داروهای ضدرتروویروسی می‌توانند با سرکوب تکثیر ویروس، از انتقال HIV از شریک جنسی آلوده به شریک آلوده‌نشده پیشگیری کنند. ما یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده و نه مطالعه مشاهده‌ای را پیدا کردیم که این سوال را بررسی کردند. به‌طور کلی، ما دریافتیم در زوج‌هایی که شریک آلوده با داروهای ضدرتروویروسی تحت درمان قرار گرفت، شرکای آلوده‌نشده، در بدترین حالت، بیش از 40% کمتر از زوج‌هایی که شریک آلوده تحت درمان نبودند، خطر ابتلا داشتند. از آنجایی که سازمان جهانی بهداشت (WHO) قبلا درمان ضدرتروویروسی را برای همه افراد دارای ≤350 سلول CD4 در میکرولیتر توصیه می‌کند، ما مطالعاتی را نیز بررسی کردیم که زوج‌هایی را که در آنها شرکای آلوده تعداد CD4 بالاتر از این سطح داشتند، ارزیابی کردند. ما شواهدی قوی از کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده به دست آوردیم که در این گروه احتمال انتقال HIV به شرکای آلوده‌نشده از شرکای آلوده تحت درمان کمتر از شرکای آلوده درمان‌نشده بود.
ART یک مداخله قوی برای پیشگیری از انتقال HIV در زوج‌های ناسازگار است که در آنها شریک شاخص، دارای ≤550 سلول CD4 در میکرولیتر است. یک RCT چند مرکزی اخیر فواید مشکوکی را که در مطالعات مشاهده‌ای قبلی دیده شده و در مطالعات اخیر گزارش شده، تایید می‌کند. سوالاتی در مورد دوام محافظت، تعادل میان فواید و عوارض جانبی مرتبط با درمان قبلی، پایبندی طولانی‌مدت به درمان و انتقال سویه‌های مقاوم به ART به شرکای جنسی باقی می‌مانند. محدودیت‌های منابع و چالش‌های پیاده‌سازی نیز باید مورد توجه قرار گیرند.
مشاوره، پشتیبانی، و پیگیری، همچنین افشای متقابل ممکن است در حمایت از پایبندی به درمان نقش داشته باشند، بنابراین برنامه‌ها باید با این مولفه‌ها طراحی شوند. علاوه بر فراهم کردن ART، جنبه‌های عملیاتی ارایه چنین برنامه‌هایی باید در نظر گرفته شوند.
نشان داده شده که داروهای ضدرتروویروسی (antiretroviral therapy; ART) خطر انتقال ویروس نقص ایمنی انسانی (human immunodeficiency virus; HIV) را از مادر به کودک کاهش می‌دهند و همچنین به‌طور گسترده‌ای برای پروفیلاکسی پس از مواجهه تزریقی و جنسی استفاده می‌شوند. انتقال جنسی ممکن است در زوج‌هایی که یکی از زوجین مبتلا به HIV است و دیگری آلوده نیست و شریک مبتلا تحت درمان ضدرتروویروسی (ART) قرار دارد، کمتر باشد.
تعیین اینکه استفاده از ART در یک عضو آلوده به HIV از یک زوج ناسازگار از نظر ابتلا به HIV در مقایسه با زوج‌های ناسازگار درمان‌نشده، با خطر کمتر انتقال HIV به شریک جنسی آلوده‌نشده همراه است یا خیر.
ما از روش‌های استاندارد کاکرین برای جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی و خلاصه مقالات کنفرانس‌ها با عبارات جست‌وجوی مرتبط، بدون محدودیت در زبان نگارش مقاله، استفاده کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs)، مطالعات کوهورت و مطالعات مورد-شاهدی روی زوج‌های ناسازگار از نظر ابتلا به HIV که در آنها عضو آلوده به HIV تحت درمان یا عدم درمان با ART بوده است.
خلاصه مقالات همه کارآزمایی‌های شناسایی‌شده در جست‌وجوهای الکترونیکی یا بررسی کتاب‌شناختی (bibliographic) توسط دو نویسنده به‌طور مستقل از هم مورد بررسی قرار گرفتند. ما در ابتدا 3,833 منبع را شناسایی کرده و جزئیات 87 مورد را برای بررسی واجد شرایط بودن مطالعه، ارزیابی کردیم. داده‌ها با استفاده از یک فرم استانداردشده، خلاصه شدند.
یک RCT و نه مطالعه مشاهده‌ای در این مرور وارد شدند. این ده مطالعه 2,112 اپیزود انتقال HIV را شناسایی کردند، که 1,016 مورد بین زوج‌های درمان‌شده و 1,096 مورد بین زوج‌های درمان‌نشده بودند. نسبت نرخ (rate ratio) برای کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده، 0.04 [95% CI؛ 0.00 تا 0.27] بود. تعداد سلول‌های CD4 در تمام شرکای شاخص در این مطالعه، در ابتدای مطالعه، 350 تا 550 سلول/میکرولیتر بود. به‌طور مشابه، جمع‌بندی نسبت نرخ برای نه مطالعه مشاهده‌ای، 0.58 [95% CI؛ 0.35 تا 0.96]، با ناهمگونی (heterogeneity) قابل توجه (I 2 = 64%) بود. پس از حذف دو مطالعه با داده‌های ناکافی فرد-زمان، جمع‌بندی نسبت نرخ معادل 0.36 [95% CI؛ 0.17 تا 0.75] را با ناهمگونی قابل توجه (I 2 = 62%) به دست آوردیم. ما همچنین آنالیز زیرگروه را میان مطالعات مشاهده‌ای انجام دادیم تا ببینیم تاثیر ART بر پیشگیری از HIV بر اساس تعداد سلول‌های CD4 شریک شاخص متفاوت بود یا خیر. میان زوج‌هایی که شریک آلوده ≥350 سلول CD4 در میکرولیتر داشت، نسبت نرخ را 0.12 برآورد کردیم [95% CI؛ 0.01 تا 1.99]. در این زیرگروه، 247 مورد انتقال در زوج‌های درمان‌نشده و 30 مورد انتقال در زوج‌های تحت درمان مشاهده شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.