سوال مطالعه مروری: پنوموتوراکس خودبه‌خودی اولیه (PSP) تجمع هوا در پوشش ریه است که به‌خودی‌خود یا بدون یک رویداد آسیب‌زا رخ می‌دهد. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، افراد ممکن است درد قفسه سینه و تنگی نفس داشته باشند. بیشتر اوقات، هوای ریه توسط بدن جذب می‌شود و با گذشت زمان به آرامی کاهش می‌یابد. اکثر دستورالعمل‌های بالینی در مدیریت این وضعیت توصیه می‌کنند که هوا را با درناژ کردن آن با یک سوزن کوچک، یا قرار دادن یک لوله بزرگ‌تر در قفسه سینه که هوا را در یک دوره زمانی تخلیه می‌کند، خارج کنند (که به هر دو، مدیریت مداخله‌ای می‌گویند). هدف ما بررسی شواهد برای این توصیه بود.
پیشینه: مدیریت مداخله‌ای می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد، مانند ایجاد درد بیشتر، عفونت، و آسیب رساندن به ساختارهای مجاور. روش دیگر، درمان مشاهده‌ای یا محافظه‌کارانه نامیده می‌شود، که در آن مسکّن و اکسیژن اضافی داده می‌شود تا زمانی که ریه مجددا باد شده و هوا به‌خودی‌خود جذب بدن شود. مطالعاتی که به نحوه مدیریت بیماران (مطالعات گذشته‌نگر) و تجربیات شخصی نویسندگان از این بیماران نگاه می‌کنند، نشان می‌دهند که مدیریت آنها از طریق فقط مشاهده می‌تواند اثربخش باشد.
یافته‌های مطالعه مروری: نویسندگان این مرور به دنبال مطالعاتی بودند که مدیریت مداخله‌ای را با مدیریت مشاهده‌ای مقایسه کردند، اما هیچ مطالعه کامل‌شده‌ای را نیافتند، اگرچه یک مطالعه در حال انجام است. این بدان معناست که شواهدی با کیفیت بالا در مورد بهترین راه برای مدیریت درمانی پنوموتوراکس خودبه‌خودی اولیه در بزرگسالان بالای 18 سال بدون بیماری ریوی قبلی وجود ندارد؛ انجام مطالعات بیشتری مورد نیاز است. شواهد تا 26ام جون 2014 به‌روز است.
هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده کامل‌شده‌ای وجود ندارد که مدیریت محافظه‌کارانه و مداخله‌ای را برای پنوموتوراکس خودبه‌خودی اولیه در بزرگسالان مقایسه کند. فقدان شواهدی با کیفیت بالا برای دستورالعمل‌های بالینی در مدیریت بالینی دیده شده و نیاز به کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده برای مقایسه مدیریت محافظه‌کارانه و مداخله‌ای برای این وضعیت وجود دارد.
پنوموتوراکس خودبه‌خودی اولیه به‌طور گسترده‌ای بر مبنای اندازه آن با تکنیک‌های مداخله‌ای بر اساس دستورالعمل‌های بالینی مدیریت می‌شود. مدیریت مداخله‌ای بدون عارضه نیست و داده‌های مشاهده‌ای نشان می‌دهند که مدیریت محافظه‌کارانه در این زمینه موثر هستند. دستورالعمل‌های بالینی فعلی به جای شواهد، مبتنی بر اجماع نظر کارشناسان بوده و انجام یک مرور سیستماتیک ممکن است به شناسایی شواهدی برای این عمل کمک کند.
هدف از این مرور، مقایسه درمان‌های محافظه‌کارانه و مداخله‌ای پنوموتوراکس خودبه‌خودی اولیه بزرگسالان برای پیامدهای اثربخشی بالینی، تحمل‌پذیری و بی‌خطری (safety) مداخلات است.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)، (کتابخانه کاکرین، شماره 6، 2014 )؛ MEDLINE از طریق Ovid SP (1920 تا 26 جون 2014)؛ EMBASE از طریق Ovid SP (1947 تا 26 جون 2014)؛ CINAHL از طریق EBSCO host (1980 تا 26 جون 2014)؛ و ISI Web of Science (1945 تا 26 جون 2014) را جست‌وجو کردیم. کارآزمایی‌های در حال انجام را از طریق بانک‌های اطلاعاتی مربوطه جست‌وجو کرده و با نویسندگان تماس گرفتیم. هم‌چنین «منابع علمی خاکستری» را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کرده و در صورت استفاده شبه-RCTها از روش سیستماتیک تخصیص، آنها را نیز پذیرفتیم. شرکت‌کنندگان محدود به بزرگسالان 18 تا 50 سال بودند، که به اولین پنوموتوراکس خودبه‌خودی اولیه علامت‌دار خود با شواهد رادیولوژیکی و بدون بیماری ریوی زمینه‌ای مبتلا شدند.
دو نفر از پنج نویسنده مستقلا همه مطالعات را در معیارهای جست‌وجو مرور کرده و بر اساس معیارهای انتخاب، آنها را وارد یا خارج کردند. هیچ روش آماری لازم نبود زیرا هیچ کارآزمایی‌ای وارد نشد.
ما 358 مطالعه را با حذف موارد تکراری شناسایی کردیم. سه مطالعه بالقوه مرتبط وجود داشت که آنها را کنار گذاشتیم زیرا کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده نبودند. یک کارآزمایی در حال انجام وجود داشت که مرتبط بود و ما با نویسندگان تماس گرفتیم و تائید کردند که مطالعه در جون 2014 ادامه دارد. زمانی که این مطالعه کامل شد، این مرور را به‌روز خواهیم کرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.