پیام کلیدی
به دلیل نبود شواهد قوی، مزایای تجویز زودهنگام آمینواسیدها (amino acids) برای نوزادانی که پیش از هفته 37 بارداری متولد شدند، مشخص نیست.
آمینواسیدها چه هستند؟
آمینواسیدها، بلوک‌های ساختمانی هستند که برای تشکیل پروتئین‌ها ترکیب می‌شوند. بدن ما برخی از آمینواسیدها را می‌سازد، اما نمی‌تواند نه آمینواسید ضروری را بسازد، بنابراین باید آنها را از طریق رژیم غذایی خود دریافت کنیم. وجود پروتئین برای رشد و تکامل سالم نوزاد، حیاتی است. نوزادان تازه متولدشده، آمینواسیدهای ضروری را از شیر مادر و شیر خشک دریافت می‌کنند.
نارس بودن نوزاد به چه معناست و چه خطراتی برای آنها دارد؟
نوزادان نارس (premature babies) ذخایر انرژی محدودی دارند و ممکن است بلافاصله پس از تولد قادر به تغذیه خوراکی نباشند. این وضعیت اغلب تغذیه از طریق ورید (تغذیه وریدی) را ضروری می‌سازد.
ما به دنبال چه یافته‌ای بودیم؟
ما خواستیم بدانیم که تجویز آمینواسیدها طی 24 ساعت نخست تولد نوزاد در مقایسه با مصرف آنها پس از 24 ساعت اول به نوزادانی که پیش از هفته 37 بارداری به دنیا آمدند، باعث بهبود رشد و تکامل، و کاهش احتمال مرگ‌ومیر آنها می‌شود یا خیر، و اینکه بر سطح برخی مواد شیمیایی طبیعی موجود در خون تاثیر می‌گذارد یا خیر.
ما چه کاری را انجام دادیم؟
در جست‌وجوی مطالعاتی بودیم که در آنها نوزادانی که پیش از هفته 37 بارداری به دنیا آمدند، به‌طور تصادفی آمینواسیدها را به صورت زودهنگام (طی 24 ساعت پس از تولد) یا دیرهنگام (پس از 24 ساعت از تولد) دریافت کردند.
ما به چه نتایجی رسیدیم؟
در جست‌وجوی خود 9 گزارش (383 نوزاد) را پیدا کردیم. با این حال، در هر مطالعه همه پیامدهای مورد نظر گزارش نشدند. داده‌های محدود درباره چند نوزاد نشان می‌دهند که تجویز زودهنگام آمینواسیدها ممکن است منجر به بهبودی در رشد نوزاد نارس نشود. تجویز زودهنگام آمینواسیدها ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را در سطح مواد شیمیایی موجود در خون ایجاد کند. آنها همچنین ممکن است منجر به افزایش سطح پروتئین در سه روز نخست پس از تولد شوند؛ با این حال، معنای این افزایش در رابطه با سلامت نوزاد هنوز مشخص نیست. شواهد موجود برای حمایت از شروع زودهنگام مصرف آمینواسیدها در نوزادانی که پیش از هفته 37 بارداری متولد شده‌اند، به اندازه کافی قوی نیستند.
این شواهد تا چه زمانی به‌روز است؟
این شواهد تا مارچ 2023 به‌روز است.
شواهدی با قطعیت پائین نشان می‌دهد که ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت میان تجویز زودهنگام و دیرهنگام AA از نظر پیامد رشد (اندازه‌گیری شده بر اساس اندازه قد و دور سر در ماه اول پس از تولد) و تکامل سیستم عصبی (بررسی‌شده با MDI < 70) وجود داشته باشد. در هیچ‌یک از RCTها در مورد وزن در ماه اول زندگی، مورتالیتی (مورتالیتی به هر علتی در 28 روزگی و پیش از ترخیص از بیمارستان) یا وزن هنگام ترخیص از بیمارستان، گزارشی ارائه نشد. شواهدی با قطعیت پائین حاکی از افزایش زیاد در تعادل مثبت نیتروژن در نوزادان نارسی است که AA را طی 24 ساعت نخست پس از تولد دریافت کردند. ارتباط بالینی این مشاهدات نامشخص است.
