پیشینه
کبد وظایف مختلفی بر عهده دارد. تولید صفرا یکی از این موارد است. مجرای صفراوی مشترک (common bile duct; CBD) لولهای است که از طریق آن صفرا از کیسه صفرا (جایی که صفرا بهطور موقت در آن ذخیره میشود) به روده کوچک جریان مییابد. سنگهای موجود در CBD (سنگهای CBD) میتوانند جریان عبور صفرا را از کبد به روده کوچک مسدود کنند. معمولا چنین سنگهایی در کیسه صفرا تشکیل شده و وارد CBD میشوند. انسداد جریان صفرا میتواند منجر به بروز زردی (jaundice) (تغییر رنگ پوست و سفیدی چشم به زرد و تیره شدن ادرار)، عفونت مجرای صفراوی (کلانژیت (cholangitis)) و التهاب پانکراس (پانکراتیت (pancreatitis)) شود که میتوانند تهدید کننده زندگی باشند. برای تشخیص سنگهای CBD میتوان تستهای تشخیصی مختلفی را انجام داد. بسته به در دسترس بودن منابع، این سنگها ممکن است از طریق آندوسکوپی (لولهای که از طریق دهان وارد معده و قسمت فوقانی روده کوچک میشود؛ معمولا همینطور است)، یا به عنوان بخشی از عمل لاپاروسکوپی (جراحی سوراخ کلید (key hole surgery)) یا جراحی باز برای برداشتن کیسه صفرا (کولهسیستکتومی (cholecystectomy) خارج شوند؛ برداشتن کیسه صفرا مهم است زیرا سنگها همچنان در کیسه صفرا تشکیل شده و میتوانند باعث ایجاد مشکلات مکرر سلامت شوند) شوند. اگر سنگها از طریق آندوسکوپی خارج شوند، وجود سنگها با آندوسکوپیک کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد (endoscopic retrograde cholangiopancreatography; ERCP) (تزریق رنگ به CBD با استفاده از آندوسکوپ) پیش از برداشتن سنگهای CBD از طریق آندوسکوپی تایید میشود. روش دیگر، کلانژیوگرافی حین جراحی (intraoperative cholangiography; IOC) (تزریق رنگ به سیستم مجرای صفراوی طی جراحی برای برداشتن سنگهای CBD، که معمولا همراه با عمل برداشتن سنگهای صفراوی انجام میشود) است که میتواند برای تشخیص سنگهای CBD پیش از برداشتن سنگها انجام شود. یک جستوجوی کامل را برای یافتن مطالعاتی انجام دادیم که صحت ERCP یا IOC را برای تشخیص سنگهای CBD گزارش کردند. شواهد تا سپتامبر 2012 بهروز است.
ویژگیهای مطالعه
پنج مطالعه را شامل 318 شرکتکننده که صحت (accuracy) تست تشخیصی ERCP را گزارش کردند و پنج مطالعه شامل 654 شرکتکننده که صحت (accuracy) تست تشخیصی IOC را گزارش کردند، شناسایی کردیم. اکثر مطالعات شامل افرادی با نشانههای بیماری (شرکتکنندگان مبتلا به زردی یا پانکراتیت) بودند که بر اساس تست خون، سونوگرافی (استفاده از امواج صوتی بالاتر از محدوده قابل شنیدن برای تمایز بافتها بر اساس نحوه انعکاس امواج صوتی)، یا هر دو، پیش از انجام ERCP یا IOC، مشکوک به داشتن سنگهای CBD بودند. بیشتر مطالعات شامل شرکتکنندگانی بودند که قبلا تحت کولهسیستکتومی قرار نگرفته بودند.
