سوال مطالعه مروری: آیا آموزش ارائه‌دهندگان مراقبت‌های سلامت در برنامه‌های آموزشی رسمی استاندارد شده احیای نوزادان (SFNRT)، موربیدیتی و مورتالیتی نوزادی را کاهش داده، کسب و حفظ دانش و مهارت‌ها را بهبود بخشیده یا کار گروهی و رفتار احیا را تغییر می‌دهد؟
پیشینه: از هر 10 نوزاد، یک نفر در بدو تولد نیاز به احیا دارد (دریافت کمک‌های اولیه در زمانی که تنفس یا ضربان قلب مشکل دارد). برنامه‌های احیای نوزاد بسیار متفاوت هستند، اما اثربخشی این برنامه‌ها در کاهش مرگ‌ومیرها یا آسیب مغزی ناشی از کمبود اکسیژن مرور نشده است.
ویژگی‌های مطالعه: به جست‌وجوی مطالعاتی پرداختیم که اثربخشی برنامه‌های احیای نوزاد را در اپریل 2014 ارزیابی کرده و در مارچ 2015 به‌روزرسانی شدند و پنج مطالعه مبتنی بر جامعه (187,080 زایمان) و 9 مطالعه مبتنی بر افراد (626 نوزاد) را یافتیم.
نتایج و کیفیت شواهد: شواهدی با کیفیت متوسط از سه مطالعه نشان داد که آموزش احیای نوزاد احتمالا مرگ‌ومیرهای نوزاد را در هفت روز نخست پس از تولد کاهش می‌دهد. شواهدی با کیفیت پائین از یک مطالعه نشان داد که آموزش احیای نوزاد ممکن است مرگ‌ومیرهای نوزادی را در 28 روز نخست پس از تولد کاهش دهد. هر سه مطالعه در سیستم‌های کم‌در‌آمد انجام شده و یافته‌های آن‌ها ممکن است قابلیت کاربرد محدودی در سیستم‌هایی با د‌رآمد بالا داشته باشند. ما همچنین دریافتیم که آموزش کار گروهی، علاوه بر آموزش احیا ممکن است رفتار تیمی را بهبود بخشد و زمان احیا را کاهش دهد (دو مطالعه، شواهد با کیفیت پائین)؛ اما تاثیر آن بر عملکرد احیا نامطمئن بود. مشخص نیست که برنامه‌های احیا، دانش و مهارت‌های فراگیران را بلافاصله و میزان دانش را در شش ماه افزایش می‌دهند یا خیر، زیرا کیفیت شواهد بسیار پائین بود. به‌طور مشابه، مشخص نیست تقویت‌کننده‌های احیای نوزادی به حفظ دانش یا انجام احیا به طور مناسب کمک می‌کنند یا خیر (کیفیت شواهد بسیار پائین بود). همچنین، این که ابزار کمکی بصری یا الکترونیکی برای کمک به تصمیم‌گیری حین احیا، عملکرد احیا را بهبود می‌بخشند یا خیر، نامطمئن بود (یک مطالعه تاثیری را نشان نداد، اما یک ابزار الکترونیکی پشتیبانی تصمیم‌گیری با اعلان‌ها، عملکرد احیا را بهبود بخشید) (شواهد با کیفیت پائین). ما قویا انجام مطالعاتی را در آینده تشویق می‌کنیم که پیامدهای مرتبط با سلامت طولانی-مدت را گزارش کنند، مانند آسیب مغزی به دلیل کمبود اکسیژن، تناسب و تکامل مغزی طولانی-مدت. روش‌های تاثیرگذاری برای تقویت رفتار کار گروهی، یادگیری و حفظ دانش و مهارت‌های احیا مورد نیاز هستند.
SFNRT در مقایسه با مراقبت‌های پایه نوزاد یا احیای پایه نوزاد، در کشورهای در حال توسعه، منجر به کاهش مورتالیتی زودرس نوزادی و مورتالیتی 28 روزه می‌شود. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده SFNRT باید در مورد موربیدیتی نوزادی از جمله آنسفالوپاتی هیپوکسیک ایسکمیک و پیامدهای تکامل سیستم عصبی گزارش ارائه دهند. روش‌های آموزشی نوآورانه‌ای که دانش و مهارت و رفتار کار گروهی را ارتقا می‌بخشند باید ارزیابی شوند.
حدود 10% از همه نوزادان تازه متولد شده، در بدو تولد نیاز به احیا دارند. آموزش ارائه‌دهندگان مراقبت‌های سلامت در برنامه‌های آموزشی رسمی استاندارد شده احیای نوزادان (standardised formal neonatal resuscitation training; SFNRT)، ممکن است پیامدهای نوزادی را بهبود بخشد. بخش قابل‌توجهی از منابع مراقبت‌های سلامت صرف SFNRT می‌شوند.
