سوال مطالعه مروری
درمان ارتودنسی (استفاده از بریس) طولانی است، معمولا بیش از 18 ماه طول می‌کشد تا تکمیل شود، و هر شش هفته یا بیشتر به اصلاح بریس نیاز است. معمولا درمان بریس بدون استفاده از جراحی انجام می‌شود. با این حال، روش‌های جراحی خاصی برای تسریع درمان ارتودنسی پیشنهاد شده‌اند. این مرور که از طریق گروه سلامت دهان در کاکرین تهیه شده، مزایا و خطرات روش‌های جراحی را برای تسریع درمان ارتودنسی در مقایسه با درمان استاندارد ارتودنسی در نوجوانان و بزرگسالان بررسی می‌کند.
پیشینه
کاهش مدت زمان درمان ارتودنسی بسیار مطلوب است. استفاده از جراحی برای سرعت بخشیدن به حرکت دندان توصیه شده و ممکن است با تحریک سلول‌های مجاور دندان‌ها یا با کاهش مقاومت ایجاد شده توسط استخوان نگهدارنده و جابه‌جایی مکانیکی دندان‌ها کار کند. این روش‌ها نسبتا جدید بوده و ممکن است در مقایسه با درمان استاندارد خطرات بیشتری را به همراه داشته باشند.
ویژگی‌های مطالعه
شواهدی که این مرور بر آن استوار است، تا تاریخ 10 سپتامبر 2014 به‌‌روز است. چهار مطالعه مرتبط را برای گنجاندن در این مرور پیدا کردیم. این مطالعات شامل 57 شرکت‌کننده در محدوده سنی 11 تا 33 سال بود. همه مطالعات تاثیرات روش‌های جراحی را بر زمان صرف شده برای هم‌تراز کردن دندان جابه‌جا شده یا بستن فاصله بین دندان‌ها بررسی کردند. هیچ یک از این مطالعات توسط صنعت ارتودنسی تامین مالی نشدند.
نتایج کلیدی
روش‌های جراحی حرکت دندان را کمی سریع‌تر کردند، اگرچه این نتیجه بر اساس تعداد نسبتا کمی از شرکت‌کنندگان است. علاوه بر این، برخی مشکلات ذاتی در طراحی و کیفیت تمام مطالعات وجود داشت. بنابراین، برای تایید اینکه جراحی بیشتر برای تسریع حرکت دندان ضروری است یا خیر، انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. مطالعات هیچ اطلاعاتی را در مورد عوارض جانبی منفی ناشی از درمان ارائه نکردند.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد مربوط به سرعت حرکت دندان برای ارزیابی یک ماه و سه ماه پس از پروسیجر، در سطح پائین ارزیابی شد.
این مرور نشان داد که تحقیقات محدودی در مورد اثربخشی مداخلات جراحی برای تسریع درمان ارتودنسی وجود دارد، بدون اینکه مطالعه‌ای مستقیما پیامد اولیه از پیش تعیین شده ما را ارزیابی کرده باشد. شواهد موجود کیفیت بسیار پائینی دارد، که نشان می‌دهد انجام تحقیقات بیشتر احتمالا برآورد تاثیر مداخله را تغییر می‌دهند. بر اساس پیامدهای اندازه‌گیری شده در کوتاه‌مدت، به نظر می‌رسد این روش‌ها به عنوان وسیله‌ای برای تسریع حرکت دندان‌ها امیدوارکننده هستند. بنابراین ممکن است که این پروسیجرها مفید واقع شوند؛ با این حال، انجام تحقیقات آینده‌نگر بیشتر شامل ارزیابی کل درمان با پیگیری طولانی‌تر برای تایید هرگونه مزیت احتمالی مورد نیاز است.
