سکسکه (hiccups) شامل انقباضات مکرر و غیرارادی عضلات مورد استفاده برای تنفس است. آنها معمولا به‌خودی‌خود متوقف می‌شوند؛ اما به ندرت، ممکن است، بیش از 48 ساعت طول بکشند. هنگامی که سکسکه پایدار باقی بماند، می‌تواند باعث ناراحتی و آشفتگی قابل‌توجه بیمار، تداخل با خواب و غذا خوردن شد، و می‌تواند منجر به بروز عوارض دیگری شود. بسیاری از داروهای مختلف و اقدامات غیردارویی برای توقف سکسکه طولانی‌مدت پیشنهاد شده‌اند. این مرور با هدف پیدا کردن اینکه آیا شواهد خوبی وجود دارند که کدام یک از این اقدامات اثربخش هستند، انجام شد. ما به دنبال مطالعاتی با کیفیت خوب بودیم که بیماران بزرگسال (18 سال یا بالاتر) مبتلا به سکسکه را به مدت 48 ساعت یا بیشتر وارد کرده باشند. نتیجه‌گیری ما این است که شواهد کافی برای توصیه یک درمان خاص برای سکسکه وجود ندارد. نیاز به انجام مطالعات تصادفی‌سازی و کنترل شده برای شناسایی اینکه کدام درمان‌ها ممکن است در درمان سکسکه مداوم، موثر یا مضر باشند، وجود دارد.
شواهد کافی برای هدایت درمان سکسکه مداوم و مقاوم به درمان با مداخلات دارویی یا غیردارویی وجود ندارد.
کمبود مطالعاتی با کیفیت بالا، نیاز به انجام کارآزمایی‌های کنترل شده با دارونما و تصادفی‌سازی شده را با درمان‌های دارویی و غیردارویی نشان می‌دهد. با توجه به آنکه این وضعیت نسبتا نادر است، نیاز است کارآزمایی‌ها چندمرکزی و احتمالا چندملیتی باشند.
سکسکه مداوم و مقاوم به درمان (به‌طور معمول به سکسکه‌ایی گفته می‌شود که به ترتیب، بیش از 48 ساعت یا یک ماه طول کشیده باشد) می‌تواند ضرر جدی به کیفیت زندگی بیمار وارد کند، اگر چه آنها نسبتا غیرمعمول است. طیف گسترده‌ای از مداخلات دارویی و غیردارویی برای درمان سکسکه مداوم و مقاوم به درمان استفاده شده‌اند. با این حال، شواهد کمی وجود دارند که کدام مداخلات موثر یا آسیب‌رسان هستند.
هدف از این مرور، بررسی اثربخشی مداخلات دارویی و غیردارویی مورد استفاده در درمان سکسکه مداوم و مقاوم به درمان با هر گونه اتیولوژی در بزرگسالان بود.
مطالعات از پایگاه‌های اطلاعاتی زیر شناسایی شدند: CENTRAL؛ CDSR؛ DARE؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL؛ PsychINFO و SIGLE (آخرین جست‌وجو در مارچ 2012 انجام شد). استراتژی جست‌وجو برای همه پایگاه‌های اطلاعاتی براساس استراتژی جست‌وجو در MEDLINE بود که در پیوست 1 ارائه شد. هیچ جست‌وجوی دستی بیشتری در مجلات انجام نشد. با محققانی که به انجام تحقیقات در این زمینه شناخته شده هستند، تماس گرفته شد تا داده‌های منتشرنشده یا دانش منابع علمی خاکستری شناسایی شوند.
مطالعات واجد شرایط برای ورود به این مرور عبارت بودند از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) یا کارآزمایی بالینی کنترل شده (controlled clinical trials; CCTs). معیارهای ورود: بزرگسالان (بالای 18 سال) مبتلا به سکسکه مداوم و یا مقاوم به درمان (سکسکه‌ایی که بیش از 48 ساعت طول بکشد)، تحت درمان با هر گونه مداخله دارویی یا غیردارویی. معیارهای خروج: کمتر از ده شرکت کننده؛ بدون ارزیابی تغییر در فراوانی سکسکه یا شدت در معیارهای پیامد.
دو نویسنده مستقل مرور، هر یک از خلاصه‌مقالات و عناوین را برای مرتبط بودن مطالعه ارزیابی کردند. اختلاف‌نظر در مورد واجد شرایط بودن با بحث، حل‌وفصل شد. هرجا که خلاصه‌مقاله در دسترس نبود، مقاله کامل گرفته شد و مورد ارزیابی قرار گرفت. ما نسخه‌های کامل مطالعاتی را به دست آوردیم که واجد معیارهای ورود برای ارزیابی بیشتر بودند. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را از هر مطالعه مناسب جمع‌آوری و آنها را وارد نرم‌افزار Review Manager 5 کرد. دو نویسنده مستقل مرور، خطر سوگیری (bias) را با استفاده از جدول «خطر سوگیری» RevMan 5 تحت راهنمایی کتابچه مرورهای سیستماتیک مداخلات کاکرین (Higgins 2009) ارزیابی کردند.
در مجموع چهار مطالعه (305 شرکت‌کننده) واجد معیارهای ورود بودند. همه این مطالعات به دنبال تعیین اثربخشی روش‌های مختلف طب سوزنی در درمان سکسکه مداوم و مقاوم به درمان بودند. هر چهار مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری بودند، مداخله را با دارونما (placebo) مقایسه نکردند، و موفق به گزارش عوارض جانبی یا حوادث جانبی برای هر دو گروه درمان یا کنترل نشدند. با توجه به وجود تفاوت‌های روش‌شناختی، قادر به انجام متاآناليز نتایج نبودیم. هر مطالعه‌ای که مداخلات دارویی را برای سکسکه مداوم و مقاوم به درمان بررسی کرده بود، واجد معیارهای ورود نبود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.