آمی‌تریپتیلین یک داروی ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای است که برای دهه‌هاست در درمان افسردگی استفاده می‌شود. مرور فعلی شامل 39 کارآزمایی با مجموع 3509 شرکت‌کننده است و اثربخشی آن را در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم درمان تایید می‌کند. این یافته مهم است، زیرا اثربخشی داروهای ضدافسردگی اخیرا مورد تردید قرار گرفته است. با این حال، این مرور همچنین نشان داد که آمی‌تریپتیلین تعدادی عوارض جانبی مانند مشکلات بینایی، یبوست و آرام‌بخشی ایجاد می‌کند. این یک محدودیت در این مرور است که بسیاری از مطالعات ضعیف گزارش شده‌اند، که ممکن است منجر به سوگیری (bias) شود.
آمی‌تریپتیلین یک داروی ضدافسردگی موثر است. با این حال، با تعدادی از عوارض جانبی نیز همراه است. درجه پاسخ دارونما و شدت افسردگی در ابتدا ممکن است تفاوت‌های اثربخشی دارو و دارونما را تعدیل کند.
آمی‌تریپتیلین (amitriptyline) یک داروی ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای است که در سال 1960 سنتز شده و در اوایل سال 1961 در ایالات متحده معرفی شد، اما هنوز به‌طور منظم استفاده می‌شود. همچنین اغلب به عنوان یک مقایسه‌کننده فعال در کارآزمایی‌های داروهای ضدافسردگی جدیدتر استفاده شده و بنابراین می‌توان آن را یک داروی ضدافسردگی «معیار (benchmark)» نامید. با این حال، اثربخشی و بی‌خطری (safety) آن در مقایسه با دارونما (placebo) در درمان اختلال افسردگی اساسی (major depressive disorder) در یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز ارزیابی نشده است.
ارزیابی تاثیرات آمی‌تریپتیلین در مقایسه با دارونما یا عدم درمان برای اختلال افسردگی اساسی در بزرگسالان.
پایگاه ثبت تخصصی گروه مرور افسردگی، اضطراب و اختلال روانی در کاکرین (CCDANCTR-Studies و CCDANCTR-References) را تا آگوست 2012 جست‌وجو کردیم. این پایگاه ثبت شامل کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده مرتبط از موارد زیر است: کتابخانه کاکرین (تمامی سال‌ها)، EMBASE (1974 تا زمان تعیین شده)، MEDLINE (1950 تا زمان تعیین شده) و PsycINFO (1967 تا زمان تعیین شده). فهرست منابع گزارش‌های همه مطالعات واردشده غربالگری شده و با تولیدکنندگان آمی‌تریپتیلین برای دریافت جزئیات مطالعات بیشتر تماس گرفته شد.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) که آمی‌تریپتیلین را با دارونما یا عدم درمان در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی مقایسه کردند که با معیارهای عملیاتی تشخیص داده شدند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کردند. نسبت شانس (OR) را با 95% فواصل اطمینان (CIs) برای داده‌های دو حالتی (dichotomous data) محاسبه کردیم. داده‌های پیوسته (continuous data) را با استفاده از تفاوت‌های میانگین استانداردشده (با 95% CI) آنالیز کردیم. در سراسر مرور از مدل اثرات تصادفی (random-effects model) استفاده کردیم.
این مرور، شامل 39 کارآزمایی با مجموع 3509 شرکت‌کننده است. طول دوره مطالعات بین سه و 12 هفته متغیر بود. آمی‌تریپتیلین به‌طور قابل توجهی موثرتر از دارونما در دستیابی به پاسخ حاد بود (18 RCT؛ 1987 = n؛ OR: 2.67؛ 95% CI؛ 2.21 تا 3.23). تعداد بسیار کمتری از شرکت‌کنندگانی که به آمی‌تریپتیلین اختصاص یافتند در مقایسه با بیماران در گروه دارونما، به دلیل ناکارآمدی درمان از کارآزمایی‌ها خارج شدند (19 RCT؛ n = 2017؛ OR: 0.20؛ 95% CI؛ 0.14 تا 0.28)، اما شرکت‌کنندگان بیشتری از گروه درمان با آمی‌تریپتیلین به دلیل عوارض جانبی کنار رفتند (19 RCT؛ n = 2174؛ OR: 4.15؛ 95% CI؛ 2.71 تا 6.35). آمی‌تریپتیلین همچنین باعث عوارض جانبی آنتی‌کولینرژیک بیشتر، تاکی‌کاردی، سرگیجه، اضطراب، آرام‌بخشی، لرزش، سوء‌هاضمه، اختلال عملکرد جنسی و افزایش وزن شد. در آنالیزهای زیرگروه و متارگرسیون، نتایج حاصل از پیامد اولیه نسبت به سال انتشار (1971 تا 1997)، میانگین سن شرکت‌کننده در شروع مطالعه، میانگین دوز آمی‌تریپتیلین، مدت مطالعه بر حسب هفته، حامی دارویی، بیماران بستری در مقابل سرپایی و طراحی دو بازویی در مقابل سه بازویی، قوی بودند. با این حال، شدت بالاتر بیماری در ابتدای مطالعه با برتری بالاتر آمی‌تریپتیلین (P = 0.02)، و نرخ پاسخ بالاتر در گروه‌های دارونما با برتری کمتر آمی‌تریپتیلین (P = 0.05) همراه بود. نتایج حاصل از پیامد اولیه نسبتا همگن بودند، که منعکس‌کننده مشابه بودن کارآزمایی‌ها بود. در بیشتر کارآزمایی‌ها روش‌های تصادفی‌سازی (randomisation)، پنهانسازی تخصیص (allocation concealment) و کورسازی (blinding) به‌طور ضعیفی گزارش شدند. همه مطالعات از آنالیز قصد درمان (intention-to-treat; ITT) استفاده نکردند و در بسیاری از آنها انحراف معیار (standard deviation; SD) گزارش نشده و اغلب باید به آنها نسبت داده می‌شد. نمودارهای قیفی (funnel plot) سوگیری انتشار (publication bias) احتمالی را پیشنهاد کردند، اما روش برش و پر کردن (trim and fill)، اندازه تاثیرگذاری (effect size) کلی را تغییر چندانی نداد (هفت مطالعه تعدیل‌شده، OR: 2.64؛ 95% CI؛ 2.24 تا 3.10).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.