برخی از افرادی که تحت جراحی قرار می‌گیرند، دچار عفونت زخم می‌شوند. این موارد معمولا توسط باکتری ایجاد می‌شوند. بیشتر این عفونت‌های زخم به‌طور طبیعی یا پس از درمان با آنتی‌بیوتیک‌های معمول بهبود می‌یابند. با این حال، برخی از باکتری‌ها به آنتی‌بیوتیک‌های معمولی مقاوم هستند، به عنوان مثال، استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (MRSA). بروز عفونت MRSA پس از جراحی نادر است، اما می‌تواند در زخم‌ها (عفونت‌های محل جراحی (surgical site infections) یا SSI)، قفسه سینه، یا جریان خون (باکتریمی (bacteraemia)) رخ دهد. MRSA SSI در 1% تا 33% از افرادی که تحت جراحی قرار می‌گیرند، بسته به نوع جراحی، رخ می‌دهند؛ آنها می‌توانند زندگی را تهدید کنند و باعث طولانی شدن مدت بستری در بیمارستان شوند.
ما نمی‌دانیم بهترین درمان آنتی‌بیوتیکی برای فردی که MRSA SSI دارد، چیست. هدف ما حل این عدم قطعیت با انجام یک جست‌وجوی کامل در متون علمی پزشکی برای یافتن مطالعاتی بود که درمان‌های آنتی‌بیوتیکی مختلف را برای درمان MRSA SSIs مقایسه کردند. ما فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را وارد کردیم، که اگر به درستی انجام شوند، بهترین اطلاعات را ارایه می‌دهند. ما جست‌وجوی کارآزمایی‌ها را بر اساس زبان یا سال انتشار محدود نکردیم. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را شناسایی کرده و داده‌ها را استخراج کردند.
ما فقط یک کارآزمایی را شناسایی کردیم که درمان‌های آنتی‌بیوتیکی مختلف را برای MRSA SSIs مقایسه کرد. این کارآزمایی دارای 59 شرکت‌کننده بود که به دلیل MRSA SSI در بیمارستان بستری شدند. سی شرکت‌کننده در این کارآزمایی آنتی‌بیوتیکی را به نام لینزولید (linezolid) دریافت کردند، که می‌تواند به شکل قرص یا به صورت تزریقی از طریق ورید (داخل وریدی) مصرف شود. بقیه شرکت‌کنندگان آنتی‌بیوتیک دیگری را به نام وانکومایسین (vancomycin) دریافت کردند، که فقط می‌تواند به صورت داخل وریدی تجویز شود. نوع(های) روش‌های جراحی که شرکت‌کنندگان انجام دادند، مشخص نشدند. MRSA در افرادی که لینزولید دریافت کردند، بیشتر از وانکومایسین ریشه‌کن شد. اگر این یافته توسط مطالعات دیگر تائید شود، مفید خواهد بود. این کارآزمایی در مورد دیگر ویژگی‌های ریشه‌کنی MRSA با این آنتی‌بیوتیک‌ها گزارشی را ارایه نکرد، مانند:
1. زخم به سرعت بهبود یافت یا خیر؛
2. طول مدت بستری در بیمارستان؛
3. کیفیت زندگی، و
4. مزایای درمان بر عوارض جانبی ناخواسته دارو برتری داشت یا خیر.
به‌طور کلی، سطح کیفیت شواهد موجود، پائین بود. در حال حاضر، ما نمی‌توانیم آنتی‌بیوتیک خاصی را برای درمان MRSA SSI توصیه کنیم. با توجه به شواهدی با کیفیت پائین از یک کارآزمایی کوچک، به نظر می‌رسد لینزولید برای ریشه‌کنی MRSA SSIs بهتر از وانکومایسین باشد، اما پیامدهای گسترده‌تر این درمان شناخته شده نیستند. برای شناسایی بهترین درمان آنتی‌بیوتیکی برای MRSA SSIs ، انجام کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده و با طراحی خوب، ضروری است.
