بیماران مبتلا به سرطان برای درمان سرطان خود نیاز به دسترسی مکرر وریدی دارند. بنابراین، کاتترهای دائمی (کاتترهای ورید مرکزی (central venous catheter; CVC)) بیشتری اغلب قرار داده می‌شوند. با این حال، اینها می‌توانند عفونی شده و هنگامی که CVC توسط باکتری‌ها کلونیزه شود، از بین بردن میکروارگانیسم‌ها دشوار است. محلول‌های صفربند (lock solution) داروهایی هستند که در CVC قرار گرفته و برای مدت زمان مشخصی باقی می‌مانند. این صفربند‌ها فقط CVC را درمان می‌کنند و می‌توان به غلظت‌های بالایی از آنها دست یافت. در این مرور، تاثیر درمان‌های صفربند را بر عفونت‌های مرتبط با CVC بررسی کردیم. ما سه مطالعه را شناسایی کردیم: دو مطالعه به بررسی تاثیر درمان‌های صفربند با اوروکیناز (urokinase) علاوه بر آنتی‌بیوتیک‌ها و یک مطالعه به ارزیابی تاثیر صفربند‌های اتانول علاوه بر آنتی‌بیوتیک‌ها پرداختند. ما نتوانستیم تاثیری را از درمان صفربند با اوروکیناز یا اتانول به دست آوریم. با این حال، گروه‌ها بسیار کوچک بودند. انجام یک مطالعه مشابه با جمعیت شرکت‌کننده بیشتر ممکن است نتایج متفاوتی داشته باشد.
هیچ تاثیر قابل توجهی از درمان صفربند با اوروکیناز یا اتانول علاوه بر آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک به دست نیامد. با این حال، این می‌تواند به دلیل قدرت پائین مطالعه یا پیگیری خیلی کوتاه‌مدت باشد. مطالعات کوهورت هیچ عارضه جانبی را شناسایی نکردند؛ برخی از مطالعات کوهورت اختلال در عملکرد CVC را گزارش کردند. هیچ RCT یا CCT در مورد فقط درمان صفربند آنتی‌بیوتیکی منتشر نشد. برای بررسی بیشتر تاثیر درمان صفربند با آنتی‌بیوتیک یا دیگر درمان‌های صفربند در درمان عفونت‌های مرتبط با CVC در کودکان مبتلا به سرطان، به RCTهای بیشتری با طراحی خوب نیاز است.
خطر ایجاد عفونت مرتبط با کاتتر ورید مرکزی (central venous catheter; CVC) تونل شده (tunnelled) بین 0.1 و 2.3 در هر 1000 روز کاتتر برای کودکان مبتلا به سرطان است. درمان این عفونت‌ها با آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک (نرخ نجات: 24% تا 66%) به دلیل تشکیل بیوفیلم (biofilm) در CVC دشوار است. درمان‌های صفربند (lock treatments) می‌توانند 100 تا 1000 برابر غلظت‌های موضعی بالاتر را بدون قرار دادن بیمار در معرض غلظت‌های سیستمیک بالا، به دست آورند.
هدف ما بررسی اثربخشی آنتی‌بیوتیک و دیگر درمان‌های صفربند در درمان عفونت‌های مرتبط با CVC در کودکان مبتلا به سرطان در مقایسه با یک مداخله کنترل بود. عوارض جانبی درمان صفربند را نیز ارزیابی کردیم.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین ، شماره 3، 2011)؛ MEDLINE/PubMed (1945 تا آگوست 2011) و EMBASE/Ovid (1980 تا آگوست 2011) را جست‌وجو کردیم. علاوه بر این، فهرست منابع را از مقالات مرتبط و خلاصه مقالات کنفرانس‌های انجمن بین‌المللی انکولوژی کودکان (SIOP) (از 2006 تا 2010)، انجمن انکولوژی بالینی آمریکا (ASCO) (از 2006 تا 2010)، انجمن چندملیتی مراقبت حمایتی در سرطان (MASCC) (از 2006 تا 2011)، انجمن هماتولوژی آمریکا (ASH) (از 2006 تا 2010) و انجمن بین‌المللی ترومبوز و هماتولوژی (ISTH) (از 2006 تا 2011) را جست‌وجو کردیم. برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام، در پایگاه ثبت ISRCTN و پایگاه ثبت موسسه ملی سلامت ( http://www.controlled-trials.com ) (آگوست 2011) جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) و کارآزمایی‌های بالینی کنترل‌شده (controlled clinical trials; CCTs) که یک آنتی‌بیوتیک صفربند یا دیگر درمان صفربند (با یا بدون آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک همزمان) را با یک مداخله کنترل (درمان صفربند دیگر با یا بدون آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک یا آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک به تنهایی) در درمان عفونت‌های مرتبط با CVC در کودکان مبتلا به سرطان مقایسه کردند. برای توصیف عوارض جانبی، مطالعات کوهورت (cohort) نیز واجد شرایط ورود بودند.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم مطالعات را انتخاب کرده، داده‌ها را استخراج کرده و ارزیابی‌های «خطر سوگیری (bias)» را در مطالعات واردشده انجام دادند. آنالیز‌ها براساس دستورالعمل‌های کتابچه راهنمای کاکرین برای مرورهای سیستماتیک مداخلات (Cochrane Handbook for Systematic Review of Interventions) انجام شدند.
دو RCT درمان صفربند اوروکیناز (urokinase) را با آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک همزمان (n = 56) در مقابل آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک به تنهایی (n = 48)، و یک CCT درمان صفربند اتانول (ethanol) را با آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک همزمان (n = 15) در مقابل آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک به تنهایی (n = 13) ارزیابی کردند. هیچ RCT یا CCT ارزیابی‌کننده درمان صفربند آنتی‌بیوتیکی شناسایی نشد. همه مطالعات دارای محدودیت‌های روش‌شناسی (methodology) بوده و ناهمگونی (heterogeneity) بالینی بین مطالعات وجود داشت. ما هیچ شواهدی را مبنی بر وجود تفاوت معنی‌دار میان استفاده از درمان‌های صفربند اتانول یا اوروکیناز همراه با آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک همزمان در مقابل آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک به تنهایی در مورد تعداد شرکت‌کنندگان درمان‌شده، تعداد عود عفونت‌های مرتبط با CVC، تعداد روزها تا اولین کشت خون منفی، تعداد CVCها که زودهنگام خارج شدند، بستری شدن در ICU و سپسیس، پیدا نکردیم. همه مطالعات در همه آنالیز‌ها گنجانده نشدند. هیچ موردی از عارضه جانبی در پنج مطالعه کوهورت (یک کوهورت در دو مطالعه گنجانده شد) که این پیامد را ارزیابی کردند، رخ نداد؛ اختلال در عملکرد CVC در سه مورد از پنج مطالعه کوهورت که این پیامد را ارزیابی کردند، دیده شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.