برخی از مطالعات نشان داده‌اند که پرفیوژن ضعیف مغزی با پیامدهای نامطلوب عملکردی، سکته‌های مغزی رسوبی و دیگر رویدادهای عروقی مرتبط است، که اغلب مسوول نرخ بالای مرگ‌ومیر هستند. ضربان متقابل خارجی (external counterpulsation; ECP) یک روش غیرتهاجمی و قابل قبول است که برای بهبود پرفیوژن مغز شناخته شده است. این روش با استفاده از کاف‌های پر از هوا، به ساق پا، ران‌ها و باسن فشار وارد می‌کند. این امر به افزایش جریان خون به قلب، مغز و کلیه‌ها کمک می‌کند. این مرور، دو کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT) را از ECP شناسایی کرد که شامل 160 شرکت‌کننده مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک حاد بودند. شواهد قانع‌کننده‌ای برای حمایت از استفاده معمول از ECP برای درمان بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک حاد وجود ندارد. انجام RCTهای بیشتری با کیفیت بالا و در مقیاس بزرگ مورد نیاز است.
کیفیت روش‌شناسی (methodology) مطالعات واردشده ضعیف بود، و از داده‌های حاضر نمی‌توان نتیجه‌گیری قابل اعتمادی گرفت. انجام RCTهایی با کیفیت بالا و مقیاس بزرگ مورد نیاز است.
ضربان متقابل خارجی (external counterpulsation; ECP) ممکن است جریان خون مغزی را بهبود بخشد، و به عنوان یک درمان بالقوه برای بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک پیشنهاد شده است.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) استفاده از ECP در مدیریت بالینی سکته مغزی ایسکمیک حاد.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه سکته مغزی (stroke) در کاکرین (جون 2011)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) (
کتابخانه کاکرین
، 2011، شماره 2)، MEDLINE (1948 تا جون 2011)، EMBASE (1980 تا جون 2011)، CINAHL (1982 تا جون 2011)، AMED (Allied and Complementary Medicine) (1985 تا جون 2011)، بانک اطلاعاتی پزشکی بیولوژیکی چین (CBM) (1978 تا جون 2011)، زیرساخت دانش ملی چینی (CNKI) (1979 تا جون 2011)، بانک اطلاعاتی نشریات علم و تکنیک چینی (VIP) (1989 تا جون 2011) و Wanfang Data (1984 تا جون 2011) را جست‌وجو کردیم. همچنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های در حال انجام، فهرست منابع و خلاصه مقالات کنفرانس‌های مرتبط را جست‌وجو کرده و با نویسندگان و سازندگان دستگاه‌های ضربان متقابل خارجی تماس گرفتیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) که در آنها ECP (در عرض هفت روز پس از وقوع سکته مغزی شروع شد) در مقابل درمان ساختگی یا عدم درمان، یا ECP به علاوه درمان معمول با درمان معمول به تنهایی، در بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک حاد مقایسه شد.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کیفیت کارآزمایی‌ها را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند، داده‌های مربوط به عوارض جانبی را بررسی کرده و برای دستیابی به اطلاعات از دست رفته با محققان تماس گرفتند.
ما دو کارآزمایی را شامل 160 بیمار وارد کردیم. در هیچ یک از کارآزمایی‌های واردشده، تعداد موارد مرگ‌ومیر یا بیماران وابسته در پایان حداقل سه ماه پیگیری گزارش نشد. معیار پیامد مورد استفاده در کارآزمایی‌های واردشده، فقط تعداد شرکت‌کنندگانی بود که اختلالات عصبی آنها پس از درمان، بر اساس مقیاس اصلاح‌شده سکته مغزی ادینبورگ-اسکاندیناوی (Modified Edinburgh-Scandinavian Stroke Scale; MESSS) یا معیارهایی که توسط خود محققان ابداع شدند، بهبود یافتند. ECP با افزایش قابل توجهی در تعداد شرکت‌کنندگانی همراه بود که اختلالات عصبی آنها بهبود یافت (خطر نسبی (RR): 1.75؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.37 تا 2.23). فقط یک کارآزمایی در مورد عوارض جانبی گزارش داد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.