سوال مطالعه مروری:
آیا تکنیک‌های تشنج‌زدایی برای مدیریت آژیتاسیون یا پرخاشگری ناشی از سایکوز موثر هستند؟
پیشینه
پرخاشگری، تمایل به ایجاد صدمه است، صرف‌نظر از این که به صورت رفتاری باشد یا به طور صریح بیان شود و صرف‌نظر از اینکه آسیب فیزیکی پایدار باشد یا خیر.
تشنج‌زدایی (de-escalation) یک مداخله روانی‌اجتماعی برای مدیریت رفتار پرخاشگرانه یا آژیته شده است. در این روش از تکنیک‌هایی استفاده می‌شود که به افراد مبتلا به پرخاشگری یا آژیتاسیون کمک می‌کند تا احساسات خود را مانیتور و رفتار خود را کنترل کنند و تلاش کنند رفتارهای تهاجمی را متوقف کنند.
جست‌وجوها
ما برای یافتن کارآزمایی‌های که افراد مبتلا به سایکوز را با رفتارهای پرخاشگرانه و آژیته شده برای دریافت تکنیک‌های تشنج‌زدایی، مراقبت استاندارد یا مداخلات دیگری برای مدیریت پرخاشگری تصادفی‌سازی کردند، جست‌وجوهای الکترونیکی انجام دادیم (آخرین جست‌وجو در اپریل 2016 انجام شد). سیصد و چهل‌وپنج رکورد توسط نویسندگان مرور یافت و بررسی شد.
نتایج
هیچ کارآزمایی‌ای شرایط ورود به مرور را نداشت. در حال حاضر شواهدی مبتنی بر کارآزمایی که به ارزیابی اثربخشی تکنیک‌های تشنج‌زدایی برای مدیریت پرخاشگری یا آژیتاسیون پرداخته باشد، وجود ندارد.
نتیجه‌گیری‌ها
مشخص نیست که چرا کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده وجود ندارد. مسائل متعددی مانند هزینه، ملاحظات اخلاقی، مشکل در به کارگیری افراد در کارآزمایی، و هم‌چنین توانایی دقیق ارزیابی تاثیرات تشنج‌زدایی، می‌توانند از عوامل تاثیرگذار باشند. در عین حال، تکنیک‌های تشنج‌زدایی در حال حاضر بدون هیچ گونه شواهد مبتنی بر کارآزمایی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
به نظر می‌رسد استفاده از تکنیک‌های تشنج‌زدایی برای افراد مبتلا به پرخاشگری یا آژیتاسیون ناشی از سایکوز به عنوان رویکرد عمل بالینی به خوبی پذیرفته شده، اما با شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده تایید نشده است. مشخص نیست که چرا این زمینه بدون پژوهش باقی مانده است. انجام کارآزمایی‌ها در این زمینه می‌تواند تحت تاثیر بودجه، نگرانی‌های اخلاقی موجه یا غیر-قابل پیش‌بینی، سرعت به کارگیری و نیز دشواری در تعیین دقیق بودن تاثیرات خود تشنج‌زدایی باشد. با حامیان مالی و کمیته‌های اخلاقی، محققان خلاق در کارآزمایی‌ها، متخصصان بالینی و گروه‌های کاربران خدمات و همکاری گسترده، این کمبود پژوهش‌های تصادفی‌سازی شده می‌تواند برطرف شود.
پرخاشگری وضعیتی است که در آن تمایل به ایجاد صدمه وجود دارد، صرف‌نظر از این که این رفتار به صورت رفتاری یا بیان به شکل شفاهی باشد و صرف‌نظر از اینکه آسیب فیزیکی پایدار باشد یا خیر.
تشنج‌زدایی (de-escalation) یک مداخله روانی‌اجتماعی برای مدیریت افراد مبتلا به رفتارهای ناراحت کننده یا تهاجمی است. استراتژی‌های مدیریت ثانویه مانند آرامش‌بخشی سریع، مداخله فیزیکی و انزوا فقط باید هنگامی به کار برده شود که تشنج‌زدایی و دیگر استراتژی‌ها برای آرام کردن فرد بیمار تاثیر نداشته باشد.
بررسی تاثیرات تکنیک‌های تشنج‌زدایی در مدیریت کوتاه-مدت افکار پرخاشگرانه یا آژیتاسیون یا احتمالا ناشی از سایکوز (psychosis).
ما پایگاه ثبت کارآزمایی‌های مطالعه-محور گروه اسکیزوفرنی در کاکرین را جست‌وجو کردیم (آخرین جست‌وجو 7 اپریل 2016).
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که از تکنیک‌های تشنج‌زدایی برای مدیریت کوتاه-مدت رفتارهای پرخاشگرانه یا آژیته شده استفاده کردند. ما قصد داشتیم کارآزمایی‌هایی را که شامل افراد بزرگسال (حداقل 18 سال) با پتانسیل رفتار پرخاشگرانه به علت سایکوزیس بودند، از افرادی که در یک محیط روانپزشکی تا افرادی که احتمالا تحت تاثیر الکل یا مواد مخدر و/یا به عنوان بخشی از یک محیط حاد قرار داشتند، وارد کنیم. برنامه‌ریزی کردیم تا کارآزمایی‌هایی را وارد کنیم که معیارهای ورود ما را داشتند و داده‌های مفیدی فراهم کردند.
روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد نظر کاکرین را به کار بردیم. دو نویسنده مرور، تمام چکیده‌های مطالعات شناسایی شده در فرآیند جست‌وجو را بررسی کردند. از آنجایی که قادر نبودیم هیچ مطالعه‌ای را وارد کنیم، نتوانستیم استخراج و تجزیهوتحلیل داده‌ها را انجام دهیم.
از 345 استنادی که با استفاده از راهبردهای جست‌وجو شناسایی شدند، فقط یک مرجع برای بررسی بیشتر مناسب بود. با این حال، پس از مشاهده متن کامل، آن را از مرور خارج کردیم زیرا این مطالعه یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده نبود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.