هدف از این مطالعه مروری چیست؟
هدف از این مطالعه مروری کاکرین، پاسخ دادن به این سوال بود که آیا مداخلات ارگونومی می‌توانند از درد یا ناراحتی اسکلتی‌عضلانی یا هر دو (اختلالات اسکلتی‌عضلانی؛ MSDs) میان کارکنان اداری پیشگیری کنند. ما برای پاسخ به این سوال، تمام مطالعات مربوطه را جمع‌آوری و مورد تجزیهوتحلیل قرار دادیم و 15 مطالعه را یافتیم.
پیام‌های کلیدی
ما متوجه شدیم که مداخلات ارگونومی فیزیکال، مانند استفاده از حمایت‌کننده بازویی با یک موس کامپیوتر بر‌اساس موقعیت خنثی، ممکن است از MSDهای مرتبط با کار در میان کارکنان اداری پیشگیری کند یا نکند. ما هنوز از اثربخشی سایر مداخلات ارگونومی فیزیکال، سازمانی و ذهنی مطمئن نیستیم.
چه چیزی در این مرور مورد بررسی قرار گرفت؟
ما کارکنان اداری را در این مطالعه مروری انتخاب کردیم، زیرا آن‌ها جمعیت کاری هستند که خطر بالایی برای پیشرفت MSDهای اندام فوقانی و گردن دارند. ما تأثیر استفاده از اصول ارگونومی را برای بهبود محل کار و فرآیند کار ارزیابی کردیم. ارگونومی به تعاملات میان کارکنان و سایر عناصر در محیط کار اشاره دارد که شامل اجزاء جسمی، سازمانی و ذهنی است. مداخلات ارگونومی جسمی شامل بهبود تجهیزات و محیط در محل کار می‌شود. هدف از این روش‌ها، کاهش فشار فیزیکی به سیستم اسکلتی‌عضلانی، و در نتیجه کاهش خطر آسیب است. در عین حال، مداخلات ارگونومی سازمانی شامل اجازه‌دادن محل کار و زمان استراحت مطلوب برای سیستم اسکلتی‌عضلانی جهت بهبود خستگی و در نتیجه کاهش خطر آسیب درازمدت است. مداخلات ارگونومی ذهنی شامل بهبود فرآیندهای ذهنی مانند ادراک، حافظه، استدلال و پاسخ حرکتی از طریق اصلاح فرآیندهای کاری و آموزش است. هدف از این روش‌ها کاهش حجم کاری ذهنی، افزایش قابلیت اطمینان و کاهش خطا است که ممکن است اثر غیرمستقیم بر کاهش فشار روی سیستم اسکلتی‌عضلانی داشته باشد.
نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
ما 15 مطالعه را شامل 2165 کارمند پیدا کردیم. 14 مورد از مطالعات کار خود را به‌طور ضعیفی انجام و گزارش دادند و اکثر مطالعات تعداد کمی شرکت‌کننده داشتند.
از میان 15 مطالعه، 5 مطالعه اثربخشی مداخلات ارگونومی جسمی را ارزیابی کردند. 4 مطالعه، اثربخشی مداخلات ارگونومی سازمانی را در قالب زمان‌های استراحت یا کاهش ساعات کار برای پیشگیری از MSDهای مرتبط با کار در اندام فوقانی یا گردن یا هر دو بین کارکنان اداری، ارزیابی کردند. 5 مطالعه به بررسی اثربخشی آموزش ارگونومی پرداختند و یک مطالعه مداخلات ارگونومی چندگانه را ارزیابی کرد. ما هیچ مطالعاتی را برای ارزیابی اثربخشی مداخلات ارگونومی ذهنی پیدا نکردیم.
مداخلات ارگونومی جسمی
ما دریافتیم که استفاده از حمایت‌کننده بازویی یا موس (mouse) بر اساس موقعیت خنثی ممکن است از MSDهای مرتبط با کار در گردن و شانه پیشگیری کند یا نکند. تنظیم ایستگاه‌های کاری و میزهای کار ایستاده-نشسته تاثیری بر درد اندام فوقانی در مقایسه با عدم مداخله ندارند.
