لنفوم سلول-T پوستی اولیه پیشرفته (CTCLs)، زیرگروهی از سرطان‌های خونی به نام لنفوم‌های غیرهوچکین هستند. CTCL معمولا ابتدا در پوست دیده می‌شود. مشخصه آن افزایش کنترل‌نشده لنفوسیت‌های-T است، که نوع خاصی از گلبول‌های سفید خون هستند. اکثر افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند، بالای 60 سال سن دارند. در مقایسه با دیگر بیماری‌های لنفوسیت-T، این نوع معمولا به کندی پیشرفت می‌کند. همچنین سیر احتمالی و پیامد بیماری برای این نوع سرطان بهتر است. با این حال، هنوز هیچ درمانی برای آن وجود ندارد. شایع‌ترین زیرگروه CTCL عبارت است از Mycosis fungoides (MF) که معمولا در مراحل اولیه به کندی رشد می‌کند. با این حال، تقریبا 20% از افراد در مرحله اولیه بیماری بدتر شده و به مرحله تومور پیشرفت می‌کنند یا به نوعی لوکمی به نام سندرم سزاری (Sézary syndrome) مبتلا می‌شوند. بیشتر این افراد برای از بین بردن سلول‌های سرطانی تحت شیمی‌درمانی قرار می‌گیرند. شیمی‌درمانی ممکن است شامل یک یا چند دارو باشد (موسوم به مونو-شیمی‌درمانی یا پُلی-شیمی‌درمانی). اگرچه برخی از بیماران در ابتدای درمان به خوبی پاسخ می‌دهند، بیماری اغلب عود کرده و امید به زندگی نامشخص است. علاوه بر این، بسیاری از بیماران ممکن است دچار عوارض جانبی شدید ناشی از درمان شوند. در چند سال گذشته، چندین مقاله، پاسخ‌های پایدار را به دنبال روشی به نام پیوند سلول‌های بنیادی آلوژنیک (alloSCT) گزارش کرده‌اند. این زمانی است که بیمار پیوند سلول‌های بنیادی را از اهداکننده دیگری دریافت می‌کند. پیش از شروع پیوند، بیمار تحت درمان قرار می‌گیرد تا اندازه تومور کاهش یابد. به این حالت، آماده‌سازی با شدت کامل یا با شدت کم (reduced-intensity conditioning; RIC) می‌گویند. آماده‌سازی با شدت کم به بیمار این امکان را می‌دهد تا از رژیم‌های استاندارد درمان با دوز بالا اجتناب کند. این روش به نظر می‌رسد که به همان اندازه موثر باشد اما سمیّت بسیار کمتری دارد. استفاده از RIC به این معنی است که افراد مسن، که اکثر بیماران مبتلا به این بیماری را تشکیل می‌دهند، می‌توانند با سلول‌های بنیادی درمان شوند.
ما برنامه‌ریزی کردیم تا تاثیر پیوند سلول بنیادی آلوژنیک را در مقایسه با درمان استاندارد در بیماران مبتلا به CTCL انجام دهیم. با این حال، پس از جست‌وجوی کامل، هیچ مطالعه مرتبطی را پیدا نکردیم.
در عوض، ما فقط توانسته‌ایم خلاصه‌ای را از برخی سری موارد (case series) و ارزیابی‌های بالینی ارایه دهیم. این موارد به ما اجازه نمی‌دهند که به وضوح پتانسیل‌ها و محدودیت‌های این درمان را ارزیابی کنیم. با این وجود، آنها نشان می‌دهند که پیوند سلول بنیادی آلوژنیک ممکن است دارای مزایایی باشد و عوارض جانبی قابل تحملی را ایجاد کند. بنابراین، می‌توان آن را به عنوان یک گزینه درمانی امیدوارکننده برای بیماران مبتلا به CTCL پیشرفته در نظر گرفت، اما انجام پژوهش‌های بیشتری مورد نیاز است.
