پیشینه و هدف مطالعه مروری
دردهای عضلانی با شروع تاخیری، توصیف‌کننده درد عضلانی، تندرنس و سفتی عضلانی پس از انجام ورزش شدید یا غیر-عادی است. درمان‌های مختلفی برای پیشگیری یا کاهش دردهای عضلانی پس از ورزش و تقویت ریکاوری استفاده می‌شوند. یکی از درمان‌های اخیر که در حال استفاده از آن هستیم، کرایوتراپی کل بدن (WBC) است. این درمان شامل قرار گرفتن یک یا چند باره در معرض هوای خشک بسیار سرد (زیر 100- درجه سانتی‌گراد) در یک محفظه یا کابین تخصصی به مدت دو تا چهار دقیقه در هر جلسه درمان است. هدف این مرور آن بود که دریابد انجام WBC دردهای عضلانی را کاهش می‌دهد، ریکاوری را بهبود می‌بخشد و برای افرادی که از آن استفاده می‌کند، بی‌خطر است یا خیر.
نتایج جست‌وجو
تا آگوست 2015 بانک‌های اطلاعاتی پزشکی را برای یافتن مطالعاتی جست‌وجو کردیم که WBC را با یک مداخله کنترل مانند استراحت غیر-فعال یا عدم-درمان؛ یا با مداخله فعال دیگری مانند غوطه‌وری در آب سرد، مقایسه کردند. چهار مطالعه کوچک را پیدا کردیم. آنها نتایج را برای مجموع 64 بزرگسال جوان فعال از نظر بدنی گزارش کردند. همه شرکت‌کنندگان به جز چهار نفر مرد بودند. مطالعات در مواردی مانند نوع، دما، طول دوره و فراوانی WBC و تمرینات مورد استفاده برای القای دردهای عضلانی بسیار متنوع بودند. دو مقایسه وجود داشت: WBC در مقایسه با مداخله کنترل؛ و WBC در مقایسه با درمان مادون‌قرمز-دور.
نتایج کلیدی
هر چهار مطالعه WBC را با استراحت غیر-فعال یا عدم-درمان مقایسه کردند. آنها شواهدی را ارائه کردند مبنی بر اینکه WBC ممکن است دردهای عضلانی (درد در حالت استراحت) را در 1، 24، 48 و 72 ساعت پس از ورزش کاهش دهد. با این حال، شواهد همچنین شامل این احتمال بود که WBC ممکن است تفاوتی را ایجاد نکرده یا حتی درد را بدتر کند. شواهد ضعیفی به دست آمد مبنی بر اینکه WBC ممکن است در 24 ساعت بهزیستی (well-being) بیمار را بهبود بخشد. در این چهار مطالعه گزارشی و احتمالا هیچ نظارتی بر عوارض جانبی وجود نداشت.
یک مطالعه بسیار کوچک WBC را با درمان مادون‌قرمز-دور مقایسه کرده و سطح کمتری را از دردهای عضلانی طی یک ساعت پس از درمان گزارش داد.
کیفیت شواهد
هر چهار مطالعه جنبه‌هایی داشتند که می‌توانست قابلیت اطمینان نتایج آنها را تضعیف کند. کیفیت شواهد را برای تمام پیامدها در حد بسیار پائین ارزیابی کردیم. این بدان معنی است که اطمینان کمی در مورد این یافته‌ها وجود دارد و انجام پژوهش بیشتر ممکن است شواهدی را ارائه کنند که نتیجه‌گیری ما را تغییر دهند.
نتیجه‌گیری‌ها
در حال حاضر، شواهد موجود برای حمایت از استفاده از WBC برای پیشگیری و درمان دردهای عضلانی پس از ورزش در بزرگسالان کافی نیست. علاوه بر این، بهترین نسخه WBC و بی‌خطری آن مشخص نیست.
برای تعیین اینکه کرایوتراپی کل بدن (WBC) در مقایسه با استراحت غیر-فعال یا عدم استفاده از WBC در مردان بالغ جوان فعال از نظر بدنی، دردهای عضلانی گزارش‌شده را توسط خود افراد کاهش می‌دهد، یا ریکاوری سابجکتیو را پس از ورزش کاهش می‌دهد یا خیر، شواهد کافی وجود ندارد. شواهدی مبنی بر استفاده از این مداخله در زنان یا ورزشکاران حرفه‌ای وجود ندارد. با توجه به اینکه قرار گرفتن در معرض دمای شدید یک خطر بالقوه است، فقدان شواهد در مورد عوارض جانبی مهم است. انجام تحقیقات بیشتر و با کیفیت بالای گزارش‌دهی در این زمینه مورد نیاز است و باید گزارش دقیقی از عوارض جانبی ارائه دهند.
استراتژی‌های ریکاوری اغلب با هدف پیشگیری یا به حداقل رساندن دردهای عضلانی پس از ورزش استفاده می‌شوند. کرایوتراپی کل بدن (whole-body cryotherapy; WBC)، که شامل یک یا چند بار قرار گرفتن در معرض هوای خشک بسیار سرد (زیر 100 درجه سانتی‌گراد) در یک محفظه یا کابین تخصصی به مدت دو تا چهار دقیقه در هر نوبت است، در حال حاضر به عنوان یک مداخله موثر برای کاهش دردهای عضلانی پس از ورزش توصیه می‌شود.
ارزیابی اثرات (مزایا و مضرات) کرایوتراپی کل بدن (قرار گرفتن در معرض هوای بسیار سرد) برای پیشگیری و درمان دردهای عضلانی پس از ورزش در بزرگسالان.
