شواهد کمی در دسترس است تا بتوان در مورد این مساله که تاثیر ترکیبی از کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (inhaled corticosteroids; ICS) با بتا2-آگونیست‌های طولانی‌اثر (LABA) برای درمان برونشکتازی (bronchiectasis) در حالت پایدار یا تشدید (شعله‌ور شدن بیماری) معادل یا برتر از دارونما (placebo) یا تک درمانی (monotherapy) با ICS هستند یا خیر، نتیجه‌گیری کرد (پیوست 2).
سوال مطالعه مروری: آیا شواهدی وجود دارد که نشان دهد ترکیب ICS-LABA برای درمان برونشکتازی در حالت پایدار یا تشدید در کودکان و بزرگسالان نسبت به دارونما یا تک درمانی با ICS برتر است؟
ویژگی‌های مطالعه: یک مطالعه کوچک، تک مرکزی و کورسازی نشده به مقایسه ICS-LABA استنشاقی با دوز بالای ICS پرداخت.
نتایج کلیدی: یک مطالعه واحد، مزیت ترکیب ICS-LABA استنشاقی را نسبت به دوز بالای ICS از نظر شاخص‌های ثبات بالینی مانند تنگی نفس (تنفس‌های کوتاه)، روزهای بدون سرفه و تعداد تشدیدها نشان داد، اما نتوانست بهبود قابل‌توجهی را در عملکرد ریه یا میکروبیولوژی نشان دهد. هیچ داده‌ای در مورد کودکان مبتلا به برونشکتازی یا بزرگسالان مبتلا به برونشکتازی در مرحله تشدید در دسترس نیست. تا زمانی که شواهد بیشتری در دسترس قرار گیرد، توصیه می‌کنیم که استفاده از ICS-LABA ترکیبی بر اساس حضور یا احتمال حضور هم‌زمان ویژگی‌های آسم و خطرات داروها به صورت جداگانه انجام شود.
کیفیت شواهد: این مرور بر اساس یک مطالعه واحد است، از این رو کیفیت شواهد به‌طور قابل ملاحظه‌ای محدود است.
حرف آخر: تا زمانی که کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده بیشتری برای پاسخ به این سوال مهم انجام شود، تصمیم به استفاده از ICS-LABA ترکیبی در مدیریت درمانی برونشکتازی باید برای بیماران جداگانه بر اساس وجود یا عدم وجود بیش واکنشی برونش گرفته شود.
در بزرگسالان مبتلا به برونشکتازی بدون آسم هم‌زمان، در طول حالت پایدار، یک کارآزمایی منفرد کوچک با خطر بالای سوگیری نشان می‌دهد که ترکیب ICS-LABA در مقایسه با دوز بالای ICS ممکن است تنگی نفس را بهبود بخشد و روزهای بدون سرفه را افزایش دهد. هیچ داده‌ای به نفع یا مخالف استفاده از ICS-LABA ترکیبی در بزرگسالان مبتلا به برونشکتازی در طول تشدید حاد حملات، یا در کودکان مبتلا به برونشکتازی در حالت پایدار یا حاد ارائه نشد. فقدان شواهدی با کیفیت بالا به این معنی است که تصمیمات مربوط به استفاده یا توقف مصرف ترکیب ICS-LABA در افراد مبتلا به برونشکتازی ممکن است نیاز به در نظر گرفتن وجود یا عدم وجود واکنش بیش از حد راه‌های هوایی و در نظر گرفتن عوارض جانبی مرتبط با ترکیب
ICS-LABA را داشته باشد.
برونشکتازی (bronchiectasis) یکی از عوامل اصلی موربیدیتی مزمن تنفسی و مورتالیتی در سراسر جهان است. خس‌خس سینه و دیگر نشانه‌های شبه-آسم و بیش واکنشی (hyperreactivity) برونش ممکن است در افراد مبتلا به برونشکتازی رخ دهند. پزشکان اغلب از درمان‌های آسم برای بیماران مبتلا به برونشکتازی استفاده می‌کنند.
ارزیابی تاثیرات مصرف بتا2-آگونیست‌های طولانی‌اثر (LABA) استنشاقی در ترکیب با کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (inhaled corticosteroids; ICS) در کودکان و بزرگسالان مبتلا به برونشکتازی در طول (1) تشدیدهای حاد حملات و (2) حالت پایدار.
گروه راه‌های هوایی در کاکرین به جست‌وجو در پایگاه ثبت تخصصی کارآزمایی‌های گروه راه‌های هوایی در کاکرین پرداخت، که شامل رکوردهای شناسایی شده از طریق پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ EMBASE و دیگر بانک‌های اطلاعاتی بود. گروه راه‌های هوایی در کاکرین آخرین جست‌وجوها را در اکتبر 2013 انجام داد.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) درباره مصرف ICS و LABA ترکیبی در مقایسه با گروه کنترل (دارونما (placebo)، عدم درمان، ICS به عنوان تک درمانی (monotherapy)) در کودکان و بزرگسالان مبتلا به برونشکتازی که به فیبروز سیستیک (cystic fibrosis; CF) مربوط نمی‌شود.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را با استفاده از پروسیجرهای روش‌شناسی (methodology) استاندارد و مورد نظر سازمان همکاری کاکرین، استخراج کردند.
هیچ RCTای را پیدا نکردیم که ترکیب ICS و LABA را با دارونما (placebo) یا مراقبت معمول مقایسه کرده باشد. یک RCT به دست آمد که ترکیب ICS و LABA را با دوز بالای ICS در 40 بزرگسال مبتلا به برونشکتازی غیر CF و بدون ابتلای هم‌زمان به آسم مقایسه کرد. همه شرکت‌کنندگان سه ماه درمان با دوز بالای بودزوناید دیپروپیونات (budesonide dipropionate) (1600 میکروگرم) دریافت کردند. پس از سه ماه، شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی برای دریافت دوز بالای بودزوناید دیپروپیونات (1600 میکروگرم در روز) یا ترکیبی از بودزوناید با فورموترول (formoterol) (640 میکروگرم بودزوناید و 18 میکروگرم فورموترول) به مدت سه ماه تقسیم شدند. در این مطالعه کورسازی انجام نشد. به همین دلیل، آن را به عنوان یک RCT با خطر بالای سوگیری (bias) ارزیابی کردیم. داده‌های آنالیز شده در این مرور نشان داد پس از سه ماه درمان، در افرادی که ICS-LABA ترکیبی (در حالت پایدار) را دریافت کردند، در مقایسه با بیماران درمان شده با ICS، شاخص تنگی نفس انتقالی (transition dyspnoea index) (تفاوت میانگین (MD): 1.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.40 تا 2.18) و روزهای بدون سرفه (MD: 12.30؛ 95% CI؛ 2.38 تا 22.2) به‌طور قابل‌توجهی بهتر بود. تفاوت معنی‌داری بین گروه‌ها در کیفیت زندگی (MD: -4.57؛ 95% CI؛ 12.38- تا 3.24)، تعداد دفعات بستری شدن در بیمارستان (نسبت شانس (OR): 0.26؛ 95% CI؛ 0.02 تا 2.79) یا عملکرد ریه (حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV1) و ظرفیت حیاتی اجباری (forced vital capacity; FVC)) مشاهده نشد. محققین 37 عارضه جانبی را در گروه ICS در برابر 12 عارضه در گروه ICS-LABA گزارش کردند اما به تعداد افرادی که دچار عوارض جانبی شدند، اشاره‌ای نکردند. از این رو تفاوت بین گروه‌ها در آنالیزها لحاظ نشد. سطح کیفیت کلی شواهد را پائین ارزیابی کردیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.