جاگذاری گرومت (grommet) یک پروسیجر جراحی شایع در کودکان است. ایجاد ترشحات گوش (اتوره (otorrhoea)) شکایتی است که اغلب پس از این پروسیجر گزارش می‌شوند. طیف وسیعی از درمان‌ها برای پیشگیری از ترشح استفاده می‌شوند، اما شواهد مبنی بر اثربخشی آنها قطعی نیستند: در واقع، مشخص نیست که درمان حتی ضروری است یا خیر.
این مرور 15 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را پیدا کرد که اثربخشی مداخلات مورد استفاده را برای پیشگیری از ترشح گوش پس از جراحی ارزیابی کردند. یافته‌های حاصل از هفت کارآزمایی با خطر پائین سوگیری (و بخشی از یک کارآزمایی هشتم) نشان دادند که استفاده از شست‌وشو با سالین یا یک‌بار استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها در زمان جراحی، نرخ بروز ترشح گوش را تا دو هفته پس از جراحی کاهش می‌دهند. همچنین استفاده طولانی‌مدت از آنتی‌بیوتیک‌ها موثر بود. این تاثیرات در مطالعاتی که نرخ ترشحات گوش بالا بود، بیشتر بودند.
ما به این نتیجه رسیدیم که استفاده از یک مداخله برای پیشگیری از بروز ترشحات گوش پس از جراحی باید به افرادی محدود شود که در معرض خطر بالای بروز این ترشح هستند، اما انتخاب درمان ممکن است به جراح واگذار شود.
این مرور نشان داد که هر یک از موارد زیر در کاهش نرخ اتوره تا دو هفته پس از جراحی موثر بودند: (1) شست‌وشوی مکرر با سالین حین جراحی، (2) یک‌بار استفاده از قطره‌های موضعی آنتی‌بیوتیک/استروئیدی حین جراحی، (3) استفاده طولانی‌مدت از قطره‌های موضعی (مانند قطره‌های گوش آنتی‌بیوتیک، قطره‌های گوش آنتی‌بیوتیک/استروئید یا قطره‌های گوش آمینوگلیکوزید/استروئید)، و (4) استفاده طولانی‌مدت از عوامل ضدباکتری خوراکی/استروئیدها. با این حال، نرخ اتوره میان RCTها بسیار متفاوت بود و هر چه نرخ اتوره درون RCTها بیشتر باشد، NNTB برای درمان کمتر است.
ما به این نتیجه رسیدیم که اگر یک جراح با نرخ بالایی از اتوره پس از جراحی در کودکان مواجه باشد، شست‌وشو با سالین یا تجویز قطره‌های آنتی‌بیوتیک گوش در زمان جراحی، این نرخ را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. در صورت انتخاب قطره‌های موضعی، پیشنهاد می‌شود که برای کاهش هزینه و خطر آسیب‌های اتوتوکسیک، این قطره یک‌بار در زمان جراحی استفاده شده و پس از آن ادامه نیابد.
گرومت‌ها (grommet) عمدتا برای درمان اوتیت میانی حاد ( acute otitis media) و اوتیت میانی همراه با افیوژن (otitis media with effusion) در گوش کودکان کار گذاشته می‌شوند. ترشحات گوش پس از جراحی (اتوره (otorrhoea)) یک عارضه شایع آن به حساب می‌آید. طیف گسترده‌ای از درمان‌ها برای پیشگیری از ترشح استفاده می‌شوند، اما درباره اینکه مداخله ضروری است یا خیر، و اینکه کدام مداخله موثرتر است، اتفاق‌نظر وجود ندارد.
