صدمات سوختگی یک مشکل جدی هستند. آنها با بروز قابل توجهی از مرگ و ناتوانی، چندین پروسیجر جراحی، بستری طولانی‌مدت در بیمارستان، و هزینه‌های بالای مراقبت‌های سلامت مرتبط هستند.
آنتی‌بیوتیک‌های مختلفی با هدف کاهش خطر عفونت در بیماران سوختگی پیش از بروز آن استفاده می‌شوند. برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها به صورت موضعی روی پوست استعمال می‌شوند (درمان‌های موضعی)، برخی دیگر به صورت خوراکی یا تزریقی مصرف می‌شوند، و کل بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهند (درمان‌های سیستمیک). مشخص نیست که آنتی‌بیوتیک‌های پیشگیرانه مفید هستند یا خیر.
سی و شش مطالعه شامل 2117 شرکت‌کننده در این مرور وارد شدند. این مطالعات افراد دچار سوختگی را که آنتی‌بیوتیک دریافت کردند، با افرادی مقایسه کردند که دارای سوختگی بوده و با درمان غیرفعال (دارونما)، عدم درمان، پانسمان زخم، یا داروهای موضعی یا آنتی‌بیوتیک دیگر درمان شدند. بیست و شش کارآزمایی‌ها (72%) آنتی‌بیوتیک‌های موضعی را ارزیابی کردند و تعداد کمتری آنتی‌بیوتیک‌هایی را که به صورت خوراکی، داخل وریدی یا از طریق راه هوایی تجویز می‌شد، ارزیابی کردند. اکثر مطالعات، کوچک و با کیفیت پائین بودند.
شواهدی به دست آمد مبنی بر اینکه یک آنتی‌بیوتیک خاص (سولفادیازین نقره) که مستقیما روی سوختگی استعمال می‌شود، در واقع نرخ عفونت را بین 8% و 80% افزایش می‌دهد. به غیر از این مورد، شواهد تحقیقاتی کافی در مورد تاثیرات آنتی‌بیوتیک‌ها وجود نداشت تا بتوان نتیجه‌گیری‌های قابل اعتمادی را گرفت.
نتیجه‌گیری‌هایی که ما می‌توانیم در مورد تاثیرات آنتی‌بیوتیک‌های پیشگیرانه در افراد دچار سوختگی بگیریم، به دلیل حجم و کیفیت تحقیقات موجود محدود است (تعداد بسیار کمی از مطالعات کوچک با خطر سوگیری نامشخص یا بالا برای هر مقایسه). بیشترین حجم شواهد نشان می‌دهد که سولفادیازین نقره موضعی در مقایسه با پانسمان‌ها یا جایگزین‌های پوست با افزایش قابل توجهی در میزان عفونت زخم ناشی از سوختگی و افزایش طول مدت بستری در بیمارستان مرتبط است؛ این شواهد در معرض خطر سوگیری نامشخص یا بالا است. در حال حاضر تاثیرات دیگر اشکال پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیکی بر عفونت زخم ناشی از سوختگی نامشخص است. یک مطالعه کوچک، کاهش بروز پنومونی مرتبط با یک رژیم آنتی‌بیوتیکی سیستماتیک خاص را گزارش کرد.
عفونت زخم‌های ناشی از سوختگی یک مشکل جدی است زیرا می‌تواند بهبودی را به تاخیر بیندازد، اسکار زخم را افزایش داده و عفونت تهاجمی ممکن است منجر به مرگ بیمار شود. پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیکی یکی از چندین مداخله است که ممکن است از عفونت زخم ناشی از سوختگی پیشگیری کرده و از این بیماران در برابر عفونت‌های تهاجمی محافظت کند.
ارزیابی تاثیرات پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیکی بر نرخ عفونت زخم ناشی از سوختگی.
