آسیب به رباط‌های مفصل میانی (مفصل پروگزیمال اینترفالانژیال (proximal interphalangeal joint)) انگشت ممکن است در نتیجه فشار دادن انگشت به عقب رخ دهد. این وضعیت به عنوان آسیب هیپراکستانسیون (hyperextension injury) شناخته می‌شود. این اتفاق مشخصا در حوادث ورزشی رخ می‌دهد، مانند جایی که فوتبالیست با دست باز شده، زمین می‌خورد. این آسیب‌ها شایع بوده و معمولا افراد را در سنین کار تحت تاثیر قرار می‌دهند. معمولا این بیماران بدون جراحی با استفاده از ترکیبی از درمان حمایتی (آتل زدن/بستن به انگشت مجاور) و توصیه‌های ورزشی درمان می‌شوند. استفاده از دست معمولا توصیه می‌شود، اما به دلیل شدت آسیب تا حدی محدود می‌شود. با بررسی شواهد حاصل از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده، هدف این مرور، ارزیابی بهترین درمان برای آسیب‌های هیپراکستانسیون مفاصل اینترفالانژیال پروگزیمال انگشتان با بهترین پیامد برای بیماران بود. پیامدهای مورد بررسی، شامل عملکرد (از جمله بازگشت به کار)، درد و حرکت مفاصل بودند.
سه مطالعه با مجموع 366 شرکت‌کننده معیارهای ورود به این مرور را داشتند. مطالعات، که همگی بیش از 15 سال پیش انجام شدند، مستعد سوگیری (bias) بودند. هیچ‌یک از مطالعات خود-ارزیابی را از عملکرد توسط شرکت‌کنندگان گزارش نکردند. یک مطالعه، تحرک نامحدود را با بی‌حرکت نگه داشتن مقایسه کرد. یک کارآزمایی، تحرک محافظت‌شده (استفاده از تکیه‌گاه متحرک در ترکیب با ورزش) را با بی‌حرکت نگه داشتن مقایسه کرد. مطالعه باقی‌مانده، بی‌حرکت نگه داشتن را برای یک هفته در مقابل سه هفته مقایسه کرد. هیچ یک از این کارآزمایی‌ها تفاوت‌های مهمی را میان گروه‌های مداخله در معیارهای مختلف، از جمله پیامد ضعیف، درد و دامنه حرکت در شش ماه پیگیری، پیدا نکردند.
ما به این نتیجه رسیدیم که شواهد محکمی برای اطلاع از نیاز، و میزان و مدت، بی‌حرکت نگه داشتن برای این آسیب‌ها وجود ندارد.
شواهد کافی از کارآزمایی‌هایی که نیاز به بی‌حرکت نگه داشتن، میزان و مدت زمان آن را بررسی کردند، برای هدایت تصمیم‌های کلیدی مدیریت محافظه‌کارانه در درمان آسیب‌های هیپراکستانسیون مفاصل اینترفالانژیال پروگزیمال وجود ندارد.
از دو روش بی‌حرکت نگه داشتن (immobilisation) و تحرک زودهنگام (early motion) (محافظت‌شده یا بدون محدودیت) به دنبال آسیب هیپراکستانسیون در مفصل پروگزیمال اینترفالانژیال (proximal interphalangeal; PIP) انگشت استفاده می‌شوند.
ارزیابی تاثیرات مداخلات محافظه‌کارانه (مدیریت غیرجراحی) برای درمان آسیب‌های هیپراکستانسیون مفاصل اینترفالانژیال پروگزیمال انگشتان.
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه ترومای استخوان، مفصل و عضله در کاکرین (ژانویه 2012)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (در کتابخانه کاکرین ، 2012، شماره 1)، MEDLINE (1946 تا هفته 2 ژانویه 2012)، EMBASE (1980 تا 2012 هفته 03)، CINAHL (1950 تا 24 ژانویه 2012)، PEDro (1929 تا مارچ 2012)، پایگاه ثبت کارآزمایی و فهرست منابع مقالات، را جست‌وجو کردیم.
مطالعات تصادفی‌سازی شده و شبه-تصادفی‌سازی شده در مورد مقایسه بی‌حرکت نگه داشتن/تحرک محافظت‌شده/تحرک بدون محدودیت در شرکت‌کنندگان مبتلا به آسیب‌های هیپراکستانسیون مفصل PIP که به‌صورت غیرجراحی مدیریت شدند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند. ادغام داده‌ها انجام نشد.
سه کارآزمایی با مجموع 366 شرکت‌کننده وارد شدند. هر سه کارآزمایی، که بیش از 15 سال پیش انجام شدند، از نظر روش‌شناسی (methodology) ناقص بوده و خطر سوگیری (bias) نامشخص یا بالا داشتند. هیچ‌یک از مطالعات در مورد خود-ارزیابی عملکرد اندام، گزارشی را ارایه نکردند. یک کارآزمایی، تحرک بدون محدودیت را با بی‌حرکت نگه داشتن مقایسه کرد؛ یک کارآزمایی تحرک محافظت‌شده را با بی‌حرکت نگه داشتن مقایسه کرد؛ و کارآزمایی باقی‌مانده بی‌حرکت نگه داشتن را به مدت یک هفته در مقابل سه هفته مقایسه کرد. هیچ‌یک از این کارآزمایی‌ها تفاوت آماری معنی‌داری را میان گروه‌های مداخله در معیارهای مختلف، از جمله پیامد ضعیف بیمار، درد و دامنه حرکت در شش ماه پیگیری، پیدا نکردند. این عدم تفاوت در سه سال برای مقایسه میان تحرک بدون محدودیت با بی‌حرکت نگه داشتن دیده شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.