عفونت مجاری ادراری (UTI) شایع‌ترین نوع عفونت باکتریایی میان زنان بوده و می‌تواند باعث درد و تکرر ادرار شود.
قلیایی‌کننده‌های ادراری، داروهایی هستند که اسیدیته ادرار را کاهش می‌دهند؛ آنها معمولا بدون نیاز به نسخه خریداری شده، یا توسط پزشکان برای درمان نشانه‌های UTI تجویز می‌شوند.
هدف ما بررسی فواید و مضرات قلیایی‌کننده‌های ادراری برای درمان UTI بود. متون علمی را تا 19 ژانویه 2016 جست‌وجو کردیم، اما هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را نیافتیم که به بررسی این عوامل پرداخته و معیارهای ورود مطالعه را برآورده کرده باشند. قادر به قضاوت در مورد مزایا یا مضرات استفاده از قلیایی‌کننده‌های ادراری در زمینه UTI نبودیم.
مهم است که تحقیقات بیشتر در قالب RCT برای تعیین فواید یا مضرات قلیایی‌کننده‌های ادراری انجام شوند.
تا زمانی که شواهد مرتبط با این موضوع از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده به دست نیایند، بی‌خطری (safety) و اثربخشی عوامل قلیایی‌کننده ادراری برای درمان علامتی UTI بدون عارضه، ناشناخته باقی می‌مانند.
عفونت مجاری ادراری (urinary tract infection; UTI) بدون عارضه شایع‌ترین عفونت باکتریایی در زنان است، که با سوزش و تکرر ادرار مشخص می‌شود. عوامل قلیایی‌کننده ادراری به‌طور گسترده‌ای در برخی کشورها برای درمان علامتی UTI بدون عارضه استفاده می‌شود، و در برخی از فرمولاسیون‌های ملی توصیه می‌شود. با این حال، فقدان شواهد تجربی برای حمایت از استفاده از آنها برای UTI وجود دارد و برخی از دستورالعمل‌های مراقبت سلامت توصیه می‌کنند که از آنها استفاده نشود.
هدف ما بررسی فواید و مضرات استفاده از قلیایی‌کننده‌های ادراری برای درمان UTI بدون عارضه در زنان بزرگسال بود.
از طریق برقراری ارتباط با هماهنگ‌کننده جست‌وجوی کارآزمایی‌ها (Trials' Search Co-ordinator) و با استفاده از اصطلاحات مرتبط با این مرور، پایگاه ثبت تخصصی گروه کلیه و پیوند در کاکرین را تا تاریخ 19 ژانویه 2016 جست‌وجو کردیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و شبه-RCTها در مورد استفاده از (هر) عامل قلیایی‌کننده ادراری (به‌طور انحصاری یا غیر انحصاری) برای درمان علامتی UTI بدون عارضه میان زنان 16 سال و بالاتر، وارد شدند. مطالعات در صورتی واجد شرایط بودند که شامل بیمارانی با تشخیص UTI فقط بر اساس نشانه‌ها، یا آزمایش تست ادرار یا کشت ادرار مثبت بودند؛ و بیماران مبتلا به UTI عود کننده، مشروط بر اینکه بیماران در دو هفته قبل از شروع نشانه‌ها، هیچ نشانه‌ای از UTI نداشتند که آنها را به دنبال مشاوره پزشکی سوق داده باشد. اگر مطالعات بیماران مبتلا به عفونت ادراری عارضه‌دار؛ دارای شرایط تضعیف کننده سیستم ایمنی؛ پیلونفریت حاد؛ یا شرایط مزمن را مانند سیستیت بینابینی (interstitial cystitis) مورد مطالعه قرار دادند، واجد شرایط نبودند.
سه نویسنده به‌طور مستقل از هم مقالات را ارزیابی و غربالگری کردند، و این کار توسط دو نویسنده دیگر جداگانه (به‌طور مستقل) تکرار شد. در صورت لزوم، یک محقق دیگر به عنوان داور عمل کرد. هیچ مقاله‌ای وجود نداشت که معیارهای ورود را به این مرور داشته باشد، و بنابراین استخراج اطلاعات انجام نشد.
جست‌وجوی ما 172 مطالعه بالقوه را برای گنجاندن شناسایی کرد. با این حال، ارزیابی‌های زیر هیچ‌کدام از معیارهای ورود را به این مرور برآورده نکردند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.