ایست قلبی‌ریوی (cardiopulmonary arrest) در کودکان غیر معمول است اما تعداد کودکانی که زنده می‌مانند بسیار اندک است. آسیب مغزی در بازماندگان می‌تواند برای کودک و خانواده ویرانگر باشد. پیش از این مشخص شده بود که سرد کردن بیمار تا دمای 32 تا 34 درجه سانتیگراد، که 3 تا 4 درجه سانتیگراد کمتر از حد طبیعی است (هیپوترمی درمانی) باعث بهبود بقا و کاهش آسیب مغزی در نوزادانی می‌شود که هنگام تولد از اکسیژن محروم بوده، و هم‌چنین در بزرگسالان پس از ایست قلبی‌ریوی. علل ایست قلبی‌ریوی در کودکان متفاوت از بزرگسالان است، و خفگی (asphyxia) هنگام تولد نیز متفاوت است، بنابراین تاثیر هیپوترمی درمانی بر نسبتی از کودکانی که زنده مانده یا دچار آسیب مغزی می‌شوند، نامشخص است.

بنابراین یک مرور سیستماتیک کاکرین را در متون علمی، با جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی پزشکی (CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE) تا دسامبر 2011 انجام داده و برای یافتن شواهد منتشر شده و منتشر نشده با کیفیت بالا، با کارشناسان بین‌المللی تماس گرفتیم. جست‌وجوهای ما نتوانست هیچ مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را پیدا کند که معیارهای ورود را داشته باشد. با این حال، چهار کارآزمایی در حال انجام را یافتیم که پس از تکمیل، ممکن است به مرور ما کمک کنند.

در حال حاضر هیچ شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده و کنترل شده برای حمایت یا رد استفاده از هیپوترمی درمانی ظرف چند ساعت پس از بازگشت خودبه‌خودی جریان خون به دنبال ایست قلبی‌ریوی در کودکان وجود ندارد. دستورالعمل‌های بین‌المللی احیا در حال حاضر توصیه می‌کنند که پزشکان استفاده از این روش درمانی را در نوزادان و کودکان در نظر بگیرند، اگرچه برای اطمینان از اینکه این توصیه صحیح است در غیاب گزینه‌های درمانی غیر از مراقبت‌های حمایتی در بخش مراقبت‌های ویژه که در دسترس هستند، انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.