پیشینه
صرع با تشنج‌های مکرر مشخص می‌شود. تشنج‌ها معمولا عبارتند از وقایع کوتاه با تغییرات در هوشیاری، تغییر در احساسات و حرکات عجیب و غریب بدن. بیش از نیمی از افراد مبتلا به صرع دارای تشنج هستند که می‌توانند با دارو کنترل شوند. برای کسانی که مبتلا به تشنج صرعی هستند که به دارو پاسخ نمی‌دهند، جراحی می‌تواند تشنج را در بسیاری از افراد، اما نه همه افراد، درمان کند. ابزارهای جدید در حال بررسی هستند تا منطقه‌ای در مغز که تشنج تولید می‌کند را دقیق‌تر پیدا کنند تا ناحیه‌ای از مغز که مولد تشنج است، برداشته شود. ضبط کردن نوسانات با فرکانس بالا (high-frequency oscillations; HFOs) (اینها سیگنال‌هایی در مغز هستند که سریع‌تر از سیگنال‌های معمول رکورد می‌شوند) ممکن است یکی از این ابزار باشد.
نتایج
جست‌وجوهای ما در منابع علمی در 25 جولای 2016 انجام شده که 11 شرکت‌کننده را در دو مطالعه آینده‌نگر کوچک وارد کرده‌اند که از رکوردهای HFOهای غیر-طبیعی برای کمک به تعریف منطقه تشنج‌زا و هدایت جراحی رزکتیو استفاده می‌کنند.
نتیجه‌گیری‌ها
از شواهد محدودی که در حال حاضر وجود دارد، هیچ نتیجه قابل اعتمادی نمی‌توان گرفت.
در مورد اثربخشی استفاده از HFOها در تصمیم‌گیری در مورد جراحی صرع در حال حاضر هیچ نتیجه قابل اطمینانی نمی‌تواند وجود داشته باشد.
صرع یک اختلال جدی مغزی است که با تشنج‌های غیر-معمول عود کننده مشخص می‌شود. تقریبا دو سوم تشنج‌ها با داروهای ضد-صرع کنترل می‌شود (Kwan 2000). برای برخی دیگر، جراحی می‌تواند عود تشنج‌های ناتوان کننده را به طور کامل از بین ببرد یا به‌طور قابل توجهی وقوع آنها را کاهش دهد. لوکالیزاسیون (localization) مناطق تولید کننده تشنج برای جراحی رزکتیو کامل نیست و ابزارهای جدیدی برای لوکالیزه کردن دقیق منطقه تولید کننده تشنج (ناحیه‌ای از مغز که در آن تشنج‌ها شروع می‌شوند) مورد بررسی قرار می‌گیرند و احتمال رهایی از تشنج‌های پس از جراحی را افزایش می‌دهند. رکورد نوسانات فرکانس بالای (high-frequency oscillations; HFOs) پاتولوژیک ممکن است یکی از این ابزارها باشد.
ارزیابی توانایی HFOها برای پیامدهای جراحی صرع با کمک به شناسایی دقیق‌تر نواحی تولید کننده تشنج در مغز.
برای آخرین نسخه به‌روز، پایگاه ثبت تخصصی گروه صرع در کاکرین (25 جولای 2016)؛ پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) از راه پایگاه ثبت مطالعات آنلاین کاکرین (CRSO تا 25 جولای 2016)؛ MEDLINE (Ovid از 1946 تا 25 جولای 2016)؛ CINAHL Plus (EBSCOhost، تا 25 جولای 2016)؛ Web of Science (تامسون رویترز، 25 جولای 2016)؛ ClinicalTrials.gov (25 جولای 2016) و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (25 جولای 2016) را جست‌وجو کردیم.
مطالعاتی را وارد کردیم که اطلاعات مربوط به پیامدهای جراحی صرع را برای حداقل شش ماه ارائه دادند و از نوسانات فرکانس بالا در تصمیم‌گیری در مورد جراحی صرع استفاده کردند.
پیامد اولیه این مرور عبارت بود از سیستم پیامدی کلاس Engel (کلاس I = بدون تشنج ناتوان کننده، II = تشنج ناتوان کننده نادر، III = بهبود ارزشمند، IV = بدون بهبود ارزشمند). پیامدهای ثانویه عبارت بودند از: نرخ پاسخ‌دهی، پیامد جراحی صرع لیگ بین‌المللی علیه صرع (International League Against Epilepsy; ILAE)، فراوانی حوادث جانبی از هر منبع و پیامدهای کیفیت زندگی. ما در نظر داشتیم پیامدها را از طریق متاآنالیز مدل اثر-ثابت داده‌های تجمیع شده تجزیهوتحلیل کنیم.
دو مطالعه با حضور 11 شرکت‌کننده با معیارهای ورود به مرور هم‌خوانی داشتند. هر دو مطالعه، کارآزمایی‌های غیر-تصادفی‌سازی شده کوچک، بدون گروه کنترل و بدون کورسازی بود. کیفیت شواهد برای تمام نتایج بسیار پائین بود. ترکیبی از این دو مطالعه منجر به حضور 11 نفر از شرکت‌کنندگان شد که به‌طور آینده‌نگر از HFOs برای تصمیم‌گیری در مورد جراحی صرع استفاده کنند. نتایج پیامدهای کلاس I تا IV از Engel بدون تشنج پس از جراحی، در طول دوره 12 تا 38 ماه (به‌طور میانگین 23.4 ماه) تعیین شد و نشان داد که شش نفر پیامد Engel کلاس I (بدون تشنج)، دو بیمار کلاس II (تشنج ناتوان کننده نادر) و سه بیمار کلاس III (پیشرفت ارزشمند) داشتند. هیچ عوارض جانبی گزارش نشد. هیچ مطالعه‌ای نتایج جراحی را با هدایت HFOها در مقایسه با نتایج جراحی هدایت شده بدون HFO مقایسه نکرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.