در حال حاضر هیچ شواهدی برای توصیه به تجویز آنتی‌بیوتیک خاصی در درمان MRSA SSI وجود ندارد. بر اساس شواهد حاصل از یک کارآزمایی کوچک که در معرض خطر سوگیری (bias) بالا قرار داشت، لینزولید در ریشه‌کنی MRSA SSIs نسبت به وانکومایسین برتری دارد، اما پیامدهای بالینی استفاده از لینزولید به جای وانکومایسین شناخته شده نیستند. به انجام کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده بیشتری در این زمینه که طراحی خوبی داشته باشند، نیاز است.
بروز عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین (methicillin-resistant Staphylococcus aureus; MRSA) پس از جراحی معمولا نادر است، اما بروز آن در انواع خاصی از جراحی می‌تواند تا 33% برسد. عفونت MRSA پس از جراحی می‌تواند به شکل عفونت محل جراحی (surgical site infections; SSIs)، عفونت قفسه سینه، یا عفونت جریان خون (باکتریمی (bacteraemia)) رخ دهد. بروز MRSA به شکل SSIها، بسته به نوع جراحی انجام‌شده و وضعیت ناقل بودن افراد درگیر، از 1% تا 33% متغیر است. رژیم درمانی آنتی‌بیوتیکی مطلوب برای درمان MRSA در زخم‌های جراحی مشخص نیست.
مقایسه مزایا و مضرات درمان‌های مختلف آنتی‌بیوتیکی در افراد مبتلا به عفونت‌های محل جراحی (SSIs) ایجاد شده توسط MRSA.
در فوریه 2013، بانک‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت تخصصی گروه زخم‌ها در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)؛ بانک اطلاعاتی خلاصه‌های مرور اثرات (Database of Abstracts of Reviews of Effects; DARE)؛ بانک اطلاعاتی ارزیابی اقتصادی NHS؛ بانک اطلاعاتی ارزیابی تکنولوژی سلامت (HTA)؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid MEDLINE (استنادات در حال انجام و دیگر استنادات نمایه نشده)؛ Ovid EMBASE؛ و EBSCO CINAHL.
ما فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که یک رژیم درمانی آنتی‌بیوتیکی را با رژیم آنتی‌بیوتیکی دیگر برای درمان SSIs ناشی از MRSA مقایسه کردند. همه RCTها، بدون در نظر گرفتن زبان، وضعیت انتشار، سال انتشار، یا حجم نمونه، در آنالیز وارد شدند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم در مورد ورود/خروج کارآزمایی‌ها تصمیم گرفته، و داده‌ها را استخراج کردند. خطر نسبی (RR) را با 95% فواصل اطمینان (CI) برای مقایسه پیامدهای دو حالتی (binary) بین گروه‌ها و تفاوت میانگین (MD) را با 95% CI برای مقایسه پیامدهای پیوسته (continuous outcome) محاسبه کردیم. همچنین خواستیم متاآنالیز را با استفاده از هر دو مدل اثر ثابت (fixed-effect model) و مدل اثرات تصادفی (random-effects model) انجام دهیم. در جایی که امکان‌پذیر بود، آنالیز قصد درمان (intention-to-treat) را انجام دادیم.
یک کارآزمایی را شامل 59 بیماری که به دلیل MRSA SSI در بیمارستان بستری شدند، وارد کردیم. سی شرکت‌کننده به صورت تصادفی به لینزولید (linezolid) (600 میلی‌گرم به صورت داخل وریدی یا خوراکی هر 12 ساعت به مدت هفت تا 14 روز) و 29 شرکت‌کننده به وانکومایسین (vancomycin) (1 گرم وریدی هر 12 ساعت به مدت هفت تا 14 روز) اختصاص یافتند. نوع اعمال جراحی انجام‌شده، گزارش نشدند. کارآزمایی یک پیامد را گزارش کرد، که ریشه‌کنی MRSA بود. نسبتی از افراد که MRSA در آنها ریشه‌کن شد، از نظر آماری در گروه لینزولید نسبت به گروه وانکومایسین بیشتر بود (RR: 1.80؛ 95% CI؛ 1.20 تا 2.68).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.