افراد مبتلا به بی‌نظمی در فعالیت قلب، دارای دریچه‌های مکانیکی قلب، و اختلالات لخته شدن، در معرض خطر افزایش لخته خونی هستند، که می‌تواند منجر به سکته مغزی یا مرگ شود. مصرف وارفارین (warfarin) این خطر را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. با این حال، مصرف بیش از حد وارفارین می‌تواند منجر به خونریزی شدید شود، در حالی که مصرف کم آن از مزایای آن می‌کاهد. برای نظارت بر این موضوع، بیمارانی که وارفارین مصرف می‌کنند باید آزمایش‌های خونی منظم داشته باشند تا بررسی کنند که دوز وارفارین آنها به اندازه کافی پایدار است تا تعادل صحیح را پیدا کنند. شواهدی وجود دارد که افزودن دوز کم ویتامین K به وارفارین این تعادل را بهبود می‌بخشد. پیامدهای اولیه در این مرور، ارزیابی آن بود که افزودن ویتامین K با دوز پائین به وارفارین، چه تاثیری بر زمان صرف‌شده برای اولین INR در محدوده؛ میانگین در محدوده درمانی؛ یا هر گونه عارضه جانبی، مانند حوادث ترومبوآمبولی، خونریزی، یا مرگ‌ومیر، دارد. ما دو مطالعه را پیدا کردیم که معیارهای ورود را داشتند. هیچ یک از مطالعات، زمان صرف‌شده را برای اولین INR در محدوده، گزارش نکردند. یک مطالعه فقط به صورت چکیده در دسترس بود، بنابراین نتوانستیم نتایج را به‌طور کامل تفسیر کنیم. با این وجود، پیشنهاد کرد که افزودن ویتامین K هیچ فایده‌ای ندارد. مطالعه دوم با دوره شش ماه، دوز کمی را از ویتامین K (150 میکروگرم در روز) یا دارونما (placebo) به شرکت‌کنندگانی ارایه کرد که وارفارین مصرف می‌کردند و کنترل ضعیف INR داشتند. این مطالعه میانگین زمانی را در محدوده درمانی به صورت درصد گزارش کرد و دریافت که در گروهی از شرکت‌کنندگان که کنترل ضعیف INR داشتند، افزودن 150 میکروگرم ویتامین K خوراکی کنترل وضعیت ضدانعقاد آنها را به‌طور قابل توجهی بهبود بخشید. با این حال، مطالعه نسبتا کوچک بود. هیچ یک از این مطالعات وقوع عارضه جانبی را، مانند ترومبوآمبولی، خونریزی یا مرگ، گزارش نکردند. ما به این نتیجه رسیدیم که انجام مطالعات بزرگتر و با کیفیت بالاتر بیشتری لازم است تا نتیجه‌گیری شود که افزودن ویتامین K به وارفارین برای بیمارانی که وارفارین را شروع کرده یا از قبل وارفارین مصرف می‌کردند، کنترل ضدانعقاد آنها را بهبود می‌بخشد یا خیر.
دو مطالعه واردشده در این مرور، مقایسه کردند که افزودن دوز پائین (150 تا 175 میکروگرم) ویتامین K به رژیم درمانی شرکت‌کنندگانی که پاسخ درمانی با تنوع بالا به وارفارین داشتند، باعث بهبود کنترل INR آنها شد یا خیر. یک مطالعه بهبودی قابل توجهی را نشان داد، در حالی که مطالعه کوچکتر (که فقط به صورت چکیده منتشر شد) هیچ مزیت کلی را نشان نداد. در حال حاضر، داده‌های کافی برای نشان دادن یک مزیت کلی از آن وجود ندارد. برای بررسی اینکه مصرف ویتامین K با دوز پائین باعث بهبود کنترل INR در افرادی می‌شود که وارفارین را شروع کرده یا از قبل مصرف می‌کردند، انجام کارآزمایی‌های بزرگتر و با کیفیت بالاتر نیاز است.
