موضوع چیست؟
در برخی از کودکان مبتلا به عفونت مجاری ادراری (UTI)، عفونت در مثانه (دستگاه ادراری تحتانی) لوکالیزه می‌شود. در برخی دیگر، باکتری‌ها از مثانه به کلیه (مجاری ادراری فوقانی) راه پیدا می‌کنند. فقط کودکان مبتلا به درگیری مجاری ادراری فوقانی، در معرض خطر آسیب دائمی کلیه قرار دارند. اگر بیومارکرهای غیر-تهاجمی بتوانند کودکان مبتلا به بیماری مجاری ادراری تحتانی را با دقت از کودکان مبتلا به بیماری مجاری ادراری فوقانی متمایز کنند، درمان و پیگیری آن می‌تواند به‌طور بالقوه برای هر بیمار، جداگانه و شخصی باشد.
ما چه کاری را انجام دادیم؟
ما سودمندی سه آزمایش خون را که به‌طور گسترده‌ای در دسترس قرار دارند (پروکلسی‌تونین (procalcitonin)، پروتئین واکنشی-C؛ (C-reactive protein)، و میزان رسوب گلبول‌های قرمز) در تمایز بیماری مجاری ادراری فوقانی از تحتانی بررسی کردیم. ما 34 مطالعه مرتبط را پیدا کردیم که 24 مورد از آنها دادههایی را برای پیامد اولیه ما ارائه دادند. دوازده مطالعه (1000 کودک) دادههایی را برای تست پروکلسی‌تونین؛ 16 مطالعه (1895 کودک) دادههایی را برای تست پروتئین واکنشی-C، و 8 مطالعه (1910 کودک) دادههایی را برای تست میزان رسوب گلبول‌های قرمز، ارائه کردند.
ما چه چیزی را یافتیم؟
ما دریافتیم که هر سه تست حساس بودند (خلاصه مقادیر حساسیت از 81% تا 93% متغیر بود)، اما ویژگی بالایی نداشتند (خلاصه مقادیر ویژگی از 37% تا 76% متغیر بود).
نتیجه‌گیری‌ها
هیچ یک از این تست‌ها به اندازه کافی دقیق نبودند تا به پزشکان اجازه دهند با اطمینان میان بیماری مجاری ادراری فوقانی از تحتانی تمایز قائل شوند.
به نظر نمی‌رسد تست ESR دقت کافی را برای کمک به تمایز کودکان مبتلا به سیستیت از کودکان مبتلا به پیلونفریت داشته باشد. به نظر می‌رسد مقادیر پائین CRP (<20 میلی‌گرم/لیتر) در رد پیلونفریت (کاهش احتمال وجود پیلونفریت به کمتر از 20%) تا حدی مفید باشد، اما ناهمگونی غیرقابل توضیح در داده‌ها از ارائه دستورالعمل در این زمان جلوگیری می‌کند. به نظر می‌رسد تست پروکلسی‌تونین برای تائید پیلونفریت مناسب‌تر باشد، اما تعداد محدود مطالعات و ناهمگونی مشخص بین مطالعات مانع از نتیجه‌گیری‌های قطعی ما می‌شود. بنابراین، در حال حاضر، هیچ شواهد قانع کننده‌ای را برای توصیه به استفاده روتین از هر یک از این تست‌ها در طبابت بالینی نمی‌یابیم.
در کودکان مبتلا به عفونت مجاری ادراری (UTI)، فقط کسانی که مبتلا به پیلونفریت هستند (و نه التهاب مثانه (سیستیت))، در معرض خطر ابتلا به عوارض طولانی‌مدت کلیوی قرار دارند. اگر بیومارکرهای غیر-تهاجمی بتوانند با دقت کودکان مبتلا به سیستیت را از کودکان مبتلا به پیلونفریت متمایز کنند، درمان و پیگیری آن می‌تواند به‌طور بالقوه برای هر بیمار، جداگانه و شخصی باشد. این یک به‌روز‌رسانی از مروری است که نخستین‌بار در سال 2015 منتشر شد.
اهداف این مرور عبارت بودند از 1) تعیین اینکه پروکلسی‌تونین (procalcitonin; PCT)، پروتئین واکنشی-C؛ (CRP)، میزان رسوب گلبول‌های قرمز (ESR) می‌توانند جایگزین اسکن DMSA فاز حاد در ارزیابی تشخیصی کودکان مبتلا به UTI شوند یا خیر؛ 2) ارزیابی تأثیر بیمار و ویژگی‌های مطالعه بر صحت تشخیصی این تست‌ها، و 3) مقایسه عملکرد این سه تست با یکدیگر.
ما MEDLINE؛ EMBASE؛ DARE؛ Web of Science، و BIOSIS Previews را تا 17 دسامبر 2019 برای این مرور جست‌وجو کردیم. فهرست منابع همه مقالات وارد شده و مرورهای سیستماتیک مرتبط با موضوع جست‌وجو شدند تا مطالعات بیشتری که از طریق جست‌وجوی الکترونیکی یافت نشدند، شناسایی شوند.
ما فقط مطالعات منتشر شده‌ای را بررسی کردیم که نتایج تست شاخص (PCT؛ CRP؛ ESR) را در برابر نتایج اسکن 99Tc-dimercaptosuccinic acid (DMSA) فاز حاد (طی 30 روز از UTI) در کودکان 0 سال تا 18 سال با یک اپیزود از UTI تائید شده توسط کشت ادراری، ارزیابی کردند. برای تجزیهوتحلیل اولیه، از مقادیر (اندازه) نقطه برش زیر استفاده شد: 0.5 نانوگرم/میلی‌لیتر برای پروکلسی‌تونین، 20 میلی‌گرم/لیتر برای CRP و 30 میلی‌متر/ساعت برای ESR.
دو نویسنده به طور مستقل از هم معیارهای انتخاب را برای همه استنادها اعمال کرده و داده‌ها را مستقلا خلاصه کردند. ما از مدل دو متغیره (bivariate model) برای محاسبه مقادیر حساسیت و ویژگی تلفیقی اثرات تصادفی تجمعی، استفاده کردیم.
در مجموع 36 مطالعه با معیارهای ورود ما مطابقت داشتند. بیست‌و‌پنج مطالعه داده‌ها را برای تجزیهوتحلیل اولیه ارائه کردند: 12 مطالعه (1000 کودک) شامل داده‌های مربوط به PCT؛ 16 مطالعه (1895 کودک) شامل داده‌های CRP، و هشت مطالعه (1910 کودک) شامل داده‌های ESR بودند (برخی مطالعات داده‌های بیش از یک تست را داشتند). خلاصه برآوردهای حساسیت (95% CI) برای تست‌های PCT؛ CRP؛ ESR در نقاط برش فوق‌الذکر به ترتیب 0.81 (0.67 تا 0.90)، 0.93 (0.86 تا 0.96)، و 0.83 (0.71 تا 0.91) بودند. خلاصه مقادیر ویژگی برای تست‌های PCT؛ CRP، و ESR در این نقاط برش به ترتیب عبارت بودند از 0.76 (0.66 تا 0.84)، 0.37 (0.24 تا 0.53)، و 0.57 (0.41 تا 0.72).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.