پیشینه
قفسه سینه شناور (flail chest)، یک اصطلاح پزشکی است که شکستگی‌های متعدد دنده را زمانی که دنده‌ها در بیش از یک مکان شکسته یا در‌رفته باشند و دیگر کاملا به استخوان‌های سایر دنده‌ها متصل نباشند، توصیف می‌کند. وقتی فردی که به این طریق آسیب دیده، نفس می‌کشد، قسمت شکسته ممکن است به روشی متفاوت در مقایسه با بقیه دیواره قفسه سینه حرکت کند. قفسه سینه شناور، می‌تواند باعث شود که فرد دچار مشکل در تنفس شود، در این صورت ممکن است برای او ونتیلاسیون مکانیکی (تنفس با کمک ماشین) لحاظ شود. به منظور اتصال مجدد دنده‌های شکسته، گاهی جراحی انجام می‌شود.
هدف نویسندگان این مرور، بررسی تاثیرات و بی‌خطری (safety) روش جراحی در مقایسه با عدم-جراحی در افراد مبتلا به قفسه سینه شناور بود.
ویژگی‌های مطالعه
بانک‌های اطلاعاتی علمی را برای یافتن مطالعات مقایسه‌ای درمان به روش جراحی با درمان غیر-جراحی در بزرگسالان یا کودکان مبتلا به قفسه سینه شناور جست‌وجو کردیم.
نتایج کلیدی
در این مرور، سه مطالعه را انتخاب کردیم که شامل 123 شرکت‌کننده بودند. در این مطالعات، افراد مبتلا به قفسه سینه شناور، طور تصادفی در گروه‌های مطالعه روش جراحی یا عدم-جراحی قرار گرفتند.
نتایج نشان می دهد که انجام جراحی برای ترمیم دنده‌های شکسته باعث کاهش پنومونی، دفورمیتی قفسه سینه، تراکئوستومی، نیز کاهش مدت زمان وابستگی به ونتیلاسیون مکانیکی و مدت زمان نیاز به بستری در بخش ICU می‌شود. هیچ تفاوتی در میزان مرگ‌ومیرها میان افرادی که تحت عمل جراحی قرار گرفتند یا بدون جراحی درمان شدند، وجود نداشت. از آنجا که در این سه مطالعه فقط شش نفر جان خود را به دلایل مختلف از دست دادند، انجام پژوهش بیشتری مورد نیاز است تا به طور قطع مشخص شود که کدام درمان برای کاهش میزان مرگ‌ومیرها بهتر است.
این سه مطالعه کوچک نشان دادند که درمان به روش جراحی در کاهش پنومونی، دفورمیتی قفسه سینه، تراکئوستومی، مدت زمان وابستگی به ونتیلاسیون مکانیکی و مدت زمان نیاز به بستری در ICU نسبت به مدیریت غیر-جراحی ارجحیت دارد. انجام پژوهش بیشتری لازم است تا بدانیم کدام درمان برای کاهش موارد مرگ‌ومیر بهتر است. در حال حاضر، سه مطالعه دیگر توسط پژوهشگران در ایالات متحده و کانادا در حال انجام بوده، و نتایج در آینده در این مرور گنجانده خواهند شد.
شواهدی از سه مطالعه کوچک وجود داشت که نشان داد درمان به روش جراحی در کاهش پنومونی، دفورمیتی قفسه سینه، تراکئوستومی، مدت زمان وابستگی به ونتیلاسیون مکانیکی و مدت زمان نیاز به بستری در ICU نسبت به مدیریت غیر-جراحی ارجحیت دارد. برای تائید این نتایج و تشخیص تاثیرات احتمالی جراحی بر میزان مورتالیتی، انجام مطالعات بیشتری با طراحی خوب و با حجم نمونه کافی مورد نیاز است.
