سوال مطالعه مروری
شواهد مربوط به تاثیر افدرین را در بزرگسالان و کودکان مبتلا به میاستنی گراویس (MG)، میاستنی نوزادی و سندرم‌های میاستنی مادرزادی (CMS) مرور کردیم.
پیشینه
میاستنی گروهی از بیماری‌های نادر است که در آن خستگی و ضعف عضلانی، نشانه‌های اصلی را تشکیل می‌دهند. این نشانه‌ها به این دلیل رخ می‌دهند که سیگنال‌ها به درستی از عصب به عضله منتقل نمی‌شوند. در MG خودایمنی و میاستنی نوزادی، سیستم ایمنی خود فرد به پروتئین‌هایی که این سیگنال‌ها را حمل می‌کنند، حمله‌ور می‌شوند. در CMS، نقص‌های ذاتی در این پروتئین‌ها وجود دارد. اکثر افراد مبتلا به میاستنی به خوبی به درمان‌های دارویی و حمایتی استاندارد پاسخ می‌دهند. زمانی که درمان اولیه موفقیت‌آمیز نباشد، افدرین می‌تواند در درمان نقش داشته باشد. افدرین یک داروی محرک است، اگرچه دقیقا نحوه عملکرد آن ناشناخته باقی مانده است. تا آنجا که می‌دانیم، استفاده از افدرین هرگز در افراد مبتلا به میاستنی به درستی ارزیابی نشده است.
نتایج کلیدی و کیفیت شواهد
مطالعات تصادفی‌سازی شده بهترین شواهد با کیفیت را ارائه می‌دهند. ما هیچ مطالعه تصادفی‌سازی شده‌ای را درباره افدرین در درمان میاستنی نوزادان، MG خودایمنی، یا CMS پیدا نکردیم. پنجاه و سه مطالعه تصادفی‌سازی نشده، که شواهد ضعیف‌تری را نسبت به مطالعات تصادفی‌سازی شده ارائه می‌کنند، تاثیرات افدرین را بر ضعف عضلانی، خستگی، و کیفیت زندگی گزارش کرده‌اند. این یافته‌ها را به صورت نقل قول (narrative) در بخش بحث (Discussion section) در مرور شرح داده‌ایم. تاثیرات مداخله ممکن است بسته به نوع میاستنی متفاوت باشد. عوارض جانبی که در این مطالعات گزارش شدند، شامل تپش قلب، اختلالات خواب، عصبی بودن، و تحریک‌پذیری هنگام قطع افدرین بود. نتیجه می‌گیریم که برای ارزیابی تاثیرات افدرین در MG، میاستنی نوزادی، و CMS، نیاز به انجام مطالعاتی با کیفیت بالا وجود دارد.
شواهد تا نوامبر 2014 به‌روز است.
شواهدی از RCTها یا شبه-RCTها وجود نداشت، اما برخی از مشاهدات از مطالعات تصادفی‌سازی نشده در دسترس هستند. نیاز به شواهد بیشتری از شکل‌های مناسب RCTهای آینده‌نگر، مانند مجموعه‌ای از n-of-one RCT، که از معیارهای مناسب و معتبر پیامد استفاده می‌کنند، وجود دارد.
میاستنی (myasthenia) وضعیتی است که در آن انتقال عصبی‌عضلانی تحت تاثیر آنتی‌بادی‌ها علیه اجزای اتصال عصبی‌عضلانی (میاستنی گراویس (myasthenia gravis; MG) خودایمنی؛ و میاستنی گراویس نوزادی (neonatal myasthenia gravis; NMG)) یا توسط نقص در ژن‌های پروتئین‌های اتصال عصبی‌عضلانی (سندرم‌های میاستنی مادرزادی (congenital myasthenic syndromes; CMSs)) قرار می‌گیرد. از نظر بالینی، به نظر می‌رسد برخی افراد از درمان با افدرین (ephedrine) سود می‌برند، اما تاثیرات و عوارض جانبی آن به طور سیستماتیک ارزیابی نشده‌اند.
ارزیابی تاثیرات و عوارض جانبی افدرین در افراد مبتلا به MG خودایمنی، MG گذرای نوزادی، و سندرم‌های میاستنی مادرزادی.
در 17 نوامبر 2014، پایگاه ثبت تخصصی گروه بیماری عصبی‌عضلانی در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE و EMBASE را جست‌وجو کردیم. همچنین فهرست منابع مقالات، مجموعه مقالات کنفرانس‌های مرتبط، و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی آینده‌نگر را جست‌وجو کردیم. علاوه بر این، با تولیدکنندگان و پژوهشگران در این زمینه تماس گرفتیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) و شبه-RCTهایی را در نظر گرفتیم که افدرین را به عنوان درمان کمکی یا درمان تکی با هر درمان فعال دیگر، دارونما (placebo)، یا عدم درمان در بزرگسالان یا کودکان مبتلا به MG خودایمنی؛ NMG، یا CMS مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، طراحی و کیفیت مطالعه را ارزیابی کرده، و داده‌ها را استخراج کردند. برای دستیابی به اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم. اطلاعات مربوط به عوارض جانبی را از مقالات واردشده گردآوری کرده، و با نویسندگان تماس گرفتیم.
هیچ RCT یا شبه-RCTای را پیدا نکردیم، و بنابراین نتوانستیم تاثیر افدرین را بر MG؛ NMG و CMS ثابت کنیم. نتایج 53 مطالعه تصادفی‌سازی نشده را به صورت نقل قول (narrative) در بخش بحث (Discussion section) شرح می‌دهیم، از جمله مشاهدات مربوط به استقامت، قدرت عضلانی و کیفیت زندگی. تاثیرات مداخله ممکن است بسته به نوع میاستنی متفاوت باشد. سی و هفت مطالعه در شرکت‌کنندگان مبتلا به CMS، و پنج مورد در شرکت‌کنندگان مبتلا به MG انجام شدند، و در 11 مورد، شکل دقیق میاستنی ناشناخته بود. در رابطه با NMG هیچ مطالعه‌ای را پیدا نکردیم. عوارض جانبی گزارش‌شده شامل تاکی‌کاردی، اختلالات خواب، عصبی بودن و نشانه‌های ترک بودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.