هموپتیزی عبارت است از سرفه یا خلط خونی دارای رگه‌های خونی از مجرای تنفسی تحتانی. این عارضه، یک پاتولوژی شایع در سراسر جهان بوده و می‌تواند ناشی از تعداد زیادی از بیماری‌ها مانند برونشیت، پنومونی، سرطان ریه، و سل باشد.
داروهای آنتی‌فیبرینولیتیک (ترانکسامیک اسید، آمینوکاپروئیک اسید، نافاموستات و آپروتینین)، داروهایی هستند که از طریق مهار فرآیند حل شدن لخته‌ها عمل می‌کنند، بنابراین خونریزی را کاهش می‌دهند.
تا 19 سپتامبر 2016، دو کارآزمایی را شناسایی کردیم. هر دوی آن‌ها، استفاده از ترانکسامیک اسید را ارزیابی کردند، یکی برای هموپتیزی ناشی از سل و دیگری برای انواع علت‌های هموپتیزی.
ترانکسامیک اسید به‌طور معناداری زمان خونریزی را کاهش داد، اما هیچ تفاوتی را در تعدادی از بیماران که هفت روز پس از آغاز درمان همچنان مبتلا به هموپتیزی بودند، ایجاد نکرد. عوارض جانبی شدید گزارش نشده و عوارض جانبی خفیف میان بیماران دریافت‌کننده ترانکسامیک اسید و آن‌هایی که این دارو را دریافت نکردند، تفاوتی نداشت.
شواهد بسیار اندکی برای قضاوت درباره استفاده از آنتی‌فیبرینولیتیک‌ها به منظور درمان هموپتیزی وجود دارد.
شواهد کافی برای قضاوت درباره استفاده از آنتی‌فیبرینولیتیک‌ها در درمان هموپتیزی ناشی از هر علتی وجود نداشت، گرچه شواهد محدود نشان می‌دهند آن‌ها ممکن است مدت خونریزی را کاهش دهند.
هموپتیزی (خلط خونی (haemoptysis))، یک پاتولوژی شایع در سراسر جهان است، که با فراوانی بیشتری در کشورهای کم‌درآمد رخ می‌دهد. این عارضه علل مختلفی دارد، که بسیاری از آن‌ها دارای ماهیت عفونی هستند. از عوامل آنتی‌فیبرینولیتیک اغلب برای کنترل خونریزی از منابع مختلف استفاده می‌شود، اما مفید بودن آن‌ها در رشته پولمونولوژی (pulmonology) مشخص نیست.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) تجویز داروهای آنتی‌فیبرینولیتیک در کاهش حجم و مدت هموپتیزی در بیماران بزرگسال و خردسال.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) و بانک اطلاعاتی خلاصه‌های مرور اثرات (Database of Abstracts of Reviews of Effects; DARE) را در کتابخانه کاکرین، EMBASE و LILACS را برای یافتن مقالات توصیف‌کننده کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) از درمان آنتی‌فیبرینولیتیک در بیماران مراجعه‌کننده با هموپتیزی جست‌وجو کردیم. هم‌چنین جست‌وجوی مستقلی را در MEDLINE برای یافتن کارآزمایی‌های مرتبطی که هنوز وارد CENTRAL یا DARE نشده بودند، انجام دادیم. جست‌وجوها تا 19 سپتامبر 2016 به‌روزرسانی شدند. به صورت الکترونیکی و دستی در ژورنال‌های ملی و بین‌المللی جست‌وجو کردیم. فهرست منابع مطالعات وارد شده را به منظور یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده بررسی کردیم. جست‌وجوی بیشتری برای یافتن RCTهای منتشر نشده انجام گرفت.
RCTهای طراحی‌شده را برای ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری تجویز داروهای آنتی‌فیبرینولیتیک در کاهش هموپتیزی در بیماران بزرگسال و خردسال از هر دو جنس که مبتلا به هموپتیزی با هر علت و شدتی بودند، وارد کردیم. مداخله مورد نظر، تجویز داروهای آنتی‌فیبرینولیتیک در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم-درمان بود.
همه مرورگران مستقل از هم، کیفیت روش‌شناسی را ارزیابی و جداول داده‌های از پیش طراحی‌شده را برای این مطالعه مروری استخراج کردند.
جست‌وجو در منابع الکترونیکی، 1 مطالعه اصیل را شناسایی کرد که واجد معیارهای لازم بود. یک مطالعه منتشرنشده نیز در جست‌وجوهای دستی شناسایی شد؛ بنابراین دو کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند: Tscheikuna 2002(از طریق جست‌وجوی الکترونیکی) و Ruiz 1994 (از طریق جست‌وجوی دستی).
مطالعه Tscheikuna 2002، یک RCT دوسو-کور بود که در تایلند انجام گرفت، و اثربخشی ترانکسامیک اسید (tranexamic acid; TXA، داروی آنتی‌فیبرینولیتیک) را که به صورت خوراکی در 46 بیمار بستری و سرپایی مبتلا به هموپتیزی با علل مختلف تجویز شد، ارزیابی کرد. مطالعه Ruiz 1994، یک RCT دوسو-کور انجام‌شده در پرو بود و اثربخشی TXA داخل-وریدی را در 24 بیمار بستری مبتلا به هموپتیزی ثانویه ناشی از سل بررسی کرد.
ترکیب نتایج با یکدیگر، نشان‌دهنده کاهش قابل‌توجهی در زمان خونریزی میان بیماران مصرف‌کننده TXA و بیماران دریافت‌کننده دارونما، با تفاوت میانگین وزن‌دهی شده معادل 19.47- (95% CI؛ 26.90- تا 12.03-) بود؛ اما ناهمگونی بالایی وجود داشت (I² = 52%). مصرف TXA بر عود هموپتیزی ارزیابی‌شده در هفت روز پس از شروع درمان، تاثیری نداشت. عوارض جانبی ناشی از مکانیسم عمل این دارو گزارش نشد. هیچ تفاوت معناداری در بروز عوارض جانبی خفیف، میان گروه‌های فعال و دارونما به دست نیامد (نسبت شانس (OR): 3.13؛ 95% CI؛ 0.80 تا 12.24).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.