نتایج کلیدی
با توجه به میانگین حساسیت (sensitivity) معادل 83% برای ERCP، انتظار داریم که بهطور میانگین 83 نفر از هر 100 نفر (ممکن است بین 72 و 90 نفر در هر 100 نفر متفاوت باشد) دارای سنگهای CBD، به درستی شناسایی شوند، در حالی که 17 نفر باقیمانده از دست خواهند رفت و درمان مناسب را دریافت نمیکنند. بر اساس میانگین ویژگی (specificity) معادل 99% برای ERCP، انتظار داریم که بهطور میانگین 99 نفر از هر 100 نفر که سنگ CBD ندارند، به درستی فاقد سنگ CBD تشخیص داده شوند؛ 1 نفر از هر 100 نفر (میتواند بین 0 و 17 نفر از هر 100 نفر متفاوت باشد) نتیجه مثبت کاذب خواهد داشت و درمان مناسب دریافت نمیکند. میانگین حساسیت معادل 99% برای IOC به این معناست که بهطور میانگین 99 نفر از هر 100 نفر (ممکن است میان 83 و 100 نفر از هر 100 نفر متفاوت باشد) دارای سنگهای CBD به درستی شناسایی میشوند، در حالی که فقط یک نفر از دست خواهد رفت و درمان مناسب را دریافت نمیکند. میانگین ویژگی معادل 99% برای IOC، به این معناست که 99 نفر از هر 100 نفر که سنگ CBD ندارند، به درستی فاقد سنگ CBD تشخیص داده شوند، و فقط یک نفر نتیجه مثبت کاذب خواهد داشت (میتواند میان 0 و 5 نفر از هر 100 نفر متفاوت باشد) و درمان مناسب را دریافت نمیکند. به نظر میرسد که هر دو تست در هدایت درمان تهاجمی بیشتر دقیق بودند زیرا اکثر افرادی که با این تستها دارای سنگ CBD تشخیص داده شدند، سنگ CBD داشتند. با این حال، برخی از افراد ممکن است علیرغم داشتن نتیجه تست ERCP یا IOC منفی، سنگ CBD داشته باشند. اگر ظن بالینی سنگ CBD به دلیل نشانههای آنها بسیار بالا باشد، این افراد ممکن است نیاز به انجام تست مجدد داشته باشند.
کیفیت شواهد
همه مطالعات از کیفیت روششناسی (methodology) پائینی برخوردار بودند که ممکن است اعتبار یافتهها را زیر سوال ببرد.
پژوهشهای آتی
انجام مطالعات بیشتر با کیفیت بالای روششناسی ضروری است.
اگرچه به نظر میرسد حساسیت IOC بهتر از ERCP است، این یافته ممکن است غیرقابل اعتماد باشد زیرا هیچ یک از مطالعات هر دو تست را در یک جمعیت مقایسه نکردند و بیشتر مطالعات از نظر روششناسی ناقص بودند. به نظر میرسد که هر دو تست در هدایت درمان تهاجمی بیشتر دقیق بودند زیرا اکثر افرادی که با این تستها دارای سنگ مجرای صفراوی مشترک تشخیص داده شدند، سنگ مجرای صفراوی مشترک داشتند. برخی افراد ممکن است علیرغم داشتن نتیجه منفی در ERCP یا IOC، سنگ مجرای صفراوی مشترک داشته باشند. اگر ظن بالینی وجود سنگ مجرای صفراوی مشترک به دلیل نشانههای آنها یا تستهای عملکرد غیرطبیعی مداوم کبد، بالا باشد، این افراد ممکن است نیاز به انجام تست مجدد داشته باشند. با این حال، با توجه به کمیّت و کیفیت محدود شواهد، نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند.
آندوسکوپیک کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد (endoscopic retrograde cholangiopancreatography; ERCP) و کلانژیوگرافی حین جراحی (intraoperative cholangiography; IOC) روشهایی هستند که در تشخیص سنگهای مجرای صفراوی مشترک (common bile duct; CBD) در افرادی که مشکوک به سنگ مجرای صفراوی مشترک هستند، استفاده میشوند. هیچ مرور سیستماتیکی در مورد صحت (accuracy) تشخیصی ERCP و IOC وجود ندارد.
تعیین و مقایسه صحت ERCP و IOC در تشخیص سنگهای مجرای صفراوی مشترک.
MEDLINE؛ EMBASE؛ Science Citation Index Expanded؛ BIOSIS و Clinicaltrials.gov را تا سپتامبر 2012 جستوجو کردیم. برای شناسایی مطالعات بیشتر، منابع مطالعات واردشده و مرورهای سیستماتیک شناساییشده را از بانکهای اطلاعاتی مختلف (بانک اطلاعاتی خلاصههای مرور اثرات (Database of Abstracts of Reviews of Effects; DARE))، ارزیابی فناوری سلامت (Health Technology Assessment; HTA)؛ Medion، و ARIF (Aggressive Research Intelligence Facility)، جستوجو کردیم. هیچ گونه محدودیتی را از لحاظ زبان یا وضعیت انتشار، یا این که دادهها به صورت آیندهنگر جمعآوری شدند یا گذشتهنگر، در مطالعات اعمال نکردیم.