پایگاه ثبت تخصصی گروه ترومای استخوان، مفصل و عضله در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL؛ British Nursing Index و Physiotherapy Evidence Database را جست‌وجو کردیم. همچنین فهرست منابع مقالات، پایگاه ثبت کارآزمایی‌ها و خلاصه مقالات کنفرانس‌ها را جست‌وجو کرده، مجلات را به صورت دستی جست‌وجو کرده و با متخصصان در این زمینه تماس گرفتیم. جست‌وجوها در آگوست 2015 انجام شدند.
هدف ما این بود که کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده و شبه-تصادفی‌سازی‌شده‌ای را بگنجانیم که استفاده از WBC را در مقابل مداخله غیر-فعال یا کنترل (استراحت، عدم-درمان یا درمان ساختگی (placebo)) یا مداخلات فعال از جمله غوطه‌وری در آب سرد یا کنتراست، ریکاوری فعال و درمان مادون‌قرمز، برای پیشگیری یا درمان دردهای عضلانی پس از ورزش در بزرگسالان بررسی کردند. همچنین قصد داشتیم کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده‌ای را در نظر بگیریم که طول دوره یا دوزهای مختلف WBC را مقایسه کردند. پیامدهای اولیه از پیش تعیین شده عبارت بودند از دردهای عضلانی، بهبود سابجکتیو (مانند خستگی، بهزیستی (well-being)) و عوارض جانبی.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم نتایج جست‌وجو را غربالگری کرده، مطالعات واجد شرایط را انتخاب کرده، خطر سوگیری (bias) را بررسی و داده‌ها را به صورت متقاطع استخراج و ارزیابی کردند. در جایی که اقتضا می‌کرد، نتایج حاصل از کارآزمایی‌های قابل مقایسه را تجمیع کردیم. در جایی که ناهمگونی قابل‌توجهی وجود داشت، مدل اثرات-تصادفی برای ادغام استفاده شد. کیفیت شواهد را با کمک رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) سنجیدیم.
چهار کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده مبتنی بر آزمایشگاه وارد شدند. نتایج برای 64 فرد بالغ عمدتا جوان فعال از نظر جسمانی (میانگین سنی 23 سال) گزارش شد. همه شرکت‌کنندگان به جز چهار نفر مرد بودند. دو کارآزمایی، گروه-موازی (44 شرکت‌کننده) و دو کارآزمایی، متقاطع (cross-over) (20 شرکت‌کننده) بودند. کارآزمایی‌ها ناهمگن بودند، از جمله نوع، دما، مدت و فراوانی استفاده از WBC، و نوع تمرین قبلی. هیچ یک از کارآزمایی‌ها نظارت فعال را بر عوارض جانبی از پیش تعریف شده گزارش نکردند. هر چهار کارآزمایی دارای ویژگی‌های طراحی بودند که خطر سوگیری بالایی را به همراه داشته و به‌طور بالقوه قابلیت اطمینان یافته‌های آنها را محدود می‌کرد. شواهد برای همه پیامدها بر اساس معیارهای GRADE با کیفیت «بسیار پائین» طبقه‌بندی شد.
دو مقایسه مورد آزمایش قرار گرفت: WBC در مقابل کنترل (استراحت یا عدم استفاده از WBC) در چهار مطالعه؛ و WBC در مقابل درمان مادون‌قرمز-دور در یک مطالعه آزمایش شدند. هیچ مطالعه‌ای WBC را با دیگر مداخلات فعال، مانند غوطه‌وری در آب سرد، یا انواع و کاربردهای متفاوت از WBC را مقایسه نکرد.
هر چهار کارآزمایی WBC را با استراحت یا عدم استفاده از WBC مقایسه کردند. شواهدی با کیفیت بسیار پائین برای نمرات کمتر دردهای عضلانی (درد در حالت استراحت) پس از WBC در 1 ساعت (تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): 0.77-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.42- تا 0.12-؛ 20 شرکت‌کننده، 2 کارآزمایی متقاطع)؛ در 24 ساعت (SMD: -0.57؛ 95% CI؛ 1.48- تا 0.33) و در 48 ساعت (SMD: -0.58؛ 95% CI؛ 1.37- تا 0.21)، هر دو با 38 شرکت‌کننده، 2 مطالعه متقاطع، 1 مطالعه گروه-موازی؛ و در 72 ساعت (SMD: -0.65؛ 95% CI؛ 2.54- تا 1.24؛ 29 شرکت‌کننده، 1 مطالعه متقاطع، 1 مطالعه گروه-موازی) که توسط خود فرد گزارش شد، وجود داشت. نکته قابل توجه این است که 95% CI نیز شامل هیچ تفاوت بین-گروهی نبودند یا منفعتی را به نفع گروه کنترل نشان دادند. یک کارآزمایی متقاطع کوچک (9 شرکت‌کننده) هیچ تفاوتی را در خستگی نیافت اما بهزیستی بهتر را پس از WBC در 24 ساعت پس از ورزش نشان داد. گزارشی در مورد عوارض جانبی وجود نداشت.
یک کارآزمایی متقاطع کوچک که شامل نه دونده آموزش‌دیده بود، شواهدی را با کیفیت بسیار پائین از سطوح کمتر دردهای عضلانی پس از WBC، در مقایسه با درمان مادون‌قرمز، در پیگیری 1 ساعته ارائه کرد، اما در 24 یا 48 ساعت چنین نتیجه‌ای به دست نیامد. همان کارآزمایی هیچ تفاوتی را در بهزیستی بیماران نیافت اما خستگی کمتری پس از WBC در 24 ساعت پس از ورزش گزارش شد. گزارشی در مورد عوارض جانبی وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.