هدف از انجام این مرور چه بود؟
ما به‌طور سیستماتیک منابع علمی را مرور کردیم تا دریابیم فراهم کردن مراقبت‌های پایان زندگی در منزل احتمال مرگ را در بیمارستان کاهش می‌دهد یا خیر و اینکه این موضوع چه تاثیری بر رضایت بیماران و مراقبان و هزینه‌های خدمات سلامت، در مقایسه با پذیرش در بیمارستان یا آسایشگاه، خواهد داشت. این پنجمین به‌روزرسانی مرور اصیل است.
پیام‌های کلیدی
افرادی که مراقبت‌های پایان زندگی خود را در منزل دریافت می‌کنند احتمال بیشتری دارد که در منزل فوت کنند. داده‌های اندکی در مورد تاثیر ارائه خدمات مراقبت‌های پایان زندگی در منزل بر اعضای خانواده و مراقبان غیر-حرفه‌ای بیمار وجود داشت.
در این مرور چه موضوعی بررسی شد؟
کشورهای زیادی برای افراد مبتلا به بیماری‌های مرحله نهایی که تمایل دارند در منزل فوت کنند، به منظور ارائه مراقبت خانگی در خدمات سلامت سرمایه‌گذاری کرده‌اند. به نظر می‌رسد ترجیح عموم و افراد مبتلا به یک بیماری مرحله نهایی حمایت از این سیاست است، زیرا بیشتر مردم ترجیح می‌دهند مراقبت‌های دوره پایانی زندگی را در منزل دریافت کنند.
نتایج اصلی این مرور چه بودند؟
ما چهار کارآزمایی را در مرور خود وارد کردیم. ما دریافتیم افرادی که مراقبت‌های دوره پایان زندگی را در منزل دریافت می‌کنند بیشتر احتمال دارد در منزل فوت کنند. بستری شدن در بیمارستان، حین دریافت مراقبت‌های پایان زندگی در منزل بین کارآزمایی‌ها متفاوت بود. افرادی که در پایان دوره زندگی خود مراقبت خانگی را دریافت می‌کنند، ممکن است پس از یک ماه احساس رضایت آن‌ها اندکی افزایش یابد. تاثیر ارائه مراقبت‌های پایان زندگی در منزل بر مراقبان، کارکنان مراقبت سلامت و هزینه‌های خدمات سلامت نامطمئن است. هیچ داده‌ای درباره هزینه‌های شرکت‌کنندگان و خانواده‌های آن‌ها وجود نداشت.
این مرور تا چه زمانی به‌روز بود؟
برای یافتن مطالعات تا 18 مارچ 2020 به جست‌وجو پرداختیم.
شواهد وارد شده در این مرور از استفاده از ارائه مراقبت‌های پایان زندگی در منزل برای افزایش تعداد افرادی که در منزل فوت می‌کنند، حمایت می‌کند. پژوهش‌هایی که تاثیر ارائه مراقبت‌های پایان زندگی را در منزل بر مراقبان و بستری شدن در بیمارستان ارزیابی می‌کنند، می‌توانند یک منبع مفید برای پایه شواهد بوده و عموم افراد را از ارائه این خدمات آگاه کند.
در کشورهای متعددی سیاستی که برای افراد مبتلا به بیماری‌های مرحله نهایی ارائه شده، انتخاب مرگ در منزل است؛ این سیاست به وسیله تحقیقاتی حمایت شده که نشان می‌دهند عموم مردم و افراد مبتلا به بیماری‌های مرحله نهایی ترجیح می‌دهند مراقبت‌های پایان زندگی خود را در منزل دریافت کنند. این پنجمین به‌روزرسانی مرور اصیل است.
تعیین اینکه ارائه مراقبت‌های پایان زندگی در منزل، احتمال مرگ را در بیمارستان کاهش می‌دهد یا خیر و اینکه این موضوع چه تاثیری بر نشانه‌های بیماران، کیفیت زندگی، هزینه‌های خدمات سلامت و مراقبان در مقایسه با بیماران بستری شده در بیمارستان یا آسایشگاه دارد.
ما CENTRAL؛ Ovid MEDLINE(R)؛ Embase؛ CINAHL؛ و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های بالینی را تا 18 مارچ 2020 جست‌وجو کردیم. فهرست منابع مرورهای سیستماتیک را بررسی کردیم. فهرست منابع مطالعات وارد شده را بررسی کرده و با استفاده از ISI Web of Science یک جست‌وجوی رو به جلو (forward search) را انجام دادیم. برای شناسایی اولین منابع آنلاین، مجلات مراقبت تسکینی (palliative care) ایندکس شده را در ISI Web of Science به صورت دستی جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که اثربخشی ارائه مراقبت‌های پایان زندگی را در منزل با وضعیت بستری در بیمارستان یا آسایشگاه برای افراد 18 سال و بالاتر ارزیابی کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج و کیفیت مطالعه را ارزیابی کردند. در جایی که اقتضا می‌کرد، داده‌های منتشر شده را برای پیامدهای دو-حالتی با استفاده از متاآنالیز اثر ثابت منتل-هنزل (Mantel-Haenszel) به منظور محاسبه خطر نسبی (RR) با 95% فاصله اطمینان (CI) آن ترکیب کردیم. هنگامی که ترکیب داده‌های پیامد امکان‌پذیر نبود، نتایج حاصل از مطالعات مجزا را گزارش کردیم.
چهار کارآزمایی تصادفی‌سازی شده را در این مرور وارد کردیم و هیچ مطالعه جدیدی را از جست‌وجوی انجام شده در مارچ 2020 نیافتیم. ارائه مراقبت‌های پایان زندگی در منزل، در مقایسه با مراقبت معمول، احتمال مرگ را در منزل افزایش می‌دهد (RR: 1.31؛ 95% CI؛ 1.12 تا 1.52؛ 2 کارآزمایی؛ 539 شرکت‌کننده؛ I2 = 25%؛ شواهد با قطعیت بالا). میزان پذیرش در بیمارستان میان کارآزمایی‌ها متفاوت بود (از RR؛ 0.62؛ 95% CI؛ 0.48 تا 0.79؛ تا RR: 2.61؛ 95% CI؛ 1.50 تا 4.55). تاثیر مداخله بر پیامدهای مربوط به بیمار و کنترل نشانه‌ها نامطمئن بود. ارائه مراقبت‌های پایان زندگی در منزل ممکن است رضایت بیمار را طی یک ماه پیگیری، و با تفاوتی اندک یا عدم تفاوت طی شش ماه پیگیری، اندکی بهبود ببخشد (2 کارآزمایی؛ شواهد با قطعیت پائین). تاثیر مداخله بر مراقبان (2 کارآزمایی، شواهد با قطعیت بسیار پائین)، کارکنان (1 کارآزمایی، شواهد با قطعیت بسیار پائین) و هزینه‌های خدمات سلامت (2 کارآزمایی، شواهد با قطعیت بسیار پائین) نامطمئن بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.