پیشینه
آنسفالیت ویروسی با التهاب و ادم مغز ناشی از عفونت ویروسی مشخص می‌شود. تشنج می‌تواند حین بروز آنسفالیت ویروسی و پس از آن (به عنوان عارضه بعدی) به دنبال رفع عفونت رخ دهد. احتمال مرگ یا ناتوانی در بیمارانی که طی آنسفالیت دچار تشنج می‌شوند، بیشتر است؛ برخی نیز ممکن است دچار تشنج‌های طولانی یا مکرر شوند که درمان آن می‌تواند بسیار دشوار باشد. از آنجایی که همه بیماران دچار تشنج نخواهند شد، روشن نیست که استفاده از داروهای ضد-صرع در بیماران مبتلا به آنسفالیت ویروسی پیش از آنکه مبتلا به تشنج شوند، می‌تواند از وقوع تشنج‌های بیشتر جلوگیری کرده و پیامد آنان را بهبود بخشد یا خیر. همچنین مشخص نیست که مصرف این داروها پس از بروز نخستین تشنج می‌تواند از بروز تشنج‌های بیشتر و صرع طولانی-مدت پیشگیری کند یا خیر.
نتایج
هیچ کارآزمایی بالینی و با کیفیت بالایی را پیدا نکردیم که ارزیابی کند استفاده از داروهای ضد-صرع در بیماران بدون تشنج یا یک تشنج موثرتر از دارونما در پیشگیری از وقوع تشنج و بهبود پیامد آنسفالیت ویروسی است یا خیر.
نتیجه‌گیری‌ها
انجام پژوهش‌های بیشتری برای تعیین اثربخشی و تحمل‌پذیری داروهای ضد-صرع در پیشگیری اولیه یا ثانویه از وقوع تشنج‌ها مورد نیاز است.
شواهد تا اپریل 2016 موجود است.
شواهد ناکافی برای حمایت یا رد استفاده معمول از داروهای ضد-صرع در پیشگیری اولیه یا ثانویه از وقوع تشنج‌ها در آنسفالیت ویروسی وجود دارد. برای ارزیابی اثربخشی و تحمل‌پذیری داروهای ضد-صرع در پیشگیری اولیه و ثانویه از وقوع تشنج‌ها که یک معضل بالینی مهم است، نیاز به انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده با قدرت مناسب در بیماران مبتلا به آنسفالیت ویروسی وجود دارد.
آنسفالیت ویروسی با ویژگی‌های بالینی و اپیدمیولوژیکی متنوعی مشخص می‌شود. تشنج‌ها تظاهرات بالینی مهمی هستند و با افزایش مورتالیتی و موربیدیتی ارتباط دارند. بیماران ممکن است حین بیماری حاد یا پس از بهبودی دچار تشنج شوند. هیچ توصیه‌ای در مورد استفاده از داروهای ضد-صرع برای پیشگیری اولیه یا ثانویه از وقوع تشنج‌ها در بیماران مبتلا به آنسفالیت ویروسی وجود ندارد.
این نسخه به‌روز شده از مطالعه مروری اصلی کاکرین، منتشرشده در کتابخانه کاکرین؛ شماره 10؛ 2014 است.
ارزیابی اثربخشی و تحمل‌پذیری داروهای ضد-صرع برای پروفیلاکسی اولیه و ثانویه از وقوع تشنج‌ها در آنسفالیت ویروسی. ما به دنبال پاسخ به سوالات زیر بودیم:
1. آیا داروهای ضد-صرع که به صورت معمول به عنوان پروفیلاکسی اولیه برای تمام بیماران مبتلا به آنسفالیت ویروسی مشکوک یا ثابت‌شده تجویز می‌شوند، خطر وقوع تشنج را در طول بیماری حاد و خطر مورتالیتی و موربیدیتی نورولوژیکی را کاهش می‌دهند؟
2. آیا داروهای ضد-صرع که به صورت معمول به عنوان پروفیلاکسی ثانویه برای تمام بیماران دچار حداقل یک تشنج ناشی از ابتلا به آنسفالیت ویروسی مشکوک یا ثابت‌شده تجویز می‌شوند، خطر تشنج‌های بعدی را حین بیماری حاد و خطر مورتالیتی و موربیدیتی نورولوژیکی را کاهش می‌دهند؟
برای آخرین نسخه این مطالعه مروری، پایگاه ثبت تخصصی گروه صرع در کاکرین (11 اپریل 2016)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) از طریق پایگاه ثبت مطالعات آنلاین کاکرین (CRSO؛ 11 اپریل 2016)، MEDLINE (Ovid؛ 1946 تا 11 اپریل 2016)، پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (ICTRP؛ 11 اپریل 2016)؛ ClinicalTrials.gov (11 اپریل 2016) را جست‌وجو کردیم. هیچ‌گونه محدودیت زبانی را در جست‌وجوها اعمال نکردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده که در آن‌ها بیماران به یک گروه درمان یا کنترل (دارونما (placebo) یا عدم-درمان) اختصاص یافتند.
یک نویسنده مطالعه مروری (SP)، مقالات منتشر شده را بر حسب عنوان، چکیده و کلمات کلیدی جست‌وجو کرده، و درباره سازگار بودن آن‌ها برای این مرور تصمیم گرفت. برای هر مطالعه‌ای که سازگاری آن نامشخص بود، با نویسندگان همکار (CR؛ BM) مشورت شد. این نویسندگان همکار (CR؛ BM) به‌طور جداگانه، مطالعات انتخاب‌شده را ارزیابی کردند. از آنجایی که مطالعه‌ای به دست نیامد، هیچ آنالیزی را انجام ندادیم.
کارآزمایی تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را نیافتیم که اثرات داروهای ضد-صرع را برای پیشگیری اولیه یا ثانویه از وقوع تشنج‌ها در آنسفالیت ویروسی با دارونما (یا عدم-درمان) مقایسه کرده باشد. با جست‌وجو در منابع علمی دو مطالعه را شناسایی کردیم که داروهای ضد-صرع مختلف را در بیماران مبتلا به آنسفالیت ویروسی بررسی کردند، با این حال هر دو معیارهای ورود را نداشتند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.