نظرها از طریق داوری توسط نویسنده دیگر مرور برطرف شدند. نتایج پیامدهای دو حالتی (dichotomous outcome) به صورت خطر نسبی (RR) با 95% فاصله اطمینان (CIs)، و پیامدهای پیوسته (continuous outcome) به صورت تفاوت میانگین (MDs) با 95% CI بیان شدند. متاآنالیز زمانی انجام شد که داده‌های موجود به اندازه کافی مشابه هم بودند. آنالیز زیرگروه بر اساس رویکردهای مختلف به جراحی انجام شد.
سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (633 شرکت‌کننده) در این مرور به‌روز شده وارد شدند. تفاوت معنی‌داری در مرگ‌ومیر بیمارستانی میان گروه مطالعه (با اومنتوپلاستی) و گروه کنترل (بدون اومنتوپلاستی) مشاهده نشد (RR: 1.28؛ 95% CI؛ 0.49 تا 3.39). هیچ یک از مطالعات واردشده تفاوتی را در بقای طولانی‌مدت میان دو گروه گزارش نکردند. بروز نشت آناستوموز پس از جراحی میان شرکت‌کنندگانی که تحت درمان با اومنتوپلاستی قرار گرفتند، به‌طور قابل توجهی کمتر از افراد بدون آن بود (RR: 0.25؛ 95% CI؛ 0.11 تا 0.55)، اما مزیت بیشتری در آنالیز زیرگروه فقط برای شرکت‌کنندگانی مشاهده شد که تحت پروسیجر ازوفاگوگاسترکتومی ترانس‌هیاتال (transhiatal oesophagogastrectomy; THE) (RR: 0.23؛ 95% CI؛ 0.07 تا 0.79)؛ ازوفاگوگاسترکتومی ترانس‌توراسیک (transthoracic oesophagogastrectomy; TTE) (RR: 0.19؛ 95% CI؛ 0.03 تا 1.03)؛ یا ازوفاژکتومی در سه میدان (three-field oesophagectomy) (RR: 0.33؛ 95% CI؛ 0.09 تا 1.19) قرار گرفتند. اومنتوپلاستی دیگر عوارض مربوط به جراحی را، مانند تنگی محل آناستوموز، به‌طور قابل توجهی بهبود نبخشید (RR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.33 تا 2.57). با این حال، شرکت‌کنندگان تحت درمان با اومنتوپلاستی در مقایسه با گروه کنترل توانستند طول مدت بستری در بیمارستان را کاهش دهند (MD: -2.13؛ 95% CI؛ 3.57- تا 0.69-).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.