ارزیابی اثربخشی مداخلات پیشگیرانه، اعم از موضعی و سیستمیک، در کاهش بروز اتوره پس از جاگذاری گرومت‌ها از طریق جراحی در کودکان.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه اختلالات گوش و حلق و بینی در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)؛ PubMed؛ EMBASE؛ CINAHL؛ Web of Science؛ BIOSIS Previews؛ Cambridge Scientific Abstracts؛ ICTRP و منابع دیگر را برای یافتن کارآزمایی‌های منتشرشده و منتشرنشده جست‌وجو کردیم. تاریخ جست‌وجو، 3 جولای 2012 بود.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (randomised controlled trials؛ RCTs) را وارد این مرور کردیم که کارآمدی مداخلات پیشگیرانه را در برابر دارونما (placebo)/عامل کنترل و/یا همراه با دیگر مداخلات پیشگیرانه برای درمان اتوره پس از جراحی در کودکان مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم واجد شرایط بودن و خطر سوگیری (bias) مطالعات را ارزیابی کرده، و داده‌ها را استخراج کردند. داده‌های پیامد برای همه کارآزمایی‌های واردشده، دو حالتی (dichotomous) بودند. خطرات نسبی (RR) مجزا و تجمعی را با استفاده از روش اثر ثابت (fixed-effect) منتل-هنزل (Mantel-Haenszel) محاسبه کردیم. همچنین تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک منفعت (number needed to treat for a benefit; NNTB) را محاسبه کردیم.
تعداد 15 RCT واجد شرایط را پیدا کردیم (2476 کودک، در سنین چهار ماه تا 17 سال). هفت RCT در معرض خطر پائین سوگیری بودند (926 کودک)، و همچنین برای RCT هشتم، دو بازو را در معرض خطر پائین سوگیری رتبه‌بندی کردیم. هفت کارآزمایی دیگر با خطر سوگیری بالا بودند.
برای یک‌بار استفاده از مداخله در جراحی، شواهدی از دو کارآزمایی با خطر پائین سوگیری وجود داشت که در دو هفته پس از جراحی، خطر بروز اتوره با شست‌وشوی مکرر با سالین (از 30% تا 16%؛ RR: 0.52؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 تا 1.00؛ NNTB: 7؛ یک RCT؛ 140 کودک) و قطره‌های آنتی‌بیوتیک/استروئید گوش (از 9% تا 1%؛ RR: 0.13؛ 95% CI؛ 0.03 تا 0.57؛ NNTB: 13؛ یک RCT؛ 322 گوش) کاهش یافت. متاآنالیز دو کارآزمایی با خطر پائین سوگیری (222 گوش) نتوانست تاثیر یک‌بار استفاده از قطره‌های آنتی‌بیوتیک/استروئید گوش را در مدت چهار تا شش هفته پس از جراحی نشان دهد.
برای استفاده طولانی‌مدت از یک مداخله، شواهدی از چهار کارآزمایی با خطر پائین سوگیری وجود داشت که خطر بروز اتوره در دو هفته پس از جراحی با استفاده از قطره‌های گوش آنتی‌بیوتیک (از 15% به 8%؛ RR: 0.54؛ 95% CI؛ 0.30 تا 0.97؛ NNTB: 15؛ یک RCT؛ 372 کودک)، قطره‌های گوش آنتی‌بیوتیک/استروئید (از 39% به 5%؛ RR: 0.13؛ 95% CI؛ 0.05 تا 0.31؛ NNTB: 3، یک RCT؛ 200 کودک)، قطره‌های گوش آمینوگلیکوزید/استروئید (از 15% به 5%؛ RR: 0.37؛ 95% CI؛ 0.18 تا 0.74؛ NNTB: 11؛ یک RCT؛ 356 کودک)، یا عوامل ضدباکتری خوراکی/استروئیدها (از 39% به 5%؛ RR: 0.13؛ 95% CI؛ 0.03 تا 0.51؛ NNTB: 3؛ یک RCT؛ 77 کودک) کاهش می‌یابد.
فقط یک کارآزمایی پیامد ثانویه یعنی سمیّت‌زایی برای گوش (ototoxicity) را ارزیابی کرد، اما هیچ تاثیری دیده نشد. هیچ کارآزمایی‌ای وجود نداشت که کیفیت زندگی را ارزیابی کند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.