افرادی که پیوند ریه را دریافت می‌کنند، با خطر قابل توجه رد پیوند مواجه هستند. برای کمک به کاهش خطر رد عضو، طی دو هفته اول پس از پیوند، آنتی‌بادی‌ها علیه سلول‌های-T (نوعی از گلبول‌های سفید خون که نقش اصلی را در ایمنی بدن دارند) به بیماران داده می‌شوند. انواع مختلفی از آنتی‌بادی‌ها مورد استفاده قرار گرفته‌اند، اما مزایا و آسیب‌های آنها مشخص نیست.
ما استفاده از آنتی‌بادی‌ها را علیه سلول‌های-T پس از پیوند ریه ارزیابی کردیم تا بدانیم این درمان بی‌خطر، مفید یا مضر است و کدام نوع از آنتی‌بادی‌ها با کمترین عوارض جانبی، بهترین عملکرد را دارند.
شش مطالعه را آنالیز کردیم که استفاده از چندین نوع مختلف آنتی‌بادی درمانی را در 278 بیمار بزرگسال پس از پیوند ریه مورد بررسی قرار دادند. اشکالاتی در طراحی‌های مطالعات یافت شدند که نشان داد مطالعات در معرض خطر تخمین بیش‌ازحد مزایا و دست‌کم گرفتن آسیب‌ها بودند.
در این آنالیز که انواع مختلف آنتی‌بادی‌ها مقایسه شدند، به استثنای یک مورد - آنتی‌تیموسیت گلوبولین (antithymocyte globulin) که به نظر می‌رسید احتمال بروز برخی عوارض جانبی را افزایش داد - هیچ تفاوت معنی‌داری را در بقای (survival) ریه یا رد پیوند برای هیچ یک از درمان‌ها مشاهده نکردیم. در خصوص این تاثیر عدم قطعیت وجود داشت زیرا مطالعه مذکور برای اطمینان از اعمال مزایای مشاهده‌شده در جمعیت بزرگتر، بسیار کوچک بود. هیچ تفاوت معنی‌داری را میان درمان‌ها از نظر بروز عفونت، سندرم برونشیولیت انسدادی (bronchiolitis obliterans syndrome)، بیماری لنفوپرولیفراتیو (lymphoproliferative) پس از پیوند، یا سرطان پیدا نکردیم.
تحقیقات اندکی درباره استفاده از آنتی‌بادی‌های سلول-T پس از پیوند ریه انجام شده‌اند، و این تحقیقات تعداد کمی را از شرکت‌کنندگان وارد کردند. این محدودیت‌ها به این معنی بودند که یافته‌ها لزوما نشان ندادند که تفاوتی بین مقایسه‌ها در این آنالیز وجود ندارد. برای غلبه بر این مشکل، نیاز به انجام مطالعات تصادفی‌سازی شده بزرگتر و قوی‌تری است که مزایا و آسیب‌های آنتی‌بادی‌ها را علیه سلول‌های-T در افراد پس از پیوند ریه ارزیابی کنند.
در این مرور، هیچ مزایا یا آسیب آشکاری برای استفاده از القای آنتی‌بادی سلول-T نسبت به عدم انجام القا، یا مقایسه انواع مختلف آنتی‌بادی‌های سلول-T شناسایی نشد. مطالعات کمی شناسایی شدند که استفاده از آنتی‌بادی‌ها را علیه سلول‌های-T برای القای پس از پیوند ریه بررسی کرده باشند، و تعداد شرکت‌کنندگان و پیامدها نیز محدود بودند. ارزیابی مطالعات واردشده نشان داد که همه آنها در معرض خطر بالای سوگیری روش‌شناسی قرار داشتند.
انجام RCTهای بیشتری برای ارزیابی دقیق مزایا و آسیب‌های القای آنتی‌بادی سلول-T برای گیرندگان پیوند ریه مورد نیاز است. مطالعات آتی باید بر اساس روش‌شناسی‌هایی طراحی و اجرا شود که خطرات خطای سیستماتیک (سوگیری) و خطای تصادفی (بازی شانس) را کاهش دهند.
پیوند ریه به یک گزینه درمانی ارزشمند و پذیرفته‌شده برای اکثر بیماری‌های ریوی مرحله نهایی (end-stage) تبدیل شده است. گیرندگان پیوند ریه در معرض خطر رد عضو پیوندی قرار دارند، و به همین دلیل سرکوب مادام‌العمر سیستم ایمنی (immunosuppression) آنها پس از پیوند ضروری است. دستیابی به شواهد بارزی برای شناسایی یک استراتژی درمانی مطلوب، بی‌خطر و موثر برای سرکوب سیستم ایمنی در گیرندگان پیوند ریه ضروری است. هنوز هیچ توافقی در مورد استفاده از آنتی‌بادی‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی علیه سلول‌های-T برای القا پس از پیوند ریه حاصل نشده است.
