وضعیت‌دهی یا تجهیزات ارگونومیک در درمان سندرم کارپال تانل

سندرم کارپال تانل (carpal tunnel syndrome; CTS) وضعیتی است که در آن عصب مدین (median)، یکی از دو عصب اصلی دست، در مچ دست فشرده می‌شود، که منجر به ایجاد درد در دست، مچ دست و گاهی بازو و بی‌حسی و گزگز به ویژه در انگشت شست، انگشت اشاره و وسط می‌شود. ضعف عضلات شست نیز در موارد شدید ممکن است رخ دهد. این وضعیت تقریبا سه درصد از جمعیت را تحت تاثیر قرار می‌دهد، که بیشتر زنان هستند.

درمان جراحی برای CTS شامل باز کردن تونل کارپال است، تونلی که در آن عصب مدین از مچ دست می‌گذرد. درمان‌های غیرجراحی شامل داروها، تمرینات ورزشی، بستن آتل و مداخلات ارگونومیک هستند. مداخلات ارگونومیک، مانند اصلاح صفحه‌کلید، امکان استفاده از دست را در حالی که مچ در حالت مستقیم قرار دارد (و نه خمیده، کشیده یا چرخیده به هر طرف) می‌دهد. در این وضعیت مستقیم (یا خنثی) مچ دست، تونلی که عصب مدین از آن عبور می‌کند، در بزرگ‌ترین حالت خود قرار دارد. از نظر تئوری انتظار می‌رود این وضعیت‌دهی کمترین فشار را بر عصب مدین وارد کند.

هدف این مرور آن بود که دریابد درمان‌های ارگونومیک تا چه اندازه در درمان CTS موثر هستند. فقط دو مطالعه (شامل 105 شرکت‌کننده) به دست آمدند. هر دو مورد برای به حداقل رساندن سوگیری‌های (biases) تحقیقاتی طراحی شدند، اما هیچ‌یک از کیفیت بالایی برخوردار نبودند. هیچ‌یک از این مطالعات، بهبودی کلی را در کوتاه‌مدت، عوارض جانبی، یا نیاز به جراحی را به عنوان پیامد ارزیابی نکردند. یک مطالعه کوچک (25 شرکت‌کننده) نشان داد که صفحه‌کلید ارگونومیک درد را پس از 12 هفته کاهش داد، اما مطالعه دوم تفاوتی را در شدت درد میان گروه‌های صفحه‌کلید در شش ماه گزارش نکرد. هیچ‌یک از این مطالعات بهبودی را در عملکرد دست یا علائم CTS توسط افرادی که از صفحه‌کلیدهای ارگونومیک کامپیوتر استفاده کردند، بیشتر از کسانی که از صفحه‌کلیدهای استاندارد استفاده کردند، نشان نداد. بر اساس نتایج دو مطالعه موجود در این مرور، که همه شواهد موجود را با کیفیت کافی برای ورود نشان می‌دهند، هیچ شواهد قوی به نفع یا علیه استفاده از صفحه‌کلیدهای ارگونومیک برای درمان CTS وجود ندارد.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

برای تعیین اینکه وضعیت‌دهی یا تجهیزات ارگونومیک برای درمان سندرم کارپال تانل مفید هستند یا مضر، شواهد کافی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده به دست نیامد.

خلاصه کامل را بخوانید...
پیشینه: 

گاهی درمان غیرجراحی، از جمله استفاده از وضعیت‌دهی یا تجهیزات ارگونومیک (ergonomic positioning or equipment)، به افرادی که دچار نشانه‌های خفیف تا متوسط ​​ناشی از سندرم کارپال تانل (carpal tunnel syndrome; CTS) هستند، ارایه می‌شود. اثربخشی و طول دوره مزیت حاصل از مداخلات وضعیت‌دهی یا تجهیزات ارگونومیک برای درمان CTS ناشناخته هستند.

اهداف: 

ارزیابی تاثیرات وضعیت‌دهی یا تجهیزات ارگونومیک در مقایسه با عدم درمان، دارونما (placebo) یا دیگر مداخله غیرجراحی در افراد مبتلا به CTS.

روش‌های جست‌وجو: 

پایگاه ثبت تخصصی گروه بیماری‌های عصبی‌عضلانی در کاکرین (14 جون 2011)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) (2011، شماره 2، در کتابخانه کاکرین )، MEDLINE (1966 تا جون 2011)، EMBASE (1980 تا جون 2011)، CINAHL Plus (1937 تا جون 2011)، و AMED (1985 تا جون 2011) را جست‌وجو کردیم. ما همچنین فهرست منابع کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده یا شبه-تصادفی‌سازی شده را که از جست‌وجوی الکترونیکی شناسایی شدند، مرور کردیم.

معیارهای انتخاب: 

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه‌-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده از وضعیت‌دهی یا تجهیزات ارگونومیک در مقایسه با عدم درمان، دارونما یا دیگر مداخله غیرجراحی در افراد مبتلا به CTS.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها: 

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به انتخاب کارآزمایی‌ها برای ورود، استخراج داده‌ها و ارزیابی خطر سوگیری (bias) در مطالعات واردشده پرداختند. خطر نسبی (RR) و تفاوت‌های میانگین (MD) را با 95% فاصله اطمینان (CI) برای پیامدهای اولیه و ثانویه محاسبه کردیم. نتایج کارآزمایی‌های همگون از نظر بالینی و آماری را، در صورت امکان، برای ارایه تخمین‌هایی از تاثیر وضعیت‌دهی یا تجهیزات ارگونومیک ترکیب کردیم.

نتایج اصلی: 

ما دو کارآزمایی (105 شرکت‌کننده) را وارد کردیم که صفحه‌کلیدهای ارگونومیک و دارونما را با هم مقایسه کردند. هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها پیامد اولیه (بهبود کلی در کوتاه‌مدت) یا عوارض جانبی مداخلات را ارزیابی نکردند. در یک کارآزمایی کوچک (25 شرکت‌کننده)، استفاده از یک صفحه‌‌کلید ارگونومیک به‌طور قابل توجهی درد را پس از 12 هفته کاهش داد (MD: -2.40؛ 95% CI؛ 4.45- تا 0.35-) اما نه در شش هفته (MD: -0.20؛ 95% CI؛ 1.51- تا 1.11). در همین مطالعه، تفاوتی میان صفحه‌‌کلیدهای ارگونومیک و استاندارد در عملکرد دست در هفته ششم یا 12 یا تاخیر حسی در کف دست-مچ دست (palm-wrist sensory latency) در هفته 12 وجود نداشت. کارآزمایی دوم (80 شرکت‌کننده)، تفاوت معنی‌داری را در شدت درد پس از شش ماه هنگام استفاده از هر یک از سه صفحه‌کلید ارگونومیک در مقابل یک صفحه‌کلید استاندارد گزارش نکرد. هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها به مقایسه (i) وضعیت‌دهی یا تجهیزات ارگونومیک با عدم درمان، (ii) وضعیت‌دهی یا تجهیزات ارگونومیک با دیگر درمان غیرجراحی، یا (iii) رژیم‌های مختلف وضعیت‌دهی یا تجهیزات ارگونومیک، نپرداختند.

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information