تعداد نوزادان در RCTهای موجود در این مرور کم بود و بین کارآزمایی‌ها نیز ناهمگونی (heterogeneity) بالینی وجود داشت. برای تعیین زمان‌بندی مطلوب شروع AA، انجام کارآزمایی‌هایی با قدرت کافی در نوزادان با سن بارداری < 37 هفته مورد نیاز است.
دو مطالعه در حال انجام را شناسایی کردیم. هر دو مطالعه روی نوزادان با سن بارداری ≥ 34 هفته انجام خواهد شد و نتایج آنها ممکن است به داده‌های پیامد این مرور اضافه شده یا اضافه نشوند.
مطالعات مشاهده‌ای روی نوزادان نارس نشان می‌دهند که تاخیر در تجویز آمینواسیدها (amino acids; AA) می‌تواند منجر به وضعیت کاتابولیک پروتئین (protein catabolic) در بدن شده و بر رشد و تکامل آنها تاثیر بگذارد.
هدف از انجام این مرور، مقایسه کارآمدی و بی‌خطری (safety) تجویز زودهنگام AA داخل وریدی در برابر تجویز دیرهنگام آن در نوزادانی بود که در سن بارداری < 37 هفته متولد شدند.
در مارچ 2023، به جست‌وجو در CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase، و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی پرداختیم. فهرست منابع مطالعات واردشده و مطالعات/مرورهای سیستماتیک را که مربوط به مداخله یا جمعیت مورد بررسی در این مرور بودند، بررسی کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که تجویز زودهنگام AA را در مقابل تجویز دیرهنگام آن در نوزادان نارس مقایسه کردند. تجویز زودهنگام محلول AA را به صورت تجویز AA به تنهایی یا همراه با تغذیه کامل وریدی طی 24 ساعت اول پس از تولد، و تجویز دیرهنگام را به صورت تجویز AA به تنهایی یا همراه با تغذیه کامل وریدی پس از 24 ساعت اول تولد نوزاد تعریف کردیم.
از پروسیجرهای استاندارد روش‌شناسی (methodology) کاکرین استفاده کردیم. برای ارزیابی قطعیت شواهد از رویکرد درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE) استفاده کردیم.
نه RCT (با 383 شرکت‌کننده)، واجد شرایط برای ورود به این مرور بودند. همه شرکت‌کنندگان مطالعه در سن بارداری < 37 هفته متولد شده و در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بستری بودند.
هیچ مطالعه‌ای رشد نوزادان را در طول ماه‌های نخست زندگی که بر اساس تفاوت وزن ارزیابی شد، گزارش نکرد. تجویز زودهنگام AA ممکن است تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر رشد نوزادان در ماه اول زندگی داشته باشد، که میزان رشد بر اساس اندازه قد (تفاوت میانگین (MD): 0.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.41- تا 0.41؛ 1 مطالعه؛ 21 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین) و دور سر (MD: 0.05؛ 95% CI؛ 0.03- تا 0.14؛ 2 مطالعه؛ 87 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین) اندازه‌گیری شد. هیچ مطالعه‌ای پیامد وزن نوزاد را هنگام ترخیص از بیمارستان گزارش نکرد. تجویز زودهنگام AA ممکن است منجر به تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در پیامد تکامل سیستم عصبی، ارزیابی‌شده توسط شاخص تکامل روانی (Mental Developmental Index; MDI) < 70 در دو سالگی، شود (نسبت شانس: 0.83؛ 95% CI؛ 0.21 تا 3.28؛ 1 مطالعه، 111 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت پائین). هیچ مطالعه‌ای مورتالیتی به هر علتی (all-cause mortality) را در 28 روزگی و پیش از ترخیص از بیمارستان گزارش نکرد.
تجویز زودهنگام AA ممکن است منجر به افزایش زیادی در تعادل مثبت نیتروژن در سه روز نخست زندگی نوزاد شود (MD: 250.42؛ 95% CI؛ 224.91 تا 275.93؛ 4 مطالعه؛ 93 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.