سوال مطالعه مروری
آیا ورزش باعث تغییر در وقوع، شدت، یا طول مدت عفونت‌های حاد تنفسی مانند سرماخوردگی، آنفلوآنزا، سرفه، و گلودرد می‌شود؟
پیشینه
ورزش نشان داده که باعث بهبود کلی در سلامت می‌شود. ما به مرور شواهد برای پاسخ دادن به این سوال پرداختیم که ورزش تاثیری بر تغییر در وقوع، شدت، یا طول دوره عفونت‌های حاد تنفسی (سرماخوردگی و سرفه) دارد که کمتر از یک ماه طول می‌کشند یا خیر.
تاریخ جست‌وجو
ما برای یافتن مطالعات تا 5 مارچ 2020 به جست‌وجو پرداختیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما شواهدی را از سه کارآزمایی (473 شرکت‌کننده) برای این بهروزرسانی اضافه کردیم، و در مجموع شامل 14 کارآزمایی با حضور 1377 شرکت‌کننده، در سنین 18 تا 85 سال وارد شدند. ورزش تحت نظارت انجام شد و در اکثر کارآزمایی‌ها، حداقل سه بار در هفته، به مدت 30 تا 45 دقیقه از فعالیت‌هایی با شدت متوسط تجویز شد.
منابع تامین مالی مطالعه
هفت مطالعه توسط آژانس‌های دولتی تامین شدند؛ پنج مطالعه منبع مالی خود را گزارش نکردند؛ و دو مطالعه توسط شرکت‌های خصوصی تامین شدند.
نتایج کلیدی
مشخص نیست که ورزش در تغییر تعداد عفونت‌های حاد تنفسی که هر فرد در هر سال دچار آن می‌شود؛ تعداد افرادی که دچار حداقل یک عفونت حاد تنفسی در طول دوره مطالعه می‌شوند؛ یا تعداد روزهای همراه با نشانه‌ها در طول هر اپیزود بیماری، موثر هست یا خیر. ورزش باعث کاهش شدت نشانه‌ها و تعداد روزهای سپری شده با نشانه‌ها، در زمانی که شرکت‌کنندگان وارد کارآزمایی شدند، شد. ما مطمئن نیستیم که ورزش تاثیر مهمی بر دیگر پیامدها داشته باشد، مانند تاثیرات اندازه‌گیری شده توسط تست‌های آزمایشگاهی (نمونه‌های خون و بزاق)، کیفیت زندگی، مقرون‌به‌صرفه بودن، یا صدمات مرتبط با ورزش.
قطعیت شواهد
به‌طور کلی، سطح قطعیت شواهد پائین بود، بدان معنی که تحقیقات بیشتر به احتمال زیاد نتیجه‌گیری‌های ما را تحت تاثیر قرار می‌دهند. نیاز به انجام مطالعاتی با طراحی بهتر وجود دارد تا درک واضح‌تری از این موضوع داشته باشیم که ورزش باعث کاهش وقوع، شدت، یا طول دوره عفونت‌های حاد تنفسی خواهد شد یا خیر.
ورزش باعث کاهش تعداد اپیزودهای ARI، نسبتی از شرکت‌کنندگانی که دچار حداقل یک ARI در طول مطالعه شدند، یا تعداد روزهای همراه نشانه به ازای هر اپیزود از بیماری نشد. با این حال، ورزش منجر به کاهش شدت نشانه‌های ARI (دو مطالعه) و تعداد روزهای همراه با نشانه‌های در طول دوره پیگیری مطالعه (چهار مطالعه) شد. حجم نمونه کوچک مطالعه، خطر سوگیری (bias)، و ناهمگونی در جمعیت‌های مورد مطالعه، به عدم قطعیت یافته‌ها کمک کردند. انجام کارآزمایی‌های بزرگتر که برای جلوگیری از خطر سوگیری مرتبط با انتخاب شرکت‌کنندگان، کورسازی (blinding) افراد ارزیابی‌کننده پیامدها طراحی شوند، و با ارایه گزارش کافی از تمام پیامدهای پیشنهادی برای اندازه‌گیری در کارآزمایی‌ها باشد، به ارایه شواهد قوی‌تر کمک می‌کنند.
عفونت‌های حاد تنفسی (acute respiratory infections; ARIs) کمتر از 30 روز طول کشیده و شایع‌ترین بیماری‌های حادی هستند که افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهند. ورزش نشان داده که باعث بهبود کلی در سلامت می‌شود، اما مشخص نیست که می‌تواند تاثیری بر کاهش وقوع، شدت، و طول دوره ARIها داشته باشد یا خیر. این یک بهروزرسانی از مروری است که در سال 2015 منتشر شد.
بررسی اثربخشی ورزش برای تغییر در وقوع، شدت و طول دوره ابتلا به عفونت‌های حاد تنفسی.