هدف ما ارزیابی مزایا و آسیب‌های ناشی از سرکوب سیستم ایمنی با القای آنتی‌بادی سلول-T با استفاده از ATG؛ ALG؛ IL-2RA، آلمتوزوماب (alemtuzumab) یا موروموناب (muromonab)-CD3 در گیرندگان پیوند ریه بود.
از طریق برقراری ارتباط با هماهنگ‌کننده جست‌وجوی کارآزمایی‌ها (Trials Search Co-ordinator) و با استفاده از واژگان و اصطلاحات جست‌وجوی مرتبط با این مرور، پایگاه ثبت تخصصی گروه کلیه در کاکرین را تا تاریخ 4 مارچ 2013 جست‌وجو کردیم. مطالعات موجود در پایگاه ثبت تخصصی از طریق استراتژی‌های جست‌وجو که به‌طور خاص برای CENTRAL؛ MEDLINE و EMBASE طراحی شدند، به دست آمدند.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را وارد این مرور کردیم که سرکوب سیستم ایمنی را با القای آنتی‌بادی مونوکلونال و پلی‌کلونال سلول-T برای گیرندگان پیوند ریه مقایسه کردند. یک معیار ورود آن بود که همه شرکت‌کنندگان می‌بایست درمان نگهدارنده سرکوب سیستم ایمنی مشابهی را در طول هر مطالعه دریافت کرده باشند.
سه نویسنده داده‌ها را استخراج کردند. خطر نسبی (RR) را برای داده‌های دو حالتی (dichotomous data) و تفاوت‌های میانگین (MD) را برای داده‌های پیوسته (continuous data) با 95% فواصل اطمینان (CI) آنها استخراج کردیم. خطر سوگیری (bias) روش‌شناسی (methodology) با استفاده از ابزار خطر سوگیری کاکرین ارزیابی شده و آنالیزهای مرحلهای کارآزمایی (Trial Sequential Analyses) برای ارزیابی خطر خطاهای تصادفی (random errors) (بازی شانس) انجام شدند.
در این مرور، شش RCT وارد شدند (در مجموع شامل 278 فرد بزرگسال گیرنده پیوند ریه) که استفاده از القای آنتی‌بادی سلول-T را ارزیابی کردند. ارزیابی مطالعات واردشده نشان داد که همه آنها با خطر سوگیری بالا مواجه بودند.
مقایسه‌های زیر را انجام دادیم: القای آنتی‌بادی پلی‌کلونال یا مونوکلونال سلول-T در برابر عدم انجام القا (3 مطالعه، 140 شرکت‌کننده)؛ آنتی‌بادی پلی‌کلونال سلول-T در برابر عدم انجام القا (3 مطالعه، 125 شرکت‌کننده)؛ آنتاگونیست‌های گیرنده اینترلوکین-2 (به اختصار IL-2RA) در برابر عدم انجام القا (1 مطالعه، 25 شرکت‌کننده)؛ آنتی‌بادی پلی‌کلونال سلول-T در برابر موروموناب-CD3 (1 مطالعه، 64 شرکت‌کننده)؛ و آنتی‌بادی پلی‌کلونال سلول-T در برابر IL-2RA (3 مطالعه، 100 شرکت‌کننده). به‌طور کلی، هیچ تفاوت معنی‌داری را میان مداخلات از نظر مورتالیتی، رد حاد پیوند، عوارض جانبی، عفونت، پنومونی (pneumonia)، عفونت سیتومگالوویروس (cytomegalovirus)، سندرم برونشیولیت انسدادی (bronchiolitis obliterans syndrome)، بیماری لنفوپرولیفراتیو (lymphoproliferative) پس از پیوند، یا سرطان پیدا نکردیم.
در یک مطالعه که آنتی‌تیموسیت گلوبولین (antithymocyte globulin) را در برابر موروموناب-CD3 به لحاظ عوارض جانبی مقایسه کرد، تفاوت معنی‌داری را در پیامد مشاهده کردیم (25/34 (74%) در برابر 12/30 (40%)؛ RR: 1.84؛ 95% CI؛ 1.13 تا 2.98). این یافته نشان داد که آنتی‌تیموسیت گلوبولین باعث افزایش وقوع عوارض جانبی شد. با این حال، نتایج آنالیز مرحلهای کارآزمایی حاکی از آن بودند که اندازه اطلاعات مورد نیاز به دست نیامدند، و منحنی Z تجمعی (cumulative Z-curve) از مرزهای پایش استفاده از آلفا در تحلیل متوالی کارآزمایی عبور نکردند.
هیچ‌کدام از مطالعات گزارشی را از کیفیت زندگی یا آسیب کلیه ارایه نکردند. آنالیزهای مرحلهای کارآزمایی نشان دادند که هیچ یک از متاآنالیزها به اندازه‌های اطلاعات مورد نیاز و همچنین به مرز عدم تاثیر دست نیافتند و منحنی‌های Z تجمعی از مرزهای پایش استفاده از آلفا در تحلیل متوالی کارآزمایی عبور نکردند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.