ما 8 مطالعه را با 381 شرکت‌کننده وارد کردیم. سه مورد از آنها RCTهای گروه موازی، سه مورد RCTهای متقاطع و دو مورد هم کارآزمایی متقاطع شبه‌-تصادفی‌سازی شده بودند. همه مطالعات عینک‌ها را ارزیابی کردند، مطالعاتی انجام نشده بود که لنزهای تماسی یا جراحی را ارزیابی کرده باشند. هفت مطالعه عینک‌های کامپیوتری را با حداقل یک محدوده کانونی برای فاصله صفحه کامپیوتر با یا بدون مناطق کانونی اضافی در افراد دارای پیرچشمی ارزیابی کردند. شش مطالعه عینک‌های کامپیوتری را با انواع دیگر عینک‌ها مقایسه کردند و یک مطالعه آنها را با ارزیابی ارگونومی در محیط کار مقایسه کرد. در مطالعه هشتم، تصحیح بهینه خطای انکساری با استفاده از تصحیح واقعی تصویر مورد استفاده مقایسه شد. دو مطالعه عینک‌های کامپیوتری را در افرادی که مبتلا به استنوپیا شده بودند مورد بررسی قرار دادند اما برای دیگران عینک‌ها بدون توجه به علائم، به تمام کاربران ارائه شد. خطر سوگیری (bias) در پنج مطالعه نامشخص، در دو مطالعه بالا و در یک مطالعه پایین بود. استنوپیا به صورت خستگی چشم یا نمره خلاصه‌ای از علائم تعریف شد اما مطالعاتی در مورد کیفیت زندگی مرتبط با سلامت انجام نشد. حوادث جانبی به صورت سردرد، تهوع یا سرگیجه اندازه‌گیری شد. میانه نمرات استنوپیا در ابتدای مطالعات حدود 30 درصد از حداکثر امتیاز ممکن بود.

عینک کامپیوتری پیشرفته در برابر عینک‌های مونو‌فوکال
در یک مطالعه، اختلاف قابل‌توجهی در استنوپیا بین عینک‌های مختلف پیشرفته کامپیوتری و عینک‌های کامپیوتری تک‌کانونی پس از یک سال پیگیری وجود نداشت (تفاوت میانگین (MD) تغییر نمرات: 0.23؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.0- تا 5.4 در مقیاس VAS صد میلی‌متری؛ شواهد با کیفیت پائین). برای سردرد نتایج به نفع عینک پیشرفته بود.

عینک رایانه‌ای پیشرفته با تمرکز متوسط در قسمت بالایی عینک در برابر عینک‌های دیگر
در دو مطالعه، عینک‌های کامپیوتری پیشرفته با تمرکز متوسط منجر به کاهش اندک در علایم استنوپیا شد (SMD: -0.49؛ 95% CI؛ 0.75 - تا 0.23-؛ شواهد با کیفیت پائین)، اما نه در نمره سردرد در کوتاه‌مدت در مقایسه با عینک‌های عینک پیشرفته با هدف کلی. کاهش اندک مشابهی در سرگیجه رخ داد. در پیگیری میان‌مدت، در یک مطالعه اندازه اثر از نظر آماری معنی‌دار نبود (SMD: -0.64؛ 95% CI؛ 1.40- تا 0.12). این مطالعه عوارض جانبی را گزارش نکرد.

مطالعه دیگری تفاوت قابل توجهی را در استنوپیا بین عینک‌های پیشرفته کامپیوتری و عینک‌های تک‌کانونی کامپیوتری پس از یک سال پیگیری نیافت (MD نمرات تغییر: 1.44؛ 95% CI؛ 6.95- تا 9.83 در مقیاس VAS صد میلی‌متری؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). نتایج در طول مطالعات متناقض بودند.

عینک کامپیوتری پیشرفته با تمرکز دور در قسمت بالایی عینک در برابر عینک‌های دیگر
در یک مطالعه، پس از چهار هفته پیگیری تفاوت قابل ملاحظه‌ای در تعداد افراد مبتلا به استنوپیا بین عینک کامپیوتری پیشرفته با عینک کامپیوتری با تمرکز دور و دوکانونی (bifocal) وجود نداشت (OR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.40 تا 2.50؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). تعداد افراد مبتلا به سردرد، حالت تهوع و سرگیجه نیز بین گروه‌ها تفاوت نداشت.

مطالعه دیگر تفاوت قابل ملاحظه‌ای را در استنوپیا بین عینک کامپیوتری پیشرفته با تمرکز دور و عینک کامپیوتری تک‌کانونی پس از یک سال پیگیری نشان نداد (MD نمرات تغییر: 1.79-؛ 95% CI؛ 11.60- تا 8.02 در مقیاس VAS صد میلی‌متری؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). اثرات آن بر سردردها متناقض بود.

یک مطالعه تفاوتی را بین عینک‌های کامپیوتری پیشرفته با تمرکز دور و عینک‌های سه‌کانونی در تاثیر آنها بر شدت خستگی چشم (MD: -0.50؛ 95% CI؛ 1.07- تا 0.07؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا بر فراوانی خستگی چشم (MD: -0.75؛ 95% CI؛ 1.61- تا 0.11؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) نشان نداد.

عینک کامپیوتری پیشرفته در برابر ارزیابی ارگونومیک با عینک‌های همیشگی (رایانه)
یک مطالعه نشان داد عینک‌های کامپیوتری که برای نیازهای فردی بهینه شده‌اند، نمره مجموع استنوپیا را بیشتر از ارزیابی ارگونومیک و عینک همیشگی (کامپیوتری) کاهش می‌دهند (MD: -8.9؛ 95% CI؛ 16.47- تا 1.33-؛ مقیاس 0 تا 140؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، اما تاثیری بر فراوانی خستگی چشم نداشتند (OR: 1.08؛ 95% CI؛ 0.38 تا 3.11؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).

ما به دلیل خطر سوگیری در مطالعات وارد شده، ناسازگاری در نتایج و عدم اطمینان، کیفیت شواهد را به پائین یا بسیار پائین رساندیم.