بی‌اختیاری استرسی ادرار (stress urinary incontinence) یک بیماری شایع میان سالمندان، به ویژه زنان، است. نشانه‌های آن عبارتند از نشت ادرار هنگام سرفه، خنده یا ورزش. این وضعیت بر جنبه‌های اجتماعی، روان‌شناختی، فیزیکی و اقتصادی زندگی تاثیر می‌گذارد. طب سوزنی به‌طور گسترده‌ای در کشورهای آسیایی برای این بیماری استفاده می‌شود و تعداد دفعات استفاده از آن در سراسر جهان رو به افزایش است. از دیدگاه طب سنتی چینی، طب سوزنی می‌تواند نشانه‌های بی‌اختیاری استرسی ادرار را با تقویت چی (qi) (ماده حیاتی سازنده بدن انسان) و بهبود عملکرد مثانه بهبود بخشد. این مرور فقط شامل یک کارآزمایی کوچک با 60 زن بود. شواهد کافی برای ارزیابی تاثیرات طب سوزنی در مقایسه با درمان دارویی برای بی‌اختیاری استرسی ادرار وجود نداشت و انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده و با کیفیت بالا مورد نیاز است.
تاثیر طب سوزنی در مدیریت بالینی بی‌اختیاری استرسی ادرار در بزرگسالان نامشخص است. برای تعیین اینکه طب سوزنی موثرتر از درمان دارویی است یا خیر، شواهد کافی وجود ندارد.
استفاده از طب سوزنی (acupuncture) برای درمان بی‌اختیاری استرسی ادرار (stress urinary incontinence)، به ویژه در منطقه آسیایی، در حال افزایش است. با این حال، اثربخشی و عوارض جانبی آن ارزیابی نشده‌اند.
ارزیابی اثربخشی و عوارض جانبی طب سوزنی برای بی‌اختیاری استرسی ادرار در بزرگسالان.
پایگاه ثبت تخصصی گروه بی‌اختیاری در کاکرین (جست‌وجو در 28 ژانویه 2013)، EMBASE؛ AMED، بانک اطلاعاتی منابع علمی بیومدیکال چین (Chinese Biomedical Literature Database; CBM)، پایگاه ثبت کارآزمایی‌های طب سوزنی چینی و زیرساخت‌های دانش ملی چین (China National Knowledge Infrastructure) را جست‌وجو کردیم (همه در 20 فوریه 2013 جست‌وجو شدند). علاوه بر این، فهرست منابع مقالات مرتبط را جست‌وجو کرده و با نویسندگان و محققان کارآزمایی در این زمینه تماس گرفتیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده از مداخلات طب سوزنی بدون استفاده از درمان‌های دیگر در مدیریت بالینی بی‌اختیاری استرسی ادرار در بزرگسالان.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به ارزیابی واجد شرایط بودن و کیفیت کارآزمایی پرداخته، و داده‌ها را استخراج کردند. در صورت مناسب بودن داده‌ها، متاآنالیز را انجام دادیم.
ما 17 مطالعه احتمالا واجد شرایط را شناسایی کردیم اما فقط یک کارآزمایی کوچک با 60 زن معیارهای ورود را داشت. این کارآزمایی طب سوزنی را با میدودرین (midodrine)، دارویی برای درمان هیپوتانسیون، مقایسه کرد. خطر سوگیری (bias) بالا بود زیرا پنهان‌سازی تخصیص تصادفی‌سازی شده انجام نشده، و کورسازی (blinding) روند ارزیابی پیامد صورت نگرفت. علاوه بر این، کورسازی شرکت‌کنندگان یا ارائه‌دهندگان خدمات سلامت نسبت به مداخلات ممکن نبود. روش‌های آماری شرح داده نشدند.
زنان بیشتری در گروه طب سوزنی بهبود یافتند (73% با طب سوزنی در مقابل 33% با میدودرین؛ خطر نسبی (RR): 2.20؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.27 تا 3.81) اما نرخ درمان پائین بود و تفاوت معنی‌داری از نظر آماری دیده نشد (13% در مقابل 7%؛ RR: 2.00؛ 95% CI؛ 0.40 تا 10.11). عوارض جانبی فقط در گروه دارو رخ دادند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.