14 مطالعه با 1506 شرکت‌کننده در مرور وارد کردیم، که از میان آنها 13 مطالعه در سنتز کمّی (quantitative synthesis) وارد شدند. اکثر مطالعات بین جمعیت بزرگسالان انجام شده بودند. مطالعات در محیط‌های مختلفی انجام شده بودند. چهار مقایسه را شکل دادیم که تاثیرات روان‌درمانی را به جز مقایسه‌های متمرکز بر تروما و غیر-متمرکز بر تروما در مقابل درمان‌هایی مانند مداخله معمول/حداقلی و سایر روان‌درمانی‌های فعال بررسی می‌کرد. مقایسه‌ها برای درمان‌های فردی یا گروهی طبقه‌بندی شدند. همه مداخلات فعال بر مبنای درمان شناختی رفتاری (cognitive behavioural therapy) بود. یافته‌های اصلی ما عبارت بودند از:

روان‌درمانی فردی مبتنی بر مولفه متمرکز بر تروما همراه با مداخله SUD موثرتر از درمان به شیوه معمول (TAU)/مداخله حداقلی برای وخامت PTSD پس از درمان (تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): 0.41-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.72- تا 0.10-؛ 4 مطالعه؛ 405 = n؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) و در پیگیری‌های 3 تا 4 و 5 تا 7 ماه، بود. هیچ نشانه‌ای از تاثیر بر سطح مصرف مواد مخدر/الکل بعد از درمان (SMD: -0.13؛ 95% CI؛ 0.41- تا 0.15 -؛ 3 مطالعه؛ 388 = n؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) وجود نداشت، اما یک تاثیر کوچک به نفع روان‌درمانی فردی در پیگیری 5 تا 7 ماه (SMD: -0.28؛ 95% CI؛ 0.48- تا 0.07-؛ 3 مطالعه؛ 388 = n) در مقایسه با TAU دیده شد. شرکت‌کنندگان کمتری درمان متمرکز بر تروما را نسبت به TAU به پایان رسانده بودند (خطر نسبی (RR)؛ 0.78؛ 95% CI؛ 0.64 تا 0.96؛ 3 مطالعه؛ 316 = n؛ شواهد با کیفیت پائین).

روان‌درمانی فردی با تمرکز بر مولفه تروما بهتر از روان‌درمانی برای SUD عمل نکرد، مگر در وخامت PTSD؛ (تفاوت میانگین (MD) 3.91-؛ 95% CI؛ 19.16- تا 11.34؛ 1 مطالعه؛ 46 = n؛ شواهد با کیفیت پائین) یا مصرف مواد مخدر/الکل (MD: -1.27؛ 95% CI؛ 5.76- تا 3.22؛ 1 مطالعه؛ 46 = n؛ شواهد با کیفیت پائین). یافته‌ها بر اساس یک مطالعه کوچک بودند. تاثیری بر نرخ تکمیل درمان دیده نشد (RR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.74 تا 1.36؛ 1 مطالعه؛ 62 = n؛ شواهد با کیفیت پائین).

روان‌درمانی غیر-متمرکز بر تروما بهتر از TAU/مداخله حداقلی برای وخامت PTSD، زمانی که به صورت فردی (SMD: -0.22؛ 95% CI؛ 0.83- تا 0.39؛ 1 مطالعه؛ 44 = n؛ شواهد با کیفیت پائین) یا گروهی (SMD: -0.02؛ 95% CI؛ 0.19- تا 0.16؛ 4 مطالعه؛ 513 = n؛ شواهد با کیفیت پائین) تجویز شد، نداشت. هیچ داده‌ای در مورد تاثیرات استفاده از مواد مخدر/الکل در درمان‌های انفرادی وجود ندارد. هیچ شواهدی از تاثیری بر سطح مصرف مواد مخدر/الکل در درمان گروهی وجود نداشت (SMD: -0.03؛ 95% CI؛ 0.37- تا 0.31؛ 4 مطالعه؛ 414 = n؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). یک آنالیز تعقیبی (post-hoc) برای دوز کامل گروه درمانی گسترده به نام Seeking Safety نشانگر کاهش مصرف مواد مخدر/الکل پس از درمان بود (SMD: -0.67؛ 95% CI؛ 1.14- تا 0.19-؛ 2 مطالعه؛ 111 شرکت‌کننده) اما نه در پیگیری‌های بعدی. داده‌های مربوط به مورد تعداد شرکت‌کنندگانی که درمان را تکمیل کرده بودند، با درمان‌های فردی مرتبط نبود. تاثیری در نرخ تکمیل درمان در درمان گروهی دیده نشد (RR: 1.13؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.45؛ 2 مطالعه؛ 217 = n؛ شواهد با کیفیت پائین).

روان‌درمانی غیر-متمرکز بر تروما بهتر از روان‌درمانی برای SUD عمل نکرد، به جز در وخامت PTSD؛ (SMD: -0.26؛ 95% CI؛ 1.29- تا 0.77؛ 2 مطالعه؛ 128 = n؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا مصرف الکل یا ماده مخدر (SMD: -0.22؛ 95% CI؛ 0.13- تا 0.57؛ 2 مطالعه؛ 128 = n؛ شواهد کیفیت پائین). تاثیری بر نرخ تکمیل درمان دیده نشد (RR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.68 تا 1.20؛ 2 مطالعه؛ 128 = n؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).

چندین مطالعه عوارض جانبی را گزارش دادند. تفاوتی میان نرخ بروز در هیچ کدام از مقایسه‌ها دیده نشد. چندین مطالعه را دارای خطر سوگیری (bias) بالا یا نامشخص در حوزه‌های مختلف، شامل سوگیری تشخیص و سوگیری ریزش نمونه (attrition bias) ارزیابی کردیم.