هدف از انجام این مرور چیست؟
هدف از این مرور کاکرین این بود که بدانیم داروهای غیر-استروئیدی ضد-التهابی (non-steroidal anti-inflammatory drugs; NSAIDs) موضعی (استفاده مستقیم روی سطح چشم) درد را در خراش‌های تروماتیک قرنیه کاهش می‌دهند یا خیر. محققان کاکرین تمام مطالعات مرتبط با پاسخ این سوال را گردآوری و تجزیهوتحلیل کردند. ما نه مطالعه را یافتیم.
پیام‌های کلیدی
مشخص نیست که استفاده از NSAIDهای موضعی در کاهش درد ناشی از خراش‌های تروماتیک قرنیه (traumatic corneal abrasions) مفید هستند یا خیر. استفاده از این داروهای موضعی پرهزینه‌تر از درمان‌های جایگزین مانند قرص‌های مسکن خوراکی هستند.
در این مرور چه موضوعی بررسی شد؟
خراش‌های قرنیه، بریدگی روی قرنیه چشم است. قرنیه روزنه‌ای است که در جلوی عنبیه قرار دارد، و قسمت رنگی چشم را تشکیل می‌دهد. قرنیه برای بینایی و محافظت از چشم مهم است. هنگامی که خراش‌های قرنیه اتفاق می‌افتد، باعث درد و ناراحتی قابل توجهی می‌شود. خراش‌های تروماتیک قرنیه، خراش‌های ناشی از آسیب در قرنیه است، مانند پلک زدن یا چیزی مانند خاک یا شن و ماسه که در زیر پلک چشم فرو رفته و منجر به خراش‌های قرنیه می‌شود.
NSAIDها یکی از اشکال مدیریت درد برای افراد مبتلا به خراش‌های قرنیه هستند. آنها ممکن است درد را کاهش دهند.
نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
محققان کاکرین نه مطالعه مرتبط را یافتند. سه مطالعه که هر کدام از آنها از کشورهای انگلستان و ایالات متحده آمریکا، یک مطالعه از ایتالیا، یک مطالعه از اسرائیل و یک مطالعه از فرانسه/پرتغال بودند. این مطالعات از پنج نوع NSAID موضعی استفاده کردند (ایندومتاسین 0.1% (indomethacin)، فلوربی‌پروفن 0.03% (flurbiprofen)، کتورولاک 0.5% (ketorolac)، ایندومتاسین 1%، دیکلوفناک 0.1% (diclofenac)). این مطالعات NSAIDهای موضعی را با قطره‌های آنتی‌بیوتیک چشمی، اشک مصنوعی، پچ چشمی و قطره‌های چشم ساختگی (دارونما (placebo)) مقایسه کردند. سه مطالعه از این مطالعات توسط تولید کننده تامین مالی شدند در حالی که شش مطالعه دیگر محل تامین منابع مالی خود را گزارش نکردند.
نتایج مرور نشان می‌دهد که:
- مشخص نیست که افراد درمان شده با NSAIDهای موضعی، با کاهش بالینی معنی‌داری از نظر درد در مقایسه با افراد درمان شده با دارونما یا مراقبت استاندارد (قطره‌های آنتی‌بیوتیک چشمی، اشک مصنوعی، پچ چشمی) روبه‌رو می‌شوند یا خیر اما ممکن است از مسکن‌های خوراکی کم‌تری استفاده کنند.
- تعداد عوارض جانبی مرتبط با دارو، و عوارض خراش‌های تروماتیک قرنیه (به عنوان مثال بهبودی یا عفونت ضعیف) گزارش شده (در دو کارآزمایی) کم بود.
این مرور تا چه زمانی به‌روز است؟
محققان کاکرین به جست‌وجوی مطالعاتی پرداختند که تا مارچ 2017 منتشر شده‌اند.
یافته‌های مطالعات وارد شده شواهد قوی را برای حمایت از استفاده از NSAIDهای موضعی در خراش‌های تروماتیک قرنیه ارائه نمی‌دهند. از آن‌جا که NSAIDها با هزینه‌های بالاتری نسبت به آنالژزی‌های خوراکی همراه هستند، این موضوع مهم است. هیچ کدام از این کارآزمایی‌ها به معیار پیامد اولیه ما، یعنی کاهش 30% یا بیش‌تر یا 50% یا بیش‌تر در شدت درد گزارش شده توسط شرکت‌کننده طی 24 ساعت اشاره نکردند.
خراش‌های تروماتیک قرنیه (traumatic corneal abrasions) نسبتا شایع است و توافقی در مورد آنالژزی در مدیریت آن وجود ندارد. لذا مهم است که اثربخشی بالینی و مشخصات ایمنی داروهای غیر-استروئیدی ضد-التهابی (non-steroidal anti-inflammatory drugs; NSAIDs) موضعی چشمی در مدیریت خراش‌های تروماتیک قرنیه را مستند کنیم.
شناسایی و ارزیابی تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) که به مقایسه استفاده از NSAIDهای موضعی با دارونما (placebo) یا هر گونه مداخله جایگزین برای آنالژزی در بزرگسالان مبتلا به خراش‌های تروماتیک قرنیه (از جمله خراش‌های قرنیه ناشی از برداشتن جسم خارجی)، به منظور کاهش درد و تاثیرات آن بر زمان بهبودی پرداخته باشند.