در سال‌های اخیر، طیف وسیعی از تکنیک‌های جراحی و غیر جراحی در تلاش برای کاهش طول دوره درمان ارتودنسی مورد توجه فزاینده‌ای قرار گرفته‌اند. تکنیک‌های مختلف جراحی در این زمینه استفاده شده‌اند؛ با این حال، عدم قطعیت در رابطه با اثربخشی این روش‌ها و عوارض جانبی احتمالی مربوط به آنها وجود دارد.
ارزیابی تاثیرات ارتودنسی با کمک جراحی بر طول مدت و پیامد درمان ارتودنسی.
بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی زیر را جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه سلامت دهان در کاکرین (تا 10 سپتامبر 2014)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین ، 2014، شماره 8)؛ MEDLINE از طریق OVID (1946 تا 10 سپتامبر 2014)؛ EMBASE از طریق OVID (1980 تا 10 سپتامبر 2014)؛ LILACS از طریق BIREME (1980 تا 10 سپتامبر 2014)؛ متارجیستر (metaRegister) از کارآزمایی‌های کنترل شده (تا 10 سپتامبر 2014)، ClinicalTrials.gov (تا 10 سپتامبر 2014)، و پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (تا 10 سپتامبر 2014). فهرست منابع همه کارآزمایی‌های شناسایی شده را برای یافتن مطالعات بیشتر بررسی کردیم. در جست‌وجوهای انجام شده در بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی، هیچ محدودیتی از نظر زبان یا تاریخ انتشار مقاله اعمال نشد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) که تاثیر روش‌های کمک جراحی را برای تسریع حرکت دندان در مقایسه با درمان متداول (بدون روش کمک جراحی) ارزیابی کردند.
حداقل دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، دادهها را استخراج کرده و خطر سوگیری (bias) را در کارآزمایی‌ها ارزیابی کردند. از مدل اثر ثابت (fixed-effect model) استفاده کرده و نتایج را به صورت تفاوت میانگین (MD) با 95% فواصل اطمینان (CI) بیان کردیم. ناهمگونی را با رفرانس به فاکتورهای بالینی و روش‌شناسی (methodology)، بررسی کردیم.
چهار RCT را شامل 57 شرکت‌کننده در محدوده سنی 11 تا 33 سال وارد کردیم. مداخلات مورد ارزیابی عبارت بودند از کورتیکوتومی (corticotomy) برای تسهیل بسته شدن فضای ارتودنسی یا هم‌ترازی دندان نیش نابه‌جا در فک بالا، با تاثیر روش‌های مکرر جراحی که در یکی از این مطالعات ارزیابی شد. مطالعات مستقیما در مورد پیامد اولیه، همانطور که در پروتکل از قبل مشخص شده بود، گزارشی را ارائه ندادند: طول دوره درمان ارتودنسی، تعداد ویزیت‌ها در طول درمان فعال (برنامه‌ریزی شده و بدون برنامه) و مدت زمان ویزیت. پیامد اصلی ارزیابی شده در کارآزمایی‌ها، سرعت حرکت دندان بود، با ارزیابی تاثیرات پریودنتال در یک کارآزمایی و بررسی درد در یک کارآزمایی. حداکثر فقط سه کارآزمایی با حجم نمونه کوچک برای هر مقایسه و پیامد در دسترس بود. مطالعات را در معرض خطر نامشخص سوگیری (bias) ارزیابی کردیم.
مشخص شد که حرکت دندان با ارتودنسی همراه با کمک جراحی در مقایسه با درمان متداول در دوره‌های یک ماه (MD؛ 0.61 میلی‌متر؛ 95% CI؛ 0.49 تا 0.72؛ P value < 0.001) و سه ماه (MD؛ 2.03 میلی‌متر؛ 95% CI؛ 1.52 تا 2.54؛ P value < 0.001) کمی سریع‌تر بود. با توجه به تعداد اندک مطالعات وارد شده، نتایج و نتیجه‌گیری‌ها باید با احتیاط تفسیر شوند. اطلاعات در مورد عوارض جانبی جست‌جو شدند؛ با این حال، هیچ داده‌ای در مطالعات وارد شده گزارش نشدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.