تعیین این که برنامه‌های SFNRT، مورتالیتی و موربیدیتی نوزادی را کاهش داده، کسب و حفظ دانش و مهارت‌ها را بهبود بخشیده، یا کار گروهی و رفتار احیا را تغییر می‌دهند یا خیر.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ PREMEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL؛ Web of Science؛ و بانک اطلاعاتی کارآزمایی‌های پری‌ناتال Oxford؛ کارآزمایی‌های در حال انجام و خلاصه مقالات کنفرانس‌ها را در اپریل 2014 جست‌وجو کرده و در مارچ 2015 به‌روز کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده یا کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی شده شامل کارآزمایی‌های خوشه‌ای-تصادفی‌سازی شده، که به مقایسه یک SFNRT با عدم استفاده از SFNRT، اضافه‌شده به SFNRT یا انواع SFNRT، و گزارش حداقل یکی از پیامدهای مشخص‌شده ما پرداختند.
دو نویسنده، اطلاعات را به‌طور مستقل از هم استخراج کرده و آنالیزهای آماری را شامل خطر نسبی (RR) تیپیکال، تفاوت خطر (risk difference; RD)، تفاوت میانگین (MD)، و تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مفید بیشتر (number needed to treat for an additional beneficial outcome; NNTB) یا یک پیامد مضر بیشتر (NNTH) (همه با 95% فاصله اطمینان (CI)) انجام دادند. کارآزمایی‌های خوشه‌ای-تصادفی‌سازی شده را با استفاده از واریانس معکوس ژنریک و روش‌های تجزیهوتحلیل تقریبی آنالیز کردیم.
دو کارآزمایی مبتنی بر جامعه و سه کارآزمایی مبتنی بر افراد را شناسایی کردیم که تاثیر SFNRT را در مقایسه با عدم استفاده از SFNRT ارزیابی کردند. شواهدی با کیفیت بسیار پائین از یک مطالعه، حاکی از بهبود در کسب دانش (RR: 5.96؛ 95% CI؛ 3.60 تا 9.87) و مهارت‌ها (RR: 170؛ 95% CI؛ 10.8 تا 2711) و حفظ دانش (RR: 3.60؛ 95% CI؛ 2.43 تا 5.35) بوده و مطالعه دیگر، بهبود را در نمرات احیا و رفتار نشان داد.
سه کارآزمایی خوشه‌ای-تصادفی‌سازی شده مبتنی بر جامعه را در کشورهای در حال توسعه شناسایی کردیم که SFNRT را با آموزش احیای اولیه (Early Newborn Care) مقایسه کردند. در این شرایط، شواهدی با کیفیت متوسط وجود داشت که SFNRT موجب کاهش مورتالیتی زودرس نوزادی شد (تیپیکال RR؛ 0.88؛ 95% CI؛ 0.78 تا 1.00؛ سه مطالعه؛ 66,162 نوزاد) و هنگامی که توسط روش تخمینی تجزیهوتحلیل، آنالیز شد (تیپیکال RR؛ 0.85؛ 95% CI؛ 0.75 تا 0.96؛ 0.0044- :RD؛ 95% CI؛ 0.0082- تا 0.0006-؛ NNTB: 227؛ 95% CI؛ 122 تا 1667). شواهدی با کیفیت پائین از یک کارآزمایی نشان داد که SFNRT ممکن است مورتالیتی 28 روزه را کاهش دهد (تیپیکال RR؛ 0.55؛ 95% CI؛ 0.33 تا 0.91) اما تاثیر آن بر مورتالیتی دیررس نوزادی نامطمئن‌تر بود (تیپیکال RR؛ 0.47؛ 95% CI؛ 0.20 تا 1.11). هیچ‌کدام از عوارض نوزادی تعریف شده قبلی ما گزارش نشدند. هیچ مطالعه تصادفی‌سازی شده‌ای را در کشورهای توسعه‌یافته شناسایی نکردیم.
دو کارآزمایی را پیدا کردیم که SFNRT را همرا با آموزش تیمی با SFNRT مقایسه کردند. آموزش کار گروهی کار‌آموزان پزشک با شبیه‌‌سازی، ممکن است هرگونه رفتار کار گروهی (ارزیابی شده بر اساس فراوانی) را افزایش داده (MD؛ 2.41؛ 95% CI؛ 1.72 تا 3.11) و مدت احیا را کاهش دهد (MD؛ 149.54-؛ 95% CI؛ 214.73- تا 84.34-) اما ممکن است به تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در نمرات Neonatal Resuscitation Program (NRP) منتهی شود (MD؛ 1.40؛ 95% CI؛ 2.02- تا 4.82؛ 98 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین).
دو کارآزمایی را شناسایی کردیم که SFNRT را با دوره‌های تقویتی با SFNRT مقایسه کردند. مشخص نیست که دوره‌های تقویتی باعث ارتقای حفظ دانش احیا می‌شوند یا خیر (84 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت بسیار پائین)، اما ممکن است مهارت‌های پروسیجرال و رفتاری را بهتر کنند (40 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت بسیار پائین).
دو کارآزمایی را در زمینه ابزار پشتیبانی از تصمیم‌گیری شناسایی کردیم، یکی روی ابزار کمک-شناختی که نمرات احیا را تغییر نداد و دیگری روی ابزار الکترونیکی پشتیبانی از تصمیم‌گیری که فراوانی تصمیم‌های صحیح را در مورد ونتیلاسیون با فشار مثبت، فشرده‌سازی‌های قلبی و فراوانی تعدیل‌های کسری از اکسیژن دمی (FiO2) بهبود بخشید (97 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت بسیار پائین).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.