سرفه شایع‌ترین نشانه و علت مراجعه بیماران به پزشک است. سرفه کودکان بر خود کودکان و خانواده‌های آنها تاثیر منفی می‌گذارد، بنابراین هرگونه بهبودی سودمند خواهد بود. درمان با کورتیکواستروئیدهای استنشاقی ممکن است شدت سرفه تحت‌حاد (subacute) (سرفه به مدت دو تا چهار هفته)، همچنین التهاب راه‌های هوایی را در کودکان کاهش دهد. داده‌های حاصل از دو مطالعه کوچک برای گنجاندن در این مرور در دسترس بودند؛ با این حال، هر دو مطالعه روی نوزادانی انجام شدند که به دلیل بیماری حاد برونشیولیت در بیمارستان بستری بودند (در مجموع 98 نوزاد). هیچ تفاوتی میان گروه‌ها در نسبتی از کودکانی که در دوره پیگیری «درمان نشدند»، وجود نداشت. در هیچ‌یک از این مطالعات، عوارض جانبی قابل توجهی مشاهده نشد. بدون دسترسی به شواهد بیشتر، نمی‌توان توصیه‌ای برای استفاده از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی در درمان سرفه تحت‌حاد در کودکان ارایه داد. برای تعیین اینکه درمان با کورتیکواستروئیدهای استنشاقی می‌تواند به صورت بی‌خطر و موثری شدت سرفه تحت‌حاد را در کودکان کاهش دهد یا خیر، انجام مطالعات بیشتر با طراحی خوب که شامل کودکان در سنین بالای 12 ماه باشد، مورد نیاز است.
در حال حاضر هیچ شواهدی برای تایید استفاده از ICS برای درمان سرفه تحت‌حاد در کودکان وجود ندارد. با این حال، این مرور سیستماتیک به دلیل کم بودن تعداد مطالعات موجود برای آنالیز، همچنین حجم نمونه، کیفیت و طراحی این مطالعات، محدود می‌شود. انجام RCTهای بیشتر با طراحی خوب برای حمایت یا رد کارآمدی درمان با ICS در کودکان مبتلا به سرفه تحت‌حاد الزامی است.
سرفه شایع‌ترین نشانه و علت مراجعه بیماران به مراکز خدمات مراقبت سلامت اولیه است. سرفه در کودکان با موربیدیتی قابل توجهی، هم برای کودکان و هم برای والدین آنها، همراه است. در حالی که کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (inhaled corticosteroids; ICS) می‌توانند به‌طور بالقوه سرفه مرتبط با التهاب راه‌های هوایی و واکنش بیش از حد راه‌های هوایی را کاهش دهند، استفاده از ICS در کودکان، عاری از عوارض جانبی بالقوه نیست. بنابراین، ارزیابی سیستماتیک شواهد مربوط به اثربخشی ICS در کاهش شدت سرفه در کودکان مبتلا به سرفه تحت‌حاد (subacute) (که بر اساس طول دوره سرفه به مدت دو تا چهار هفته تعریف شد)، برای عملکرد بالینی مفید خواهد بود.
ارزیابی کارآمدی ICS در کاهش شدت سرفه در کودکان مبتلا به سرفه تحت‌حاد.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)، پایگاه ثبت تخصصی گروه راه‌های هوایی در کاکرین، MEDLINE؛ EMBASE، مقالات مروری و فهرست منابع مقالات مرتبط جست‌وجو شدند. آخرین جست‌وجوها در نوامبر 2011 انجام شدند.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) برای ورود در نظر گرفته شدند که ICS را با گروه کنترل در کودکان مبتلا به سرفه تحت‌حاد مقایسه کردند.
نتایج جست‌وجوها بر اساس معیارهای از پیش تعیین‌شده برای ورود، بررسی شدند. دو گروه از نویسندگان مرور به‌طور مستقل از هم به انتخاب، استخراج و ارزیابی داده‌ها برای ورود به این مرور پرداختند. در صورت نیاز برای کسب اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفته شد. داده‌ها بر اساس «قصد درمان (intention to treat)» آنالیز شدند.
جست‌وجوهای انجام‌شده منجر به شناسایی 1178 عنوان بالقوه مرتبط شد؛ با این حال، هیچ مطالعه منتشرشده‌ای وجود نداشت که به‌طور خاص برای پاسخ به این سوال طراحی و اجرا شده باشد. دو مطالعه معیارهای ورود به این مرور را داشتند و 98 کودک وارد متاآنالیز شدند. هیچ تفاوت معنی‌داری میان گروه‌ها از نظر نسبتی از کودکان که در دوره پیگیری «درمان نشدند» (معیار پیامد اولیه) وجود نداشت، و نسبت شانس (OR) تجمعی برابر با 0.61 گزارش شد (95% فاصله اطمینان (CI): 0.24 تا 1.55). با این حال، مطالعات واردشده به دلیل این واقعیت که همه شرکت‌کنندگان نوزاد بودند، مبتلا به بیماری برونشیولیت پس از مرحله حاد بودند، و مدت زمان سرفه در شروع داروی مطالعه به‌طور دقیق مشخص نشده بود، به لحاظ توانایی برای پاسخ به سوال مرور محدود بودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.