ما به جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (که شامل پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه چشم و بینایی در کاکرین)) (شماره 2، 2017)؛ MEDLINE Ovid (از 1946 تا 30 مارچ 2017)؛ Embase Ovid (از 1947 تا 30 مارچ 2017)؛ LILACS (بانک اطلاعاتی منابع علمی سلامت آمریکای لاتین و کارائیب) (از 1982 تا 30 مارچ 2017)؛ OpenGrey (سیستم اطلاعاتی منابع علمی خاکستری در اروپا) (www.opengrey.eu/)؛ در 30 مارچ 2017 جست‌وجو شد، ZETOC (از 1993 تا 30 مارچ 2017)؛ ISRCTN registry؛ (www.isrctn.com/editAdvancedSearch)؛ در 30 مارچ 2017 جست‌وجو شد، ClinicalTrials.gov؛ (www.clinicaltrials.gov)؛ در 30 مارچ 2017 جست‌وجو شد و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت؛ (www.who.int/ictrp/search/en)؛ که در 30 مارچ 2017 جست‌وجو شد، پرداختیم. از هیچ گونه محدودیت زمانی یا زبانی در جست‌وجوی الکترونیکی کارآزمایی‌ها استفاده نکردیم. فهرست منابع کارآزمایی‌های شناسایی شده را برای مطالعات بالقوه مرتبط‌تر کنترل کردیم.
RCTهایی که به مقایسه NSAIDهای موضعی با دارونما یا هر گونه مداخله جایگزین برای آنالژزی در بزرگسالان مبتلا به خراش‌های تروماتیک قرنیه پرداختند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم استخراج داده‌ها و ارزیابی خطرات سوگیری (bias) را در مطالعات وارد شده انجام دادند. قطعیت شواهد را با استفاده از سیستم درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) رتبه‌بندی کردیم.
نه مطالعه را وارد کردیم که معیارهای ورود را داشتند، و داده‌های مربوط به 637 شرکت‌کننده را گزارش کردند. این مطالعات در انگلستان، ایالات متحده آمریکا، اسرائیل، ایتالیا، فرانسه و پرتغال انجام شدند. این مطالعات پنج نوع از NSAIDهای موضعی (ایندومتاسین 0.1% (indomethacin)، فلوربی‌پروفن 0.03% (flurbiprofen)، کتورولاک 0.5% (ketorolac)، ایندومتاسین 1%، دیکلوفناک 0.1% (diclofenac)) را با کنترل کننده (شامل مراقبت استاندارد و در چهار مطالعه از قطره‌های چشمی دارونما استفاده کردند) مقایسه کردند. به‌طور کلی، این مطالعات در معرض خطر بالا یا نامشخص سوگیری قرار داشتند (به ویژه سوگیری انتخاب و گزارش‌دهی). هیچ کدام از مطالعات وارد شده معیارهای پیامد اولیه این مرور را، یعنی کاهش 30% یا بیش‌تر یا 50% یا بیش‌تر را در شدت درد گزارش شده توسط خود شرکت‌کننده طی 24 ساعت گزارش نکردند. چهار کارآزمایی، که شامل داده‌های مربوط به 481 شرکت‌کننده تحت درمان با NSAIDها یا کنترل (دارونما/مراقبت استاندارد) بود، استفاده از آنالژزی «نجات» را در 24 ساعت به عنوان یک معیار پروکسی کنترل درد گزارش کردند. NSAIDهای موضعی با کاهش نیاز به آنالژزی خوراکی در مقایسه با کنترل همراه بود (خطر نسبی (RR): 0.46؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.34 تا 0.61؛ شواهد با قطعیت پائین). تقریبا 4 فرد از 10 فرد گروه کنترل در 24 ساعت از آنالژزی نجات استفاده کردند. هیچ داده‌ای در مورد استفاده از آنالژزی در 48 یا 72 ساعت در دسترس نبود.
یک کارآزمایی (28 شرکت‌کننده) میزان خراش‌های بهبود یافته را پس از 24 و 48 ساعت گزارش کرد. این پیامدها در هر دو بازوی کارآزمایی مشابه بود. (RR: 1.00 در 24 ساعت (0.81 تا 1.23)؛ (RR: 1.00 در 48 ساعت (0.88 تا 1.14)؛ شواهد با قطعیت پائین). در گروه کنترل نه مورد از 10 خراش‌ها در 24 ساعت بهبود یافت و درون 48 ساعت تمام خراش‌ها بهبود یافتند. عوارض ناشی از خراش‌های قرنیه در 6 مطالعه (609 شرکت‌کننده) گزارش شد و با فراوانی کم‌تر گزارش شدند (4 عارضه، 1 مورد در گروه NSAIDها (عود خراش‌های قرنیه) و 3 مورد در گروه کنترل (2 مورد عود خراش‌های قرنیه و 1 مورد آبسه قرنیه)، شواهد با قطعیت بسیار پائین). حوادث جانبی (AEs) امکان‌پذیر مرتبط با دارو در دو کارآزمایی (163 شرکت‌کننده)، با تعداد اندکی حادثه جانبی گزارش شد (4 مورد AE؛ 3 مورد در گروه NSAID، از جمله ناراحتی/فتوفوبیا (نورگریزی) در القا (instillation)، پرخونی ملتحمه (conjunctival hyperaemia) و کهیر و 1 مورد در گروه کنترل، آبسه قرنیه) شواهد با قطعیت بسیار پائین.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.