ترومای قفسه سینه (thoracic trauma; TT)، میان افرادی که آسیب‌های تروماتیک متعدد دارند، شایع است. یکی از آسیب‌های ناشی از TT، از دست دادن ثبات قفسه سینه ناشی از شکستگی‌های متعدد دنده‌هاست که تحت عنوان قفسه سینه شناور (flail chest; FC) شناخته می‌شود. فرد مبتلا به قفسه سینه شناور (FC) را می‌توان به‌طور محافظه‌کارانه با لوله‌گذاری دهانی-نایی (orotracheal intubation) و ونتیلاسیون مکانیکی (تثبیت پنوماتیک داخلی) درمان کرد، اما ممکن است برای تثبیت شکستگی‌های دنده‌ای، تحت عمل جراحی نیز قرار گیرد.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) تثبیت به روش جراحی در مقایسه با مدیریت بالینی در افراد مبتلا به FC.
جست‌وجو را در تاریخ 12 می 2014 انجام دادیم. پایگاه ثبت تخصصی گروه آسیب‌ها و صدمات در کاکرین؛ پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ کتابخانه کاکرین)؛ MEDLINE (OvidSP)؛ EMBASE Classic و EMBASE (OvidSP)؛ CINAHL Plus (EBSCO)؛ ISI WOS (SCI-EXPANDED, SSCI, CPCI-S، و CPSI-SSH) و پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی را جست‌وجو کردیم. هم‌چنین فهرست منابع را غربالگری کرده، و با کارشناسان در این زمینه تماس گرفتیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده در زمینه درمان به روش جراحی در برابر درمان غیر-جراحی در افراد مبتلا به FC.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌های مرتبط را انتخاب کرده، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی، و داده‌ها را استخراج کردند.
سه مطالعه با مشارکت 123 نفر وارد کردیم. روش‌های مورد استفاده برای کورسازی شرکتکنندگان و محققان نسبت به گروه درمان گزارش نشدند، اما از آنجا که مقایسه درمان به روش جراحی با درمان دارویی است، اجتناب از این سوگیری دشوار است. در این دو مطالعه، هیچ توصیفی از پنهان‌سازی توالی تصادفی‌سازی وجود نداشت.
هر سه مطالعه، مورتالیتی را گزارش کردند، و در دو مطالعه مرگ‌ومیر رخ داد. هیچ شواهد بارزی مبنی بر وجود تفاوت در میزان مورتالیتی میان گروه‌های درمانی وجود نداشت (خطر نسبی (RR): 0.56؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.13 تا 2.42)؛ هر چند که تجزیهوتحلیل به اندازه‌ای قوی نبود که تفاوتی را میان گروه‌ها شناسایی کند. از 123 نفری که به‌طور تصادفی تحت درمان قرار گرفتند، شش نفر فوت کردند؛ علل مرگ‌ومیر عبارت بودند از پنومونی، آمبولی ریه، مدیاستینیت (mediastinitis) و شوک سپتیک.
میان افرادی که به صورت تصادفی برای جراحی انتخاب شدند، کاهش پنومونی (RR: 0.36؛ 95% CI؛ 0.15 تا 0.85؛ سه مطالعه؛ 123شرکت‌کننده)، دفورمیتی قفسه سینه (RR: 0.13؛ 95% CI؛ 0.03 تا 0.67؛ دو مطالعه؛ 86 شرکت‌کننده) و تراکئوستومی (RR: 0.38؛ 95% CI؛ 0.14 تا 1.02؛ دو مطالعه؛ 83شرکت‌کننده) مشاهده شد. مدت زمان وابستگی به ونتیلاسیون مکانیکی، مدت زمان نیاز به بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) و مدت بستری در بیمارستان در سه مطالعه اندازه‌گیری شدند. به دلیل تفاوت در گزارش‌دهی این پیامدها، نتوانستیم نتایج را ترکیب کنیم و آنها را به طور جداگانه فهرست کرده‌ایم. درد قفسه سینه، احساس گرفتگی در قفسه سینه، درد بدن و عوارض جانبی هر کدام در یک مطالعه اندازه‌گیری شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.