ما CENTRAL (2020، شماره 2) ، MEDLINE (1948 تا هفته 1 مارچ، 2020)، Embase (1974 تا 5 مارچ 2020)، CINAHL (1981 تا 5 مارچ 2020)، LILACS (1982 تا 5 مارچ 2020)، SPORTDiscus (1985 تا 5 مارچ 2020)، PEDro (جست‌وجو در 5 مارچ 2020)، OTseeker (جست‌وجو در 5 مارچ 2020)، و پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (WHO) و ClinicalTrials.gov (جست‌وجو در 5 مارچ 2020) را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) و شبه-RCTها (روش تخصیص که واقعا تصادفی نیست، به عنوان مثال، بر اساس تاریخ تولد، شماره پرونده پزشکی) از ورزش برای ARIها در جمعیت عمومی.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را از کارآزمایی‌های واردشده با استفاده از یک فرم استاندارد استخراج کردند. یک نویسنده مرور داده‌ها را وارد کرده و نویسنده دوم مرور، آنها را بررسی کرد. ما برای دستیابی به اطلاعات از دست‌رفته با نویسندگان تماس گرفتیم. تفاوت‌های کافی در جمعیت‌های کارآزمایی و در ماهیت مداخلات، برای استفاده از مدل اثرات تصادفی (random-effects model) (که باعث فرضیات کمتری از مدل اثر ثابت (fixed-effect model) می‌شود) در آنالیز وجود داشت.
ما سه کارآزمایی جدید را در این بهروزرسانی (473 شرکت‌کننده) وارد کردیم که در مجموع شامل 14 کارآزمایی با 1377 بزرگسال، منتشر شده بین 1990 و 2018، بود. نه کارآزمایی در ایالات متحده آمریکا و یک مورد در هر یک از کشورهای برزیل، کانادا، پرتغال، اسپانیا، و ترکیه انجام شدند.
حجم نمونه مطالعات از 16 تا 419 شرکت‌کننده، با سنین 18 تا 85 سال متغیر بود. نسبت شرکت‌کنندگان زن از 52% تا 100% گزارش شد. طول دوره پیگیری از 1 تا 36 هفته (میانه (median) = 12 هفته) متغیر بود.
ورزش هوازی با شدت متوسط (پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، تردمیل یا ترکیبی از این موارد) در 11 کارآزمایی مورد ارزیابی قرار گرفت و اغلب حداقل سه بار در هفته به مدت 30 تا 45 دقیقه تجویز شد.
هیچ تفاوتی میان ورزش کردن و ورزش نکردن در تعداد اپیزودهای ARI به ازای هر فرد در سال (خطر نسبی (RR): 1.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.77 تا 1.30؛ 4 کارآزمایی؛ 514 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین)؛ نسبتی از شرکت‌کنندگان که دچار حداقل یک ARI در طول دوره مطالعه شدند (RR: 0.88؛ 95% CI؛ 0.72 تا 1.08؛ 5 کارآزمایی؛ 520 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین)؛ و تعداد روزهای همراه نشانه بیماری به ازای هر اپیزود از بیماری (تفاوت میانگین (MD): 0.44- روز؛ 95% CI؛ 2.33- تا 1.46؛ 6 کارآزمایی؛ 557 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین) وجود نداشت. ورزش باعث کاهش شدت نشانه‌های ARI بر اساس بررسی نشانه‌های تنفسی فوقانی ویسکانسین (Wisconsin Upper Respiratory Symptom Survey; WURSS-24) (MD: -103.57؛ 95% CI؛ 198.28- تا 8.87-؛ 2 کارآزمایی؛ 373 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط) و تعداد روزهای همراه نشانه‌ها در طول دوره پیگیری (MD؛ 2.24- روز؛ 95% CI؛ 3.50- تا 0.98-؛ 4 کارآزمایی؛ 483 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین) شد.
ورزش تاثیر معنی‌داری بر پارامترهای آزمایشگاهی (لنفوسیت‌های خون، ایمونوگلوبولین‌های ترشحی بزاقی، و نوتروفیل‌ها)، کیفیت زندگی، مقرون‌به‌صرفه بودن و آسیب‌های ناشی از ورزش نداشت. تفاوتی میان گروه‌های مداخله و کنترل در خروج شرکت‌کنندگان از گروه خود وجود نداشت.
به‌طور کلی، سطح قطعیت شواهد پائین بود، عمدتا به دلیل محدودیت‌ها در طراحی مطالعه و نحوه انجام آن، عدم دقت (imprecision)، و ناهمگونی.
هفت کارآزمایی توسط آژانس‌های دولتی تامین شدند؛ پنج مطالعه منبع مالی خود را گزارش نکردند؛ و دو مطالعه توسط شرکت‌های خصوصی تامین شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.