در ژانویه 2013، پایگاه ثبت تخصصی گروه زخم‌ها در کاکرین؛ پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid EMBASE؛ Ovid MEDLINE (In-Process & Other Non-Indexed Citations)؛ و EBSCO CINAHL و فهرست منابع مقالات مرتبط را جست‌وجو کردیم. هیچ نوع محدودیتی به لحاظ زبان نگارش، تاریخ انتشار یا محیط اجرای مطالعه اعمال نشد.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) که اثربخشی و بی‌خطری (safety) پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیکی را برای پیشگیری از BWI ارزیابی کردند. مطالعات شبه-تصادفی‌سازی شده حذف شدند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را انتخاب کرده، خطر سوگیری (bias) آنها را بررسی کرده، و داده‌های مرتبط را استخراج کردند. خطر نسبی (RR) و تفاوت میانگین (MD) به ترتیب برای داده‌های دو حالتی (dichotomous data) و داده‌های پیوسته (continuous data) برآورد شدند. هنگامی که تعداد کافی از RCTهای مشابه در دسترس بودند، کارآزمایی‌ها در یک متاآنالیز برای تخمین تاثیر ترکیبی ادغام شدند.
این مرور شامل 36 RCT (2117 شرکت‌کننده) است؛ بیست و شش (72%) مورد آنتی‌بیوتیک‌های موضعی، هفت مطالعه آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک (چهار مورد حین و پس از جراحی و سه مورد پس از بستری در بیمارستان یا در طول درمان معمول)، دو مورد پروفیلاکسی با آنتی‌بیوتیک‌های غیرقابل جذب، و یک مورد تجویز آنتی‌بیوتیک‌های موضعی را از راه تنفسی ارزیابی کردند.
تعداد 11 کارآزمایی (645 شرکت‌کننده) که پروفیلاکسی موضعی را با سولفادیازین نقره (silver sulfadiazine) ارزیابی کردند، در یک متاآنالیز گردآوری شدند. افزایش آماری معنی‌داری در عفونت زخم ناشی از سوختگی مرتبط با سولفادیازین نقره در مقایسه با پانسمان/جایگزینی پوست وجود داشت (OR: 1.87؛ 95% CI؛ 1.09 تا 3.19؛ I 2 = 0%). این کارآزمایی‌ها در معرض خطر بالا یا نامشخص سوگیری بودند. سولفادیازین نقره در مقایسه با پانسمان/جایگزینی پوست با مدت زمان بستری طولانی‌تری همراه بود (MD؛ 2.11 روز؛ 95% CI؛ 1.93 تا 2.28).
پروفیلاکسی سیستمیک آنتی‌بیوتیکی در بیماران غیرجراحی در سه کارآزمایی (119 شرکت‌کننده) مورد ارزیابی قرار گرفت و شواهدی مبنی بر تاثیر آنها بر نرخ عفونت زخم ناشی از سوختگی وجود نداشت. آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک (تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول (trimethoprim-sulfamethoxazole)) با کاهش قابل توجهی در پنومونی (فقط یک کارآزمایی، 40 شرکت‌کننده) همراه بود (RR: 0.18؛ 95% CI؛ 0.05 تا 0.72) اما نه سپسیس (دو کارآزمایی با 59 شرکت‌کننده) (RR: 0.43؛ 95% CI؛ 0.12 تا 1.61).
پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیکی سیستمیک حین و پس از جراحی هیچ تاثیری بر هیچ یک از پیامدهای این مرور نداشت.
ضدعفونی کردن انتخابی دستگاه گوارش با آنتی‌بیوتیک‌های غیرقابل جذب تاثیر قابل توجهی بر نرخ همه انواع عفونت نداشت (2 کارآزمایی، 140 شرکت‌کننده). علاوه بر این، افزایش آماری معنی‌داری در نرخ MRSA مرتبط با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های غیرقابل جذب به همراه سفوتاکسیم (cefotaxime) در مقایسه با دارونما (placebo) مشاهده شد (RR: 2.22؛ 95% CI؛ 1.21 تا 4.07).
هیچ شواهدی دال بر وجود تفاوت در نرخ مرگ‌ومیر یا سپسیس با پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیکی موضعی از راه هوایی در مقایسه با دارونما وجود نداشت (فقط یک کارآزمایی، 30 شرکت‌کننده).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.