سرطان پری‌آمپولری (periampullary) سرطانی است که در نزدیکی محل اتصال انتهای تحتانی مجرای صفراوی مشترک (کانالی که صفرا را از کبد به روده کوچک منتقل می‌کند)، مجرای پانکراس و قسمت بالایی روده کوچک تشکیل می‌شود. چهار-پنجم این تومورها قابل برداشتن با جراحی نیستند (سرطان پری‌آمپولری غیرقابل برداشت). به دلیل نزدیکی این نوع سرطان‌ها به مجرای خروجی معده، می‌توانند باعث انسداد خروجی معده شده و از جریان غذا از معده به روده کوچک جلوگیری کنند. در حالی که انحراف غذا از طریق اتصال معده به روده کوچک فوقانی (گاستروژژنوستومی) یا قرار دادن استنت اثنی‌عشر (دوازده) در قسمت انسدادی روده کوچک برای بیمارانی که دچار انسداد خروجی معده شده‌اند، ضروری است، نقش گاستروژژنوستومی پیشگیرانه در بیماران بدون انسداد خروجی معده مورد بحث است. هدف از این مرور، تعیین این موضوع است که گاستروژژنوستومی پیشگیرانه باید به‌طور معمول در بیماران مبتلا به سرطان پری‌آمپولری غیرقابل برداشت انجام شود یا خیر. ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای را جست‌وجو کردیم که گاستروژژنوستومی پیشگیرانه را در مقایسه با عدم انجام آن در بیماران مبتلا به سرطان پری‌آمپولری غیرقابل برداشت مقایسه کردند. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را برای ورود ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند.
ما دو کارآزمایی (با خطر بالای سوگیری (bias) یا خطای سیستماتیک) را شناسایی کردیم که شامل 152 بیمار تصادفی‌سازی شده برای دریافت گاستروژژنوستومی (80) و بدون گاستروژژنوستومی (72) بودند. در هر دو مطالعه، سرطان بیماران طی جراحی‌هایی که با هدف برداشتن آن انجام شدند، غیرقابل برداشت بودند، یعنی معده برای برداشتن سرطان باز شد، اما سرطان قابل برداشت نبود. هیچ شواهدی مبنی بر تفاوت میان دو گروه در بقای کلی، عوارض جراحی، کیفیت زندگی یا بستری شدن در بیمارستان وجود نداشت. نسبتی از بیماران که دچار انسداد طولانی‌مدت خروجی معده شدند در گروه گاستروژژنوستومی پیشگیرانه (2.5%) در مقایسه با گروه بدون گاستروژژنوستومی (27.8%) به‌طور معنی‌داری کمتر بود. طول مدت جراحی در گروه گاستروژژنوستومی در مقایسه با گروه بدون گاستروژژنوستومی به‌طور معنی‌داری تا حدود 45 دقیقه بیشتر بود. گاستروژژنوستومی پیشگیرانه روتین در بیماران مبتلا به سرطان پری‌آمپولری غیرقابل برداشت که تحت جراحی باز معده قرار می‌گیرند، اندیکاسیون دارد. در حال حاضر هیچ اطلاعاتی در مورد لزوم انجام گاستروژژنوستومی پیشگیرانه در بیماران مبتلا به سرطان پری‌آمپولری که با بررسی‌هایی مانند اسکن غیرقابل برداشت تشخیص داده شدند، در دسترس نیست. انجام کارآزمایی‌های بیشتر با خطر پائین سوگیری (bias) برای ارزیابی نقش گاستروژژنوستومی پیشگیرانه در بیماران مبتلا به سرطان پری‌آمپولری غیرقابل برداشت، ضروری است.
انجام گاستروژژنوستومی پیشگیرانه معمول در بیماران مبتلا به سرطان پری‌آمپولری غیرقابل برداشت که تحت لاپاروتومی اکتشافی (با یا بدون هپاتیکو-ژونوستومی (hepaticojejunostomy)) قرار می‌گیرند، اندیکاسیون دارد.
نقش گاستروژژنوستومی (gastrojejunostomy) پیشگیرانه در بیماران مبتلا به سرطان پری‌آمپولری (periampullary) غیرقابل برداشت بحث‌برانگیز است.
تعیین اینکه گاستروژژنوستومی پیشگیرانه باید به‌طور معمول در بیماران مبتلا به سرطان پری‌آمپولری غیرقابل برداشت انجام شود یا خیر.
برای نسخه اولیه این مرور، پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بیماری‌های گوارشی فوقانی و پانکراس در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین، سال 2010، شماره 3)، MEDLINE؛ EMBASE و Science Citation Index Expanded را تا اپریل 2010 جست‌وجو کردیم. جست‌وجوهای متون علمی در آگوست 2012 دوباره به اجرا درآمدند.
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای را وارد کردیم که گاستروژژنوستومی پیشگیرانه را در مقایسه با عدم انجام آن در بیماران مبتلا به سرطان پری‌آمپولری غیرقابل برداشت (بدون توجه به زبان یا وضعیت انتشار) مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود ارزیابی کرده و به‌طور جداگانه داده‌ها را استخراج کردند. داده‌ها را با هر دو مدل اثر ثابت (fixed-effect model) و مدل اثرات تصادفی (random-effects model) با استفاده از Review Manager (RevMan) آنالیز کردیم. نسبت خطر (HR)، خطر نسبی (RR)، و تفاوت میانگین (MD) را با 95% فاصله اطمینان (CI) براساس آنالیز موارد در دسترس (available case analysis) یا آنالیز قصد درمان (intention-to-treat; ITT) محاسبه کردیم.
دو کارآزمایی (با خطر بالای سوگیری (bias)) را شناسایی کردیم که شامل 152 بیمار بودند و برای دریافت گاستروژژنوستومی (80 بیمار) و عدم دریافت آن (72 بیمار) تصادفی‌سازی شدند. در هر دو کارآزمایی، بیماران در طول لاپاروتومی اکتشافی، غیرقابل برداشت تشخیص داده شدند. اکثر بیماران هم‌چنین تحت درناژ صفراوی-روده‌ای قرار گرفتند. هیچ شواهدی دال بر وجود تفاوت میان دو گروه در بقای کلی (overall survival; OS) (HR: 1.02؛ 95% CI؛ 0.84 تا 1.25)، مرگ‌ومیر یا عوارض حین جراحی، کیفیت زندگی یا بستری در بیمارستان (MD؛ 0.97 روز؛ 95% CI؛ 0.18- تا 2.12) وجود نداشت. نسبتی از بیماران که دچار انسداد طولانی‌مدت خروجی معده شدند در گروه گاستروژژنوستومی پیشگیرانه (2/80؛ 2.5%) در مقایسه با گروه بدون گاستروژژنوستومی (20/72؛ 27.8%) به‌طور معنی‌داری کمتر بود (RR: 0.10؛ 95% CI؛ 0.03 تا 0.37). طول مدت جراحی در گروه گاستروژژنوستومی در مقایسه با گروه بدون گاستروژژنوستومی به‌طور معنی‌داری طولانی‌تر بود (MD؛ 45.00 دقیقه؛ 95% CI؛ 21.39 تا 68.61).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.