بسیاری از زنان پس از زایمان دچار پارگی پوست بین واژن و آنال (پرینه (perineum)) می‌شوند. این پارگی‌ها گاهی اوقات می‌توانند ماهیچه‌هایی را درگیر کنند که عملکرد آنال را تحت کنترل دارند و زنان تا آخر عمر دچار مشکلاتی در کنترل گاز، مدفوع مایع و جامد شوند. شواهد نشان می‌دهد که با ترمیم صحیح این پارگی‌ها می‌توان عوارض را کاهش داد. به دلیل عوامل متعددی از جمله نور کم، تورم بافت‌ها و تسکین ضعیف درد، عضلات اغلب با چشم غیر-مسلح دیده نمی‌شود.

در این مرور، بررسی کردیم که استفاده از یک پروب اولتراسوند که پیش از ترمیم پارگی داخل آنال قرار داده می‌شود، می‌تواند به شناسایی پارگی‌های شناسایی‌نشده، مشخص کردن وسعت پارگی عضلانی و امکان ترمیم بهتر و متعاقبا کاهش مشکلات طولانی-مدت کمک کند یا خیر. هم‌چنین به بررسی استفاده از اولتراسوند آنال در زنانی پرداختیم که پارگی عضله آنال در آنها ترمیم شد و اینکه این کار با تاثیر بر مدیریت زایمان بعدی آنها، این پیامدها را بهبود می‌بخشد یا خیر.

یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌ شده را یافتیم که واجد معیارهای ورود ما بود. این کارآزمایی شامل 752 زن بود که پس از زایمان واژینال، دچار پارگی پوست بین واژن و آنال شدند که شامل عضلات آنال در معاینه بالینی نمی‌شد. زنان پیش از اینکه پارگی‌هایشان بخیه زده شوند (بخیه جراحی)، به دریافت مراقبت‌های روتین (معاینه بالینی) یا اولتراسوند آنال اختصاص داده شدند. ما متوجه شدیم زنانی که پیش از انجام ترمیم پرینه تحت اولتراسوند آنال قرار گرفتند، تقریبا نیمی از آنها احتمال داشت که از نشانه‌های شدید آنال رنج ببرند. این تفاوت در کمتر از شش ماه و بیشتر یا مساوی شش ماه پس از زایمان واضح بود. با این حال، اگر زنان تحت معاینه اولتراسوند قرار می‌گرفتند، احتمال بیشتری داشت که درد پرینه قابل‌توجهی در سه ماه پس از تولد داشته باشند. بی‌اختیاری مدفوع جامد و از دست دادن غیر-ارادی گاز (نفخ) بین دو گروه از زنان تفاوت واضحی نداشت. هم‌چنین از نظر کیفیت زندگی مادر تفاوتی گزارش نشد.

این مطالعه هیچ داده‌ای را در مورد نیاز به ترمیم ثانویه اسفنکتر خارجی آنال، تعداد زنانی که درد حین مقاربت جنسی را گزارش کردند، رضایت زنان از مراقبت یا جزئیات مربوط به روش زایمان در بارداری‌های بعدی گزارش نکرد. بررسی میزان تاثیر معاینه اولتراسوند آنال در تشخیص صدمات اسفنکتر آنال امکان‌پذیر نبود زیرا زنان مبتلا به صدمات اسفنکتر آنال زایمانی با تشخیص بالینی از مطالعه حذف شدند.

کارآزمایی وارد شده را با خطر پائین سوگیری (bias) ارزیابی کردیم، زیرا کارآزمایی به خوبی طراحی شده بود، اما شامل تعداد کمی از زنان بود. برای ارزیابی بیشتر این مداخله و آگاهی از عملکرد آینده، انجام کارآزمایی‌های بیشتری در این زمینه مورد نیاز است. هیچ مطالعه‌ای را پیدا نکردیم که از اولتراسوند پس از بخیه شدن پارگی استفاده کرده باشد. اگر مطالعات آتی بتوانند میزان تاثیر اولتراسوند را در تشخیص صدمات اسفنکتر آنال زایمانی ارزیابی کنند، مفید خواهند بود. هزینه مداخله و آموزش مورد نیاز باید در کنار کیفیت زندگی مادر و نشانه‌های فردی تجربه‌شده توسط زنان پس از زایمان در نظر گرفته شود. هم‌چنین بررسی نحوه زایمان زنان در بارداری‌های بعدی و پیامدهای طولانی-مدت مفید خواهد بود.