مداخلات ارگونومی سازمانی
ما دریافتیم که استراحت‌های تکمیلی ممکن است ناراحتی گردن و اندام فوقانی را در میان داده‌های ورودی کارکنان، کاهش دهد (دو مطالعه).
مداخلات ارگونومی ذهنی
ما مطالعه‌ای را نیافتیم که از این روش‌ها استفاده کرده باشد.
مداخلات آموزشی
در مقایسه با عدم مداخله در 5 مطالعه، هیچ تاثیری بر درد اندام فوقانی وجود ندارد.
مداخلات ارگونومی چندگانه
در مقایسه با عدم‌مداخله در یک مطالعه، هیچ تأثیری بر درد یا ناراحتی وجود ندارد.
این به این معنی است که نیاز به انجام مطالعات بیشتری برای ارزیابی اثربخشی مداخلات ارگونومی وجود دارد.
بهروزرسانی این مطالعه مروری تا چه تاریخی است؟
نویسندگان این مطالعه مروری، مطالعاتی را که تا تاریخ 10 اکتبر 2018 منتشر شده‌بودند، جست‌وجو کردند.
ما شواهد متناقضی را یافتیم که استفاده از یک حمایت‌کننده بازویی یا یک موس جایگزین ممکن است بروز MSDهای گردن یا شانه را کاهش دهد یا تغییری ایجاد نکند. برای سایر مداخلات ارگونومی فیزیکال، شواهدی از تأثیر وجود ندارد. برای مداخلات سازمانی، به شکل استراحت‌های تکمیلی، شواهدی با کیفیت بسیار پایین از تأثیر بر ناراحتی اندام فوقانی وجود دارد. برای مداخلات چندگانه و آموزشی هیچ شواهدی از تأثیر بر درد یا ناراحتی در اندام فوقانی وجود ندارد. برای تعیین اثربخشی این مداخلات در میان کارکنان اداری، مطالعات بیشتری با کیفیت بالا مورد نیاز است.
اختلالات اسکلتی‌عضلانی (MSDs) اندام فوقانی و گردن یکی از شایع‌ترین اختلالات شغلی در سراسر جهان است. مطالعات نشان داده‌اند که درصد کارکنان اداری که از MSDها رنج می‌برند، بین 20 تا 60 درصد است. هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم MSDهای اندام فوقانی مرتبط با کار در اروپا (Europe)، استرالیا (Australia) و ایالات متحده (United States) به میزان بالایی گزارش شده‌است. اگر چه مداخلات ارگونومیک (ergonomic) احتمالا باعث کاهش خطر پیشرفت MSDهای اندام فوقانی و گردن مرتبط با کار در کارکنان اداری می‌شود، شواهد در این زمینه نامعلوم است. این بهروزرسانی یک مطالعه مروری کاکرین است که آخرین بار در سال 2012 منتشر شد.
ارزیابی اثرات مداخلات ارگونومی جسمی، ذهنی و سازمانی، یا ترکیبی از این مداخلات برای پیشگیری از MSDهای اندام فوقانی و گردن مرتبط با کار در کارکنان اداری.
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litretire؛ Web of Science (Science Citation Index)؛ SPORTDiscus؛ Embase؛ مراکز کنترل و پیشگیری بیماری در ایالات متحده؛ موسسه ملی برای پایگاه‌های اطلاعاتی بهداشت و ایمنی شغلی و پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت را تا 10 اکتبر 2018 جست‌وجو کردیم.
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را مربوط به مداخلات ارگونومی برای پیشگیری از MSDهای اندام فوقانی یا گردن یا هر دو، در میان کارکنان اداری انتخاب کردیم. ما فقط مطالعاتی را انتخاب کردیم که شیوع پایه MSDهای اندام فوقانی یا گردن، یا هر دو، کم‌تر از 25% بود.
دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (risk of bias) را ارزیابی کردند. ما مطالعاتی را با داده‌های مرتبط انتخاب کردیم که آن‌ها را در مورد مداخلات و پیامدها در متاآنالیز (meta‐analysis) به‌اندازه کافی همگن تشخیص دادیم. کیفیت کلی شواهد را برای هر مقایسه با استفاده از رویکرد GRADE (درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی) ارزیابی کردیم.
ما 15 RCT (با 2165 شرکت‌کننده) را انتخاب کردیم. یک مطالعه را با خطر پایین سوگیری و 14 مطالعه باقی‌مانده را با خطر بالای سوگیری، به‌دلیل تعداد کم شرکت‌کنندگان و پتانسیل وجود سوگیری انتخاب (selection bias)، ارزیابی کردیم.
مداخلات ارگونومی جسمی
شواهد متناقضی برای حمایت‌کننده‌های بازویی و طرح‌های موس کامپیوتری جایگزین وجود دارد. شواهدی با کیفیت متوسط وجود دارد که حمایت‌کننده‌های بازویی با یک موس کامپیوتری جایگزین (دو مطالعه) باعث کاهش بروز MSDهای گردن یا شانه (خطر نسبی (RR): 0.52؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 تا 0.99)، به‌جز بروز MSDهای اندام فوقانی سمت راست، می‌شود (RR: 0.73؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.32 تا 1.66) و شواهدی با کیفیت پایین وجود دارد که این مداخله باعث کاهش ناراحتی گردن یا شانه (تفاوت میانگین استاندارد‌شده (SMD): 0.41-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.69- تا 0.12-) و ناراحتی‌های فوقانی اندام راست می‌شود (SMD: 0.34-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.63- تا 0.06-).
شواهدی با کیفیت متوسط وجود دارد که نشان می‌دهد میزان بروز اختلالات گردن یا شانه و اندام فوقانی سمت راست هنگام مقایسه یک موس کامپیوتری جایگزین با یک موس معمولی (دو مطالعه؛ گردن یا شانه: RR: 0.62؛ 95% CI؛ 0.19 تا 2.00؛ اندام فوقانی سمت راست: RR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.48 تا 1.72) و هم‌چنین هنگام مقایسه یک حمایت‌کننده بازویی همراه با یک موس معمولی و یک موس معمولی به‌تنهایی (دو مطالعه) (گردن یا شانه: RR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.12 تا 6.98؛ اندام فوقانی سمت راست: RR: 1.07؛ 95% CI؛ 0.58 تا 1.96) کاهش قابل‌توجهی نیافت.
تنظیم (adjustment) ایستگاه کاری (یک مطالعه) و میزهای کار ایستاده-نشسته (یک مطالعه) تاثیری بر درد یا ناراحتی اندام فوقانی سمت راست در مقایسه با عدم مداخله، نداشت.
مداخلات ارگونومی سازمانی
شواهدی با کیفیت بسیار پایین وجود دارد که استراحت‌های تکمیلی (دو مطالعه) ناراحتی گردن (MD: -0.25؛ 95% CI؛ 0.40- تا 0.11-)، شانه راست یا بازوی راست (MD: -0.33؛ 95% CI؛ 0.46- تا 0.19-) و دست یا مچ یا ساعد راست (MD: -0.18؛ 95% CI؛ 0.29- تا 0.08-) را در میان داده‌های ورودی کارکنان، کاهش می‌دهد.
آموزش در مداخلات ارگونومی
در 5 مطالعه، شواهدی با کیفیت پایین تا بسیار پایین وجود دارد که مداخلات آموزش مشارکتی و فعال ممکن است از MSDهای مرتبط با کار در اندام فوقانی یا گردن یا هر دو، پیشگیری کند یا نکند.
مداخلات ارگونومی چندگانه
یک مطالعه (شواهد با کیفیت بسیار پایین) وجود دارد که نشان داد مداخلات چندگانه بر هیچ یک از 6 پیامد درد اندام فوقانی اندازه‌گیری‌شده در این مطالعه، تاثیری ندارد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.