ما قصد داشتیم شواهدی را از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده از نظر ژنتیکی یا غیرژنتیکی گزارش کنیم که درمان متداول و پیوند سلول بنیادی آلوژنیک را مقایسه کردند. با این حال، هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را شناسایی نکردیم که به این سوال پرداخته باشد. با این وجود، نیاز به آغاز کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده آینده‌نگر از نظر ژنتیکی برای ارزیابی نقش دقیق alloSCT در CTCL پیشرفته وجود دارد.
لنفوم سلول-T پوستی اولیه ( cutaneous T-cell lymphoma, CTCL) متعلق به گروهی از لنفوم‌های غیرهوچکین بوده و معمولا پیشرفت کندی دارند. با این حال، برخی از بیماران به پیشرفته تومور یا مراحل لوکمی پیش می‌روند. تا به امروز، هیچ درمانی برای این موارد وجود ندارد. در چند سال گذشته، چندین مقاله پاسخ‌های پایدار را در برخی بیماران پس از پیوند سلول بنیادی آلوژنیک (allogeneic stem cell transplantation, alloSCT) گزارش کردند. این مطالعه، یک نسخه به‌روز شده از مرور کاکرین است که نخستین‌بار در سال 2011 منتشر و در سال 2013 به‌روز شد.
مقایسه کارآمدی و بی‌خطری (safety) درمان‌های متداول با پیوند سلول بنیادی آلوژنیک (alloSCT) در بیماران مبتلا به لنفوم سلول-T پوستی اولیه پیشرفته.
ما پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL، شماره 1)، MEDLINE (1950 تا ژانویه 2013)، بانک‌های اطلاعاتی اینترنتی کارآزمایی‌های در حال انجام، خلاصه مقالات کنفرانس‌های انجمن انکولوژی بالینی آمریکا (ASCO؛ 2009 تا جولای 2013) و انجمن هماتولوژی آمریکا (ASH؛ 2009 تا جولای 2013) را جست‌وجو کردیم. همچنین با اعضای کارگروه لنفوم پوستی سازمان اروپایی پژوهش و درمان سرطان (EORTC) تماس گرفتیم تا فعالیت‌های مطالعات در حال انجام را بررسی کنیم. ما استنادات کارآزمایی‌های شناسایی‌شده و مقالات مروری مرتبط را به صورت دستی جست‌وجو کردیم. علاوه بر این، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را از گروه اروپایی پیوند خون و مغز استخوان (EBMT) و کنفرانس‌های بین‌المللی در زمینه لنفوم سلول-T پوستی، ASCO و ASH را تا جولای 2013 به صورت دستی جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های واجد شرایط برای ورود عبارت بودند از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده به لحاظ ژنتیکی که alloSCT را به همراه شرطی‌سازی درمانی (صرف‌نظر از نوع عامل درمانی) با درمان متداول به عنوان درمان CTCL پیشرفته مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور داده‌ها را از مطالعات واجد شرایط استخراج کرده و کیفیت آنها را ارزیابی کردند. معیار پیامد اولیه بقای کلی (overall survival; OS) بود؛ پیامدهای ثانویه عبارت بودند از زمان سپری‌شده تا پیشرفت سرطان، نرخ پاسخ به درمان، مرگ‌ومیر مرتبط با درمان، عوارض جانبی و کیفیت زندگی.
ما هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را از به‌روزرسانی جست‌وجو در ژانویه 2013 شناسایی نکردیم. در سال 2011، تعداد 2077 استناد را پیدا کردیم، اما هیچ‌کدام کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده مرتبط از نظر ژنتیکی یا غیرژنتیکی نبودند. همه 41 مطالعه‌ای که تصور می‌شد به‌طور بالقوه مناسب باشند، پس از بررسی متن کامل به دلیل تصادفی‌سازی نشدن، دربرنگرفتن CTCL، یا ماهیت مروری مقالات، حذف شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.