پیامهای کلیدی
- مراقبت ترخیص انتقالی (transitional discharge care) (مداخلهای که از انتقال فرد از بیمارستان به جامعه حمایت میکند) ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت را در پذیرش در بیمارستان و کیفیت زندگی ایجاد کند، و ممکن است عملکرد روزانه فرد را بهبود بخشد، و اینکه وقتی بیماران به منزل باز میگردند چقدر از درمان خود راضی هستند، اما در مورد نتایج آن مطمئن نیستیم.
- نتایج در مورد هزینههای اجرای برنامه مراقبت ترخیص انتقالی قطعی نیستند، و مطالعات هیچ اطلاعاتی را در مورد عود (بحران جدید سلامت روان) یا عوارض جانبی ارایه نکردند.
- ما به انجام مطالعات بیشتر و بهتری برای بررسی نحوه حمایت از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلالات مرتبط با اسکیزوفرنی در طول انتقال از بیمارستان به سطح جامعه نیاز داریم.
اسکیزوفرنی چیست؟
اسکیزوفرنی یک بیماری روانی مزمن و شدید است که در آن افراد دچار توهم (hallucination) (که افراد چیزهایی را میشنوند، میبینند، بو میکنند، میچشند یا احساس میکنند چیزهایی هستند که واقعی به نظر میرسند اما فقط در ذهنشان وجود دارند) و هذیان (delusion) (اعتقاد قوی به چیزی که واقعیت ندارد) میشوند، که میان دیگر نشانههای ناتوانکننده، منجر به کیفیت پائین زندگی میشوند. افراد مبتلا به اختلالات مرتبط با اسکیزوفرنی، نشانههایی مشابه نشانههای اسکیزوفرنی دارند. این بیماری متفاوت است، و افراد در زمانهای مختلف، نشانههای مختلفی را نشان میدهند، و اغلب برای درمان نیاز به بستری در بیمارستان پیدا میکنند.
زمانی که یک فرد مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلالات مرتبط با اسکیزوفرنی از بیمارستان مرخص شود، چه اتفاقی میافتد؟
افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلالات مرتبط با اسکیزوفرنی، گاهی برای بهبودی در سلامت خود در بیمارستان بستری میشوند، و پس از آن به منزل یا دیگر مراکز مراقبتی انتقال داده میشوند. این انتقال ممکن است برای آنها و مراقبانشان دشوار و ترسناک باشد، و برای سازگاری نیاز به کمک داشته باشند. برخی مداخلات برای حمایت از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلالات مرتبط با اسکیزوفرنی پس از ترخیص از بیمارستان ایجاد شدهاند، مانند مدیریت مورد با راهنمایی متخصص یا مراقبت مداوم با پرستار.
مراقبت ترخیص انتقالی چیست؟
مراقبت ترخیص انتقالی، مداخلهای است که از افرادی که از بیمارستان خارج میشوند، حمایت میکند تا نیازهای پزشکی، عملکردی و عاطفی آنها را پوشش دهد. این امر پیش از ترخیص از بیمارستان شروع شده و تا زمانی که افراد به منزل یا مراکز مراقبتی خود اطمینان پیدا کنند، ادامه مییابد. این روند ممکن است شامل کمک به تهیه مسکن؛ برقراری ارتباط و هماهنگی میان کارکنان مراقبتهای سلامت، بیماران و خانوادهها؛ برنامهریزی جلسات؛ برگزاری جلسات با خانوادهها؛ بازدید از محل زندگی؛ جلسات گفتار درمانی؛ پشتیبانی تلفنی و حضوری؛ و گروههای حمایتی با تمرکز بر تفریح، دارو درمانی، خرید، پختوپز و مسوولیتهای مالی، باشد.
ما به دنبال چه یافتهای بودیم؟
ما خواستیم بدانیم که مراقبتهای ترخیص انتقالی به افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلالات مرتبط با اسکیزوفرنی هنگام ترک بیمارستان کمک میکنند یا خیر، به خصوص اگر نرخ بروز بحران جدید سلامت روان (عود)، پذیرش مجدد در بیمارستان، عملکرد کلی در زندگی روزانه، رضایت از مراقبت دریافتی، کیفیت زندگی، عوارض جانبی، و هزینهها را تغییر دهند.
