سوال مطالعه مروری
نویسندگان این مرور سعی داشتند اثربخشی و ایمنی پرگابالین را در افراد مبتلا به لرزش اساسی ارزیابی کنند.
پیشینه
لرزش اساسی شایع‌ترین اختلال حرکتی است. اگرچه از نظر تأثیر آن بر امید به زندگی خوش‌خیم به حساب می‌آید، معمولا پیشرونده و بالقوه ناتوان کننده در نظر گرفته می‌شود. درمان در درجه اول شامل عوامل دارویی (پروپرانولول (propranolol) و پریمیدون (primidone) به عنوان درمان خط اول) است، که می‌تواند در 25 تا 55 درصد بیماران بی‌اثر باشد. برخی از متخصصان پیشنهاد کرده‌اند که پرگابالین می‌تواند یک داروی بالقوه مفید در درمان این وضعیت باشد.
ویژگی‌های مطالعه
ما یک مطالعه را پیدا کردیم که به مقایسه پرگابالین با دارونما (placebo) پرداخته، و شامل 22 شرکتکننده تصادفی‌سازی شده مبتلا به لرزش اساسی بود.
نتایج کلیدی
تأثیر پرگابالین بر توانایی‌های عملکردی و عوارض جانبی نامشخص است، زیرا کیفیت شواهد بسیار پایین است.
کیفیت شواهد
فقدان مطالعات و محدودیت‌های قابل توجه در یک کارآزمایی وارد شده، مانع از نتیجه‌گیری‌های محکم در مورد پروفایل خطر-منفعت این درمان می‌شود.
اثرات پرگابالین برای درمان لرزش اساسی نامشخص است زیرا کیفیت شواهد بسیار پایین است. یک مطالعه کوچک هیچ تأثیری را از این درمان برجسته نکرد؛ با این حال، خطر بالای سوگیری و فقدان مطالعات دیگر در این حوزه، نتیجه‌گیری بیشتر را محدود می‌کند.
لرزش اساسی (essential tremor; ET) یکی از شایع‌ترین اختلالات حرکتی به حساب می‌آید. درمان آن در درجه اول شامل استفاده از عوامل دارویی است. در حالی که درمان با پروپرانولول (propranolol) و پریمیدون (primidone) در طبابت بالینی به خوبی تثبیت شده‌اند، ممکن است در 25 تا 55 درصد بیماران بی‌اثر باشند و در درصد زیادی از آنها می‌توانند عوارض جانبی جدی ایجاد کنند. به همین دلایل، ارزیابی گزینه‌های درمانی جایگزین برای لرزش اساسی دارای اهمیت و ارزش است. برخی از متخصصان پیشنهاد کرده‌اند که پرگابالین می‌تواند یک عامل بالقوه مفید باشد، اما در مورد اثربخشی و ایمنی آن عدم اطمینان وجود دارد.
ارزیابی اثرات پرگابالین در مقابل دارونما (placebo) یا سایر درمان‌ها برای مدیریت و درمان لرزش اساسی در بزرگسالان.
ما یک جست‌وجوی سیستماتیک را بدون اعمال محدودیت‌های زبان مقاله برای شناسایی همه کارآزمایی‌های مرتبط تا دسامبر 2015 انجام دادیم. ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ Embase؛ NICE؛ ClinicalTrials.gov؛ و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (WHO) را جست‌وجو کردیم. ما منابع علمی خاکستری را به صورت دستی جست‌وجو کرده و فهرست منابع مطالعات و مرورهای شناسایی شده را بررسی کردیم.
ما همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را در رابطه با مقایسه پرگابالین در مقابل دارونما یا هر نوع درمان دیگری وارد کردیم. ما مطالعاتی را در نظر گرفتیم که تشخیص ET در آنها طبق معیارهای تشخیصی پذیرفته شده و معتبر انجام شده بود. مطالعاتی را که روی بیمارانی با اشکال ثانویه لرزش، انجام شده یا فقط پارامترهای نوروفیزیولوژیکی را برای ارزیابی پیامدها گزارش کرده بودند، حذف کردیم.
دو مرورگر به طور مستقل از هم داده‌ها را با استفاده از فرم جمع‌آوری داده‌ها، گردآوری و استخراج کردند. ما خطر سوگیری (bias) بدنه شواهد را ارزیابی کرده، و از روش‌های واریانس معکوس برای آنالیز پیامدهای پیوسته و مقیاس‌های اندازه‌گیری استفاده کردیم. ما تفاوت میانگین (MD) را بین گروه‌های درمانی مقایسه کردیم و نتایج را برای پیامدهای دو حالتی با استفاده از روش‌های منتل-هنزل (Mantel-Haenszel) و تفاوت‌های خطر ترکیب کردیم. با استفاده از نرم‌افزار Review Manager، مدیریت و تجزیهوتحلیل داده‌ها را انجام دادیم.
ما فقط یک مطالعه واجد شرایط را برای این مرور (22 شرکتکننده) پیدا کردیم. ما خطر سوگیری را برای اکثر حوزه‌ها ناشناخته ارزیابی کردیم. کیفیت کلی شواهد را در سطح بسیار پائین قضاوت کردیم. در مقایسه با دارونما، بیماران تحت درمان با پرگابالین بهبود معنی‌داری را در کارهای حرکتی خود بر اساس خرده‌مقیاس 36 نقطه‌ای Fahn-Tolosa-Marin Tremor Rating Scale یا TRS (MD؛ 2.15- امتیاز؛ 95% CI؛ 9.16- تا 4.86) یا بر اساس خرده‌مقیاس 32 نقطه‌ای توانایی‌های عملکردی TRS (MD؛ 0.66- امتیاز؛ 95% CI؛ 2.90- تا 1.58) نشان ندادند. شواهد محدودی، حاکی از عدم تفاوت در میزان در خروج از مطالعه (Mantel-Haenszel RD؛ 0.09-؛ 95% CI؛ 0.48- تا 0.30) و تظاهرات عوارض جانبی (Mantel-Haenszel RD؛ 0.18؛ 95% CI؛ 0.13- تا 0.50) بین پرگابالین و دارونما بودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.