درد نوروپاتیک در اثر آسیب به اعصاب رخ می‌دهد، که می‌تواند حاصل از آسیب یا بیماری باشد. دردی مزمن تلقی می‌شود که در بیشتر روزها به مدت حداقل سه ماه ادامه یابد. بعید است که کپسایسین موضعی (استعمال روی پوست) با غلظت پائین (< 1%) باعث تسکین مفید درد در شرایط درد نوروپاتیک شود. این دارو باعث تحریک پوستی موضعی مانند سوزش و خارش می‌شود.
داده‌های کافی برای نتیجه‌گیری در مورد اثربخشی کرم کپسایسین با غلظت پائین در درمان درد نوروپاتیک وجود نداشت. اطلاعاتی که ما داریم نشان می‌دهد کپسایسین موضعی با غلظت پائین، بدون تاثیر معنی‌داری است فراتر از آن چیزی که در کرم‌های دارونما یافت می‌شود؛ با توجه به پتانسیل سوگیری ناشی از حجم نمونه کوچک مطالعه، بعید است که کپسایسین موضعی با غلظت پائین در عمل بالینی کاربرد معنی‌داری داشته باشد. تحریک موضعی پوست، که اغلب خفیف و گذرا بود، اما ممکن است منجر به ترک درمان شود، شایع بود. عوارض جانبی سیستمیک نادر بودند.
کرم‌های موضعی حاوی کپسایسین (capsaicin) برای درمان درد ناشی از طیف وسیعی از بیماری‌های مزمن از جمله دردهای نوروپاتیک استفاده می‌شوند. پس از استفاده از کپسایسین روی پوست، باعث افزایش حساسیت به محرک‌های مضر، و به دنبال آن یک دوره با کاهش حساسیت و، پس از استفاده مکرر، حساسیت‌زدایی مداوم می‌شود. در مورد اثربخشی و تحمل‌پذیری کپسایسین برای درمان نوروپاتی‌های مزمن دردناک عدم-قطعیت وجود دارد. این یک به‌روزرسانی از مرور قبلی در مورد استفاده از کپسایسین موضعی در درمان درد مزمن نوروپاتیک در بزرگسالان است که همه دوزها و فرمول‌های کپسایسین را بررسی کرد. مرور اصلی اکنون تقسیم شده است: اینجا فقط فرمول‌هایی را در نظر می‌گیریم که با غلظت پائین کپسایسین (<1%) چندین بار در روز در طول چند هفته استفاده می‌شوند، در حالی که مرور دیگر یک-بار استفاده را از کپسایسین در غلظت بالا در نظر می‌گیرد.
مرور شواهد به دست آمده از کارآزمایی‌های کنترل شده‌ای که به بررسی اثربخشی و تحمل‌پذیری استعمال موضعی کپسایسین با غلظت پائین (< 1%) در مدیریت درد نوروپاتیک مزمن در بزرگسالان پرداختند.
تا جولای 2012، به جست‌وجو در Cochrane CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ و بانک اطلاعاتی تسکین درد آکسفورد (Oxford Pain Relief Database) پرداختیم.
مطالعات تصادفی‌سازی شده، دوسو-کور، و کنترل شده با دارونما که حداقل شش هفته به طول انجامیدند، و از غلظت پائین (< 1%) کپسایسین موضعی برای درمان درد نوروپاتیک استفاده کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کیفیت و اعتبار کارآزمایی را ارزیابی، و داده‌ها را استخراج کردند. اطلاعات در مورد تعداد شرکت‌کنندگانی که پس از حداقل شش هفته به تسکین درد (بهبود بالینی) دست یافتند، و واکنش‌های پوستی موضعی داشتند، استخراج شده و برای محاسبه نسبت خطر (relative risk) (یا خطر نسبی (RR)) و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان تا حصول یک منفعت (NNT) و آسیب (NNH) مورد استفاده قرار گرفتند. جزئیات تعریف تسکین درد و عوارض جانبی خاص جست‌جو شدند.
هیچ مطالعه بیشتری برای این به‌روزرسانی کپسایسین با غلظت پائین شناسایی نشد. مطالعات وارد شده پیش از سال 1996 منتشر شدند. شش مطالعه (389 شرکت‌کننده) مصرف منظم کرم کپسایسین را با دوز پائین (0.075%) با کرم دارونما مقایسه کردند. ناهمگونی قابل‌توجهی در نتایج وجود داشت، احتمالا به دلیل تعداد کم مطالعات و هر کدام با تعداد کمی از شرکت‌کنندگان، هم‌چنین شرایط مختلف درد و تعاریف متفاوتی که از «موفقیت بالینی» گزارش شدند. فقط دو مطالعه داده‌هایی را برای پیامد اولیه مورد نظر، یعنی حداقل 50% تسکین درد، گزارش کردند، و داده‌های بسیار کمی برای آنالیز تلفیقی وجود داشت. واکنش‌های پوستی موضعی با کپسایسین رایج‌تر بوده، معمولا قابل تحمل بودند، و با گذشت زمان ضعیف شدند؛ NNH برای استفاده مکرر از دوز پائین 2.5 بود (95% فاصله اطمینان (CI): 2.1 تا 3.1). همه مطالعات حداقل معیارهای کیفیت و اعتبار را برآورده کردند، اما حفظ کورسازی یک مشکل بالقوه باقی می‌ماند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.