مطالعاتی را وارد کردیم که تعداد مثبت واقعی، مثبت کاذب، منفی کاذب، و منفی واقعی را برای ERCP یا IOC ارائه دادند. برای یک تست مثبت، فقط مطالعاتی را پذیرفتیم که وجود سنگهای مجرای صفراوی مشترک را با خارج کردن سنگها تایید کردند (فارغ از اینکه این کار از طریق جراحی انجام شد یا روشهای آندوسکوپی) و برای افراد مشکوک به داشتن سنگهای مجرای صفراوی مشترک، عدم وجود سنگ در مجرای صفراوی مشترک از طریق بررسی منفی در جراحی یا آندوسکوپی، یا پیگیری بدون نشانه برای حداقل شش ماه، به عنوان استاندارد مرجع برای یک تست منفی در نظر گرفته شد. شرکتکنندگانی را با یا بدون تشخیص قبلی کولهلیتیازیس (cholelithiasis)؛ با یا بدون نشانهها و عوارض سنگهای مجرای صفراوی مشترک؛ با یا بدون درمان قبلی برای سنگهای مجرای صفراوی مشترک؛ و پیش یا پس از کولهسیستکتومی (cholecystectomy)، وارد کردیم. حداقل دو نویسنده بهطور مستقل از هم چکیده مقالات را غربال کرده و مطالعات را برای گنجاندن در مرور انتخاب کردند.
دو نویسنده بهطور مستقل از هم دادههای هر مطالعه را گردآوری کردند. از مدل دو متغیره (bivariate model) برای خلاصه کردن حساسیت (sensitivity) و ویژگی (specificity) تستها استفاده کردیم.
پنج مطالعه را شامل 318 شرکتکننده (180 شرکتکننده با و 138 شرکتکننده بدون سنگ مجرای صفراوی مشترک) که صحت تشخیصی ERCP را گزارش کردند و پنج مطالعه شامل 654 شرکتکننده (125 شرکتکننده با و 529 شرکتکننده بدون سنگ مجرای صفراوی مشترک) که صحت تشخیصی IOC را گزارش کردند، شناسایی کردیم. اکثر مطالعات شامل افرادی دارای نشانههای بیماری (شرکتکنندگان مبتلا به زردی (jaundice) یا پانکراتیت (pancreatitis)) مشکوک به داشتن سنگ مجرای صفراوی مشترک بر اساس تست خون، سونوگرافی، یا هر دو، پیش از انجام ERCP یا IOC بودند. بیشتر مطالعات شامل شرکتکنندگانی بودند که قبلا تحت عمل برداشتن کیسه صفرا (کولهسیستکتومی) قرار نگرفته بودند. هیچ یک از مطالعات واردشده از کیفیت روششناسی (methodology) بالایی برخوردار نبودند، سطح این کیفیت با استفاده از ابزار QUADAS-2 (ابزار ارزیابی کیفیت برای مطالعات صحت (accuracy) تشخیصی) ارزیابی شد. دامنه حساسیت ERCP میان 0.67 و 0.94 و ویژگی آن میان 0.92 و 1.00 متغیر بود. جمعبندی حساسیت، 0.83 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.72 تا 0.90)، و جمعبندی ویژگی برابر با 0.99 (95% CI؛ 0.94 تا 1.00) بود. دامنه حساسیت IOC میان 0.75 و 1.00 و ویژگی آن میان 0.96 و 1.00 متغیر بود. برای IOC، جمعبندی حساسیت برابر با 0.99 (95% CI؛ 0.83 تا 1.00) و جمعبندی حساسیت معادل 0.99 (95% CI؛ 0.95 تا 1.00) گزارش شد. برای ERCP، در میانه (median) احتمال پیش-آزمون (pre-test probability) برای داشتن سنگهای مجرای صفراوی مشترک که از مطالعات واردشده 0.35 تخمین زده شد (یعنی 35% از افرادی که مشکوک به داشتن سنگهای مجرای صفراوی مشترک بودند، طبق استاندارد مرجع، تایید شد که سنگ کیسه صفرا داشتند)، احتمال پس-آزمون (post-test probability) مرتبط با نتایج تست مثبت، 0.97 (95% CI؛ 0.88 تا 0.99) و نتایج تست منفی، 0.09 (95% CI؛ 0.05 تا 0.14) بود. برای IOC، در میانه احتمال پیش-آزمون برای داشتن سنگهای مجرای صفراوی مشترک معادل 0.35، احتمال پس-آزمون مرتبط با نتایج تست مثبت، 0.98 (95% CI؛ 0.85 تا 1.00) و نتایج تست منفی، 0.01 (95% CI؛ 0.00 تا 0.10) گزارش شد. شواهد ضعیفی از وجود تفاوت در حساسیت (مقدار P برابر با 0.05) با IOC وجود داشت که حساسیت بالاتری را نسبت به ERCP نشان داد. هیچ شواهدی مبنی بر وجود تفاوت در ویژگی (مقدار P برابر با 0.7) با داشتن ویژگی مشابه برای هر دو تست یافت نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.