استفاده موثر از وارفارین (warfarin) شامل حفظ نسبت نرمال شده بین‌المللی (international normalised ratio; INR) در محدوده درمانی نسبتا باریکی است. با این حال، بیماران به‌طور گسترده‌ای به دوز وارفارین خود پاسخ می‌دهند. انعقاد بیش از حد می‌تواند منجر به افزایش خطر خونریزی شدید شود، در حالی که انعقاد کم می‌تواند به افزایش تشکیل لخته بی‌انجامد. شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه بیمارانی که پاسخ متفاوتی به وارفارین می‌دهند ممکن است از درمان همزمان با دوز کم ویتامین K بهره‌مند شوند.
ارزیابی تاثیرات مصرف همزمان ویتامین K خوراکی با دوز پائین برای کنترل ضدانعقاد یا آنتی‌کوآگولاسیون در بیمارانی که دوز نگهدارنده وارفارین را شروع کرده یا آن را مصرف می‌کنند .
برای شناسایی مرورهای قبلی، بانک اطلاعاتی خلاصه مطالعات مروری تاثیرات (DARE از طریق کتابخانه کاکرین ، Wiley) را جست‌وجو کردیم (شماره 2، 2011). برای شناسایی مطالعات اولیه، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL از طریق کتابخانه کاکرین ، Wiley) (شماره 2، 2014)، بانک اطلاعاتی Ovid MEDLINE (R) In-Process & Other Non-Indexed Citations و Ovid MEDLINE (R) (OvidSP) (1946 تا 25 فوریه 2014)، Embase (OvidSP) (1974 تا هفته 8 از 2014)، Science Citation Index Expanded™ & Conference Proceedings Citation Index - Science (Web of Science™) (1945 تا 27 فوریه 2014)، و بانک اطلاعاتی ارزیابی اقتصاد NHS (یا NHS EED) (از طریق کتابخانه کاکرین ، Wiley) (شماره 2، 2014) را جست‌وجو کردیم. هیچ محدودیتی را برای زبان نگارش یا زمان انتشار مقاله اعمال نکردیم. از روش‌های کمکی برای شناسایی منابع علمی خاکستری (grey literature) و مطالعات در حال انجام استفاده کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) برای مقایسه افزودن ویتامین K در مقابل دارونما (placebo) در بیمارانی که وارفارین را شروع کرده یا از قبل مصرف می‌کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را از مطالعات واردشده انتخاب و استخراج کردند. در موارد اختلاف‌نظر، نویسنده سوم به اجماع نظر کمک کرد. ما خطر سوگیری (bias) را نیز ارزیابی کردیم.
ما دو مطالعه را، شامل 100 شرکت‌کننده، برای ورود به این مرور یافتیم. ما دریافتیم که خطر سوگیری در تعدادی از حوزه‌ها نامشخص بود. هیچ یک از مطالعات، زمان صرف‌شده را برای اولین INR در محدوده، گزارش نکردند.
فقط یک مطالعه (70 شرکت‌کننده) میانگین زمان را در محدوده درمانی به صورت درصد گزارش کرد. این مطالعه نشان داد در گروهی از شرکت‌کنندگان که کنترل INR ضعیفی داشتند، افزودن 150 میکروگرم (mcg) ویتامین K خوراکی، کنترل وضعیت ضدانعقاد را در افرادی که بی‌ثباتی غیرقابل توضیح در پاسخ به وارفارین داشتند، به‌طور قابل توجهی بهبود بخشید. مطالعه دوم (30 شرکت‌کننده) تاثیر مصرف 175 میکروگرم ویتامین K خوراکی را در مقابل دارونما بر شرکت‌کنندگانی با تنوع بالا در سطوح INR گزارش کرد. این مطالعه نتیجه گرفت که درمان کمکی با ویتامین K، پایداری ضدانعقاد را برای شرکت‌کنندگان تحت درمان مزمن با ضدانعقاد، به‌طور قابل توجهی بهبود نبخشید. با این حال، این مطالعه فقط به صورت چکیده در دسترس بود، و ارتباط با نویسنده اصلی تایید کرد که هیچ مقاله دیگری از آن وجود ندارد. بنابراین، این نتیجه‌گیری را با احتیاط تفسیر کردیم. هیچ یک از مطالعات، وقوع حوادث ترومبوآمبولی، خونریزی، یا مرگ‌ومیر ناشی از افزودن ویتامین K کمکی را گزارش نکردند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.