سوال مطالعه مروری
اثرات تجویز اکساندرولون (oxandrolone) برای دختران تا سن 18 سال مبتلا به سندرم ترنر تحت درمان با هورمون رشد چیست؟
پیشینه
سندرم ترنر یک اختلال ژنتیکی دختران با ناهنجاری کروموزومی است که در آن تمام یا بخشی از یکی از دو کروموزوم X، از دست رفته و یا تغییر کرده است. سندرم ترنر علائم و نشانه‌های مختلفی را نشان می‌دهد، که در میان آنها کوتاهی قد بارز است. نارسایی رشد در دوران کودکی که منجر به کوتاهی نهایی قد در بزرگسالی می‌شود، اختلال اجتماعی و عاطفی به دنبال دارد. بدون درمان، دختران مبتلا به سندرم ترنر حدود 20 سانتی‌متر کوتاه‌تر از جوانان سالم هستند. درمان دختران مبتلا به سندرم ترنر با هورمون رشد، قد آنها را در بزرگسالی افزایش می‌دهد. ما می‌خواستیم دریابیم افزودن اکساندرولون (oxandrolone) قد نهایی را در بزرگسالی، بیشتر بهبود می‌بخشد و اثرات این ترکیب بر علائم دیگر چه هستند؟ اکساندرولون یک آندروژن است. آندروژن‌ها هورمون‌های جنسی مردانه ضروری هستند و برای زنان نیز مهم هستند.
ویژگی‌های مطالعه
ما شش کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (کارآزمایی‌های بالینی که در آن افراد به‌صورت تصادفی در یکی از دو یا چند گروه درمان قرار داده می‌شوند) را وارد کردیم. طول مدت درمان بين 3 تا 7.6 سال متغير بود. نویسندگان مطالعه 498 شرکت‌کننده را به گروه‌های درمان، 267 شرکت‌کننده را به درمان با اکساندرولون به همراه هورمون رشد و 231 شرکت‌کننده را به درمان هورمون رشد به‌تنهایی اختصاص دادند. متوسط سن کودکان در آغاز درمان از 9 تا 12 سال متغیر بود.
این شواهد تا دسامبر 2018 به‌روزرسانی شده‌اند.
نتایج کلیدی
هنگام مقایسه اکساندرولون به‌علاوه هورمون رشد با هورمون رشد به‌تنهایی، قد نهایی افراد در بزرگسالی به‌طور متوسط 2.7 سانتی‌متر بالاتر به نفع درمان با اکساندرولون به‌علاوه هورمون رشد بود. فقط دو مطالعه داده‌های قابل اعتمادی را در مورد عوارض جانبی فراهم کردند: 6 مورد از 86 (معادل 19%) شرکت‌کننده که اکساندرولون به‌علاوه هورمون رشد دریافت کردند، در مقایسه با 8 مورد از 84 (معادل 10%) شرکت‌کننده که فقط هورمون رشد دریافت کردند، عوارض جانبی را، عمدتا نشانه‌هایی از پیشرفت ویژگی‌های فیزیکی مردانه (به عنوان مثال کلفت شدن صدا)، گزارش کردند. یک مطالعه اثرات درمان‌ها را بر گفتار، روند دستیابی به دانش و درک (شناخت)، و وضعیت روانی و عاطفی (سایکولوژیکال) مورد بررسی قرار داد. نتایج کلی برای این موارد غیرقطعی بودند. هیچ کارآزمایی‌ای رضایت افراد را از زندگی و سلامت یا مرگ آنها را به هر دلیلی اندازه‌گیری نکرد.
کیفیت شواهد
برای عوارض جانبی و اثرات بر گفتار، شناخت و وضعیت سایکولوژیکال، ما نامطمئن یا بسیار نامطمئن هستیم، عمدتا به این دلیل که تعداد مطالعات و شرکت‌کنندگان کم و نتایج مبهم بودند. برای قد نهایی در دوران بزرگسالی، ما فکر می‌کنیم که تحقیقات بیشتر به احتمال زیاد تاثیر مهمی در اعتماد ما به نتایج دارند و ممکن است نتایج را تغییر دهند.
افزودن اکساندرولون به درمان با GH منجر به افزایش متوسطی در قد نهایی دوره بزرگسالی دختران تا سن 18 سالگی مبتلا به TS خواهد شد. عوارض جانبی شناسایی شده شامل اثرات ویریلیزاسیون مانند کلفت شدن صدا است، اما گزارش‌دهی در برخی از کارآزمایی‌ها ناکافی بود.
قد نهایی دوران بزرگسالی در دختران تا سن 18 سال درمان نشده مبتلا به سندرم ترنر (Turner syndrome; TS)، در مقایسه با زنان سالم، حدود 20 سانتی‌متر کوتاه‌تر است. درمان با هورمون رشد (growth hormone; GH) منجر به افزایش قد دوره بزرگسالی افراد مبتلا به TS می‌شود. اثرات اضافه کردن آندروژن، اکساندرولون (oxandrolone)، به GH نامشخص است. از این رو، ما این مرور سیستماتیک را برای بررسی منافع و آسیب‌های اکساندرولون به عنوان درمان کمکی برای افراد مبتلا به TS درمان شده با GH انجام دادیم.
ارزیابی اثرات تجویز اکساندرولون (oxandrolone) بر دختران تا سن 18 سال مبتلا به سندرم ترنر تحت درمان با هورمون رشد.
ما CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛the ICTRP Search Portal و ClinicalTrials.gov را جست‌وجو کردیم. تاریخ آخرین جست‌وجو اکتبر 2018 بود. ما هیچ‌گونه محدودیتی را از نظر زبان اعمال نکردیم.
ما کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled clinical trials ; RCTs) را وارد کردیم که دختران تا 18 سال مبتلا به TS را وارد کردند که با GH و اکساندرولون، در مقایسه با هورمون رشد به‌تنهایی، درمان شدند.
سه نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم عناوین و خلاصه‌مقالات را برای مرتبط بودن غربالگری کرده و کارآزمایی‌ها را برای ورود انتخاب کردند، داده‌ها را استخراج کرده و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند. ما اختلاف‌نظرها را با اجماع یا با مشورت با نویسنده چهارم مرور حل‌وفصل کردیم. ما کارآزمایی‌ها را از لحاظ قطعیت کلی شواهد با استفاده از ابزار GRADE ارزیابی کردیم.
ما شش کارآزمایی را با 498 شرکت‌کننده مبتلا به TS وارد کردیم، 267 شرکت‌کننده به درمان با اکساندرولون به علاوه GH تصادفی‌سازی شده و 231 شرکت‌کننده به درمان با GH تنها اختصاص یافتند. حجم نمونه کارآزمایی فردی بین 22 و 133 شرکت‌کننده بود. کارآزمایی‌های وارد شده در 65 مرکز مختلف مراقبت سلامت اندوکرینولوژی اطفال از جمله درمانگاه‌ها، مراکز، بیمارستان‌ها و دانشگاه‌ها در ایالات متحده آمریکا و اروپا انجام شدند. طول مدت مداخلات بين 3 تا 7.6 سال متغير بود. میانگین سنی شرکت‌کنندگان در شروع درمان از 9 تا 12 سال متغیر بود. به‌طور کلی، ما فقط یک کارآزمایی را در معرض خطر کم سوگیری (bias) در تمام حوزه‌ها و کارآزمایی دیگر را در معرض خطر بالای سوگیری در اکثر حوزه‌ها قضاوت کردیم. ما سطح شواهد را عمدتا به دلیل عدم دقت (تعداد کم از کارآزمایی‌ها، تعداد کم شرکت‌کنندگان یا هر دو) کاهش دادیم.
مقایسه اکساندرولون به‌علاوه GH با GH تنها برای قد نهایی در دوره بزرگسالی نشان داد تفاوت میانگین (MD) معادل 2.7 سانتی‌متر به نفع درمان با اکساندرولون به علاوه GH است (95% فاصله اطمینان (CI): 1.3 تا 4.1؛ P < 0.001؛ 5 کارآزمایی؛ 270 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). %95 فاصله پیش‌بینی بین 0.3 سانتی‌متر و 5.1 سانتی‌متر متغیر بود. برای عوارض جانبی، ما تجزیه‌وتحلیل اصلی خود را بر داده‌های قابل اعتماد از دو کارآزمایی با خطر کلی پائین سوگیری بنا کردیم. هیچ شواهدی دال بر تفاوت بین اکساندرولون به‌علاوه GH و GH تنها برای عوارض جانبی وجود نداشت (RR: 1.81؛ 95% CI؛ 0.83 تا 3.96؛ P = 0.14؛ 2 کارآزمایی؛ شواهد با کیفیت پایین). شش مورد از 86 شرکت‌کننده (18.6%) که اکساندرولون به‌علاوه GH دریافت کردند، در مقایسه با 8/84 (معادل 9.5%) شرکت‌کننده که GH تنها را دریافت کردند، عوارض جانبی را گزارش دادند، که عمدتا نشانه‌هایی از ویریلیزاسیون (به عنوان مثال کلفت شدن صدا) بود. یک کارآزمایی به بررسی اثرات درمان بر گفتار (فرکانس صدا؛ 88 شرکت‌کننده)، شناخت (51 شرکت‌کننده) و وضعیت روانی (106 شرکت‌کننده) پرداخت. نتایج کلی برای این مقایسه‌ها غیرقطعی بود (شواهد با کیفیت بسیار پایین). هیچ کارآزمایی به گزارش‌دهی در مورد کیفیت زندگی مرتبط با سلامت یا مورتالیتی به هر علتی نپرداخت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.