ما چه کاری را انجام دادیم؟
ما برای یافتن مطالعاتی جستوجو کردیم که بررسی کردند مراقبت ترخیص انتقالی، در مقایسه با عدم استفاده از آن یا مراقبتهای معمول، در بزرگسالان مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلالات مرتبط با اسکیزوفرنی موثر بود یا خیر.
ما به چه نتایجی رسیدیم؟
ما 12 مطالعه را با 1748 بیمار پیدا کردیم که مراقبتهای ترخیص انتقالی را با مراقبتهای معمول مقایسه کردند.
مراقبت ترخیص انتقالی ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت را در بستری شدن در بیمارستان ایجاد کند (4 مطالعه، 462 نفر). مراقبت ترخیص انتقالی ممکن است عملکرد بیمار را بهبود بخشد (4 مطالعه، 437 نفر) و ممکن است رضایت افراد را از مراقبت افزایش دهد (1 مطالعه، 76 نفر)، اما در مورد نتایج بسیار نامطمئن هستیم. مراقبت ترخیص انتقالی ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت را در کیفیت زندگی ایجاد کند (4 مطالعه، 748 نفر). نتایج در مورد هزینهها قطعی نبودند، زیرا مطالعه، روشهای انجام را بهطور کامل گزارش نکرد (1 مطالعه، 124 نفر).
هیچ یک از مطالعات واردشده، دادههایی را برای عود یا عوارض جانبی مراقبت ترخیص انتقالی ارایه نکردند.
محدودیتهای شواهد چه هستند؟
همه 12 مطالعه مشکلاتی در روشهای خود داشتند و نتایج ناسازگار بودند. برخی مطالعات شامل افراد مبتلا به دیگر اختلالات روانی بودند، بنابراین نتایج ممکن است مستقیما برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلالات مرتبط با اسکیزوفرنی اعمال نشوند. بنابراین، ما اعتماد بسیار کمی به یافتههای خود داریم.
این شواهد تا چه زمانی بهروز است؟
شواهد تا دسامبر 2022 بهروز است.
در حال حاضر هیچ شواهد روشنی به نفع یا علیه اجرای مداخلات ترخیص انتقالی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی وجود ندارد. مداخلات ترخیص انتقالی ممکن است میزان رضایت و عملکرد بیمار را بهبود بخشند، اما این شواهد نیز بسیار نامطمئن است. برای تحقیقات آینده، ارتقای سطح کیفیت انجام مطالعه و ارایه گزارش این کارآزماییها، از جمله استفاده از ابزارهای معتبر برای اندازهگیری پیامدهای آنها، مهم است.
اسکیزوفرنی یک بیماری روانی مزمن است که با هذیان، توهم، و ناتوانی مهم عملکردی و اجتماعی مشخص میشود. مداخلاتی که به عنوان «انتقالی یا transitional» برچسبگذاری شدهاند، به برنامههای مراقبتی افزوده میشوند که در طول بستری در بیمارستان برای آماده شدن بیماران برای ترخیص انجام میشوند. آنها همچنین شامل مداخلاتی هستند که برای حمایت از افراد مبتلا به بیماری روانی جدی هنگام انتقال از بیمارستان به جامعه پس از ترخیص اعمال میشوند. مداخلات ترخیص انتقالی با ایجاد هماهنگی در سطوح مختلف سیستم سلامت، ممکن است نیازهای آتی بیمار را پس از ترخیص پیشبینی کنند که میتوانند بهطور موثر تداوم مراقبت را در جامعه تضمین کنند. این امر از طریق ارایه روابط درمانی رخ میدهد که یک شبکه بیخطر را در سراسر فرآیندهای ترخیص و ورود مجدد بیمار به جامعه، برای بهبودی در وضعیت عمومی کاربران، سطح عملکرد، استفاده از منابع سلامت، و رضایت از مراقبت، ایجاد میکند.
ارزیابی تاثیرات مداخلات ترخیص انتقالی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی.
در 7 دسامبر 2022، پایگاه ثبت کارآزماییهای مبتنی بر مطالعه گروه اسکیزوفرنی در کاکرین را جستوجو کردیم، که مبتنی بر CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ PubMed؛ CINAHL؛ ClinicalTrials.gov؛ ISRCTN؛ PsycINFO؛ و WHO ICTRP است.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled trials; RCTs) که تاثیرات مداخلات ترخیص انتقالی را در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی و اختلالات مرتبط با اسکیزوفرنی ارزیابی کردند. مداخلات واجد شرایط شامل سه عنصر کلیدی بودند: برنامهریزی پیش از ترخیص، هماهنگی مراقبت و پیگیری، و ارایه حمایت پس از ترخیص.
از روشهای استاندارد کاکرین استفاده کردیم. پیامدهای این مرور شامل وضعیت کلی (عود)، استفاده از خدمات (بستری شدن در بیمارستان)، عملکرد عمومی، رضایت از مراقبت، عوارض جانبی/رویدادها، کیفیت زندگی، و هزینههای مستقیم بودند. برای پیامدهای دو حالتی (binary)، خطرات نسبی (RRs) و 95% فواصل اطمینان (CIs) آنها را محاسبه کردیم. برای پیامدهای پیوسته (continuous outcome)، تفاوت میانگین (MD) یا تفاوت میانگین استانداردشده (SMD) و 95% CIs آنها را محاسبه کردیم. برای بررسی قطعیت شواهد، از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE) استفاده کردیم.
ما 12 مطالعه را با 1748 شرکتکننده پیدا کردیم که مداخلات ترخیص انتقالی را با مراقبتهای معمول مقایسه کردند. همگی، RCTهای گروه موازی (parallel-group) بودند. هیچ مطالعهای وضعیت کلی (عود) را ارزیابی نکرده یا دادههای مربوط به تاثیرات/عوارض جانبی را گزارش نکرد. همه مطالعات دارای خطر سوگیری (bias) بالا بودند که عمدتا به دلیل نگرانیهای جدی در مورد پنهانسازی تخصیص (allocation concealment)، انحراف از مداخلات مورد نظر، اندازهگیری پیامدها، و دادههای از دست رفته پیامد بود.
مداخلات ترخیص انتقالی ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت را در استفاده از خدمات (بستری شدن در بیمارستان) در پیگیریهای کوتاهمدت و طولانیمدت ایجاد کنند، اما شواهد بسیار نامشخص است (RR: 1.18؛ 95% CI؛ 0.55 تا 2.50؛ I 2 = 54%؛ 4 مطالعه، 462 شرکتکننده، شواهد با قطعیت بسیار پائین). مداخله ترخیص انتقالی ممکن است سطوح عملکرد را پس از ترخیص افزایش دهد (تغییر بالینی مهم در عملکرد کلی) (SMD: 0.95؛ 95% CI؛ 0.06- تا 1.97؛ I² = 95%؛ 4 مطالعه، 437 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) و ممکن است نسبت شرکتکنندگان راضی از مداخله را افزایش دهد (تغییر بالینی مهم در میزان رضایت) (RR: 1.96؛ 95% CI؛ 1.37 تا 2.80؛ 1 مطالعه، 76 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)، اما شواهد برای هر دو پیامد بسیار نامشخص است. مداخله ترخیص انتقالی نسبت به درمان معمول ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت را در کیفیت زندگی ایجاد کند (SMD: 0.24؛ 95% CI؛ 0.30- تا 0.78؛ I² = 90%؛ 4 مطالعه، 748 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)، اما ما بسیار نامطمئن هستیم. برای هزینههای مستقیم، یک مطالعه با 124 شرکتکننده جزئیات کامل را گزارش نکرد و بنابراین نتایج قطعی نبودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.