سوال مطالعه مروری
آیا ورزش باعث تغییر در وقوع، شدت، یا طول مدت عفونت‌های حاد تنفسی مانند سرماخوردگی، آنفلوآنزا، سرفه، و گلو درد می‌شود؟
پیشینه
ورزش نشان داده که باعث بهبود سلامت به‌طور کلی می‌شود. ما به مرور شواهد برای پیدا کردن این موضوع پرداختیم که ورزش تاثیری بر تغییر در وقوع، شدت، یا طول مدت عفونت‌های حاد تنفسی (سرماخوردگی و سرفه) که کمتر از یک ماه طول می‌کشند، دارد یا خیر.
تاریخ جست‌وجو
ما برای یافتن مطالعات تا 5 مارس 2020 به جست‌وجو پرداختیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما شواهدی را از سه کارآزمایی (473 شرکت‌کننده) برای این بهروزرسانی اضافه کردیم، در مجموع شامل 14 کارآزمایی با حضور 1377 شرکت‌کننده، در سنین 18 تا 85 سال بودند. ورزش تحت نظارت انجام شد و در اکثر کارآزمایی‌ها، حداقل سه بار در هفته، به مدت 30 تا 45 دقیقه از فعالیت‌هایی با شدت متوسط تجویز شد.
منابع تامین مالی مطالعه
هفت مطالعه توسط آژانس‌های دولتی تامین شدند؛ پنج مطالعه منبع مالی خود را گزارش نکردند؛ و دو مطالعه توسط شرکت‌های خصوصی تامین شدند.
نتایج کلیدی
مشخص نیست که ورزش در تغییر تعداد عفونت‌های حاد تنفسی که هر فرد در هر سال دچار آن می‌شود؛ تعداد افرادی که دچار حداقل یک عفونت حاد تنفسی در طول دوره مطالعه می‌شوند؛ یا تعداد روزهای همراه با علائم در طول هر اپیزود بیماری، موثر هست یا خیر. ورزش باعث کاهش شدت علائم و تعداد روزهای سپری شده با علائم، در زمانی که شرکت‌کنندگان وارد کارآزمایی شدند، شد. ما مطمئن نیستیم که ورزش تاثیر مهمی بر دیگر پیامدها داشته باشد، مانند اثرات اندازه‌گیری شده توسط تست‌های آزمایشگاهی (نمونه‌های خون و بزاق)، کیفیت زندگی، هزینه-اثربخشی، یا صدمات مربوط به ورزش.
قطعیت شواهد
به‌طور کلی، قطعیت شواهد پائین بود، بدان معنی که تحقیقات بیشتر به احتمال زیاد نتیجه‌گیری‌های ما را تحت تاثیر قرار می‌دهند. نیاز به انجام مطالعاتی با طراحی بهتر وجود دارد تا درک واضح‌تری از این موضوع داشته باشیم که ورزش باعث کاهش وقوع، شدت، یا طول مدت عفونت‌های حاد تنفسی خواهد شد یا خیر.
ورزش باعث کاهش تعداد اپیزودهای ARI، نسبت شرکت‌کنندگانی که دچار حداقل یک ARI در طول مطالعه شدند، یا تعداد روزهای همراه علائم به ازای هر اپیزود از بیماری نشد. با این حال، ورزش منجر به کاهش شدت علائم ARI (دو مطالعه) و تعداد روزهای همراه با علائم در طول دوره پیگیری مطالعه (چهار مطالعه) شد. حجم نمونه کوچک مطالعه، خطر سوگیری (bias)، و ناهمگونی در جمعیت‌های مورد مطالعه، به عدم قطعیت یافته‌ها کمک کردند. انجام کارآزمایی‌های بزرگتر که برای جلوگیری از خطر سوگیری مرتبط با انتخاب شرکت‌کنندگان، کورسازی افراد ارزیابی کننده پیامدها طراحی شوند، و با گزارش کافی از تمام پیامدهای پیشنهادی برای اندازه‌گیری در کارآزمایی‌ها باشد، به ارائه شواهد قوی‌تر کمک می‌کنند.
عفونت‌های حاد تنفسی (ARIs) کمتر از 30 روز طول کشیده و شایع‌ترین بیماری‌های حادی هستند که افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهند. ورزش نشان داده که باعث بهبود سلامت به‌طور کلی می‌شود، اما مشخص نیست که ورزش ممکن است تاثیری بر کاهش وقوع، شدت، و مدت زمان ARIها داشته باشد یا خیر. این یک بهروزرسانی از مروری است که در سال 2015 منتشر شد.
بررسی اثربخشی ورزش برای تغییر رخداد، شدت و مدت ابتلا به عفونت‌های حاد تنفسی.
ما CENTRAL (2020، شماره 2) ، MEDLINE (1948 تا هفته اول مارچ، 2020)، Embase (1974 تا 5 مارچ 2020)، CINAHL (1981 تا 5 مارچ 2020)، LILACS (1982 تا 5 مارچ 2020)، SPORTDiscus (1985 تا 5 مارچ 2020)، PEDro (جست‌وجو در 5 مارچ 2020)، OTseeker (جست‌وجو در 5 مارچ 2020)، و پلت‌فرم پایگاه ثبت بین‌المللی کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (WHO) و ClinicalTrials.gov (جست‌وجو در 5 مارچ 2020) را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و شبه-RCTها (روش تخصیص که واقعا تصادفی نیست، به عنوان مثال، بر اساس تاریخ تولد، شماره رکورد پزشکی) از ورزش برای ARIها در جمعیت عمومی.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را از کارآزمایی‌های وارد شده با استفاده از یک فرم استاندارد استخراج کردند. یک نویسنده مرور داده‌ها را وارد کرده و نویسنده دوم مرور، آنها را چک کرد. ما برای اطلاعات از دست‌رفته با نویسندگان تماس گرفتیم. تفاوت‌های کافی در جمعیت‌های کارآزمایی و در ماهیت مداخلات، برای استفاده از مدل اثرات تصادفی (که باعث فرضیات کمتری از مدل اثر ثابت می‌شود) در تجزیهوتحلیل وجود داشت.
ما سه کارآزمایی جدید را برای این بهروزرسانی (473 شرکت‌کننده) وارد کردیم که در مجموع شامل 14 کارآزمایی با 1377 بزرگسال، منتشر شده بین 1990 و 2018 بود. نه کارآزمایی در ایالات متحده آمریکا و یک مورد در هر یک از کشورهای برزیل، کانادا، پرتغال، اسپانیا، و ترکیه انجام شد.
حجم نمونه مطالعات از 16 تا 419 شرکت‌کننده، با سنین 18 تا 85 سال متغیر بود. نسبت شرکت‌کنندگان زن از 52 تا 100 درصد بود. مدت زمان پیگیری از 1 تا 36 هفته (میانه = 12 هفته) متغیر بود.
تمرین هوازی با شدت متوسط (پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری، تردمیل یا ترکیبی) در 11 کارآزمایی مورد ارزیابی قرار گرفت و اغلب حداقل سه بار در هفته به مدت 30 تا 45 دقیقه تجویز شد.
هیچ تفاوتی بین ورزش کردن و عدم انجام ورزش در تعداد اپیزودهای ARI به ازای هر فرد در سال (خطر نسبی (RR): 1.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.77 تا 1.30؛ 4 کارآزمایی؛ 514 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین)؛ نسبت شرکت‌کنندگانی که دچار حداقل یک ARI در طول دوره مطالعه شدند (RR: 0.88؛ 95% CI؛ 0.72 تا 1.08؛ 5 کارآزمایی؛ 520 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین)؛ و تعداد روزهای همراه علائم به ازای هر اپیزود از بیماری (تفاوت میانگین (MD): 0.44- روز؛ 95% CI؛ 2.33- تا 1.46؛ 6 کارآزمایی؛ 557 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین) وجود نداشت. ورزش باعث کاهش شدت علائم اندازه‌گیری شده ARI در بررسی علائم تنفسی فوقانی ویسکانسین (WURSS-24) (MD: -103.57؛ 95% CI؛ 198.28- تا 8.87-؛ 2 کارآزمایی؛ 373 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط) و تعداد روزهای همراه علائم در طول دوره پیگیری (MD: 2.24- روز؛ 95% CI؛ 3.50- تا 0.98-؛ 4 کارآزمایی؛ 483 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین) شد.
ورزش تاثیر معنی‌داری بر پارامترهای آزمایشگاهی (لنفوسیت‌های خون، ایمونوگلوبولین‌های ترشحی بزاقی و نوتروفیل‌ها)، کیفیت زندگی، هزینه-اثربخشی و آسیب‌های ناشی از ورزش نداشت. بین گروه‌های مداخله و کنترل، تفاوتی در ترک درمان شرکت‌کنندگان وجود نداشت.
به طور کلی، قطعیت شواهد پائین بود، عمدتا به دلیل محدودیت‌ها در طراحی مطالعه و پیاده‌سازی آن، عدم دقت، و ناهمگونی.
هفت کارآزمایی توسط آژانس‌های دولتی تامین شدند؛ پنج مطالعه منبع مالی خود را گزارش نکردند؛ و دو مطالعه توسط شرکت